Η αποτυχία της χώρας στην Ομόνοια
ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)Η πλατεία Ομονοίας συμβολίζει απολύτως εύστοχα την αποτυχία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής κοινωνίας. Περνάω συχνά από την Ομόνοια, κυρίως από περιέργεια, καθώς κάθε φορά ανακαλύπτω κάτι που δεν είχα προσέξει πριν.
Αν πει κανείς ότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο, θα είναι κοντά στην αλήθεια αλλά και πάλι θα του έχει διαφύγει η περίπτωση το βαρέλι να μετακινεί διαρκώς τον πάτο του.
Σήμερα, η Ομόνοια είναι η δημόσια ντροπή και ντροπή θα έπρεπε να νιώθουν όσοι δεν έχουν αίσθημα ντροπής.
Η ανάπλαση της πλατείας είχε προβλεφθεί στο Rethink Athens και αυτή ήταν η τελευταία δημόσια αναφορά στην προοπτική αντιμετώπισης αυτού που εύκολα θα ονόμαζε κανείς «αδιανόητο τοπίο». Δεν πρόκειται για καμιά ανάγκη εξωραϊσμού ή εξευγενισμού ούτε για δημόσια ενόχληση επειδή η Ομόνοια είναι ανοικτό ουρητήριο και αφοδευτήριο ούτε γιατί εκεί αισθάνεσαι ότι έχεις αποβάλει την ιδιότητα του πολίτη και ότι έχεις μεταβληθεί σε μια κινούμενη κουκκίδα. Η Ομόνοια εκφράζει την κραυγαλέα απουσία σκέψης, τον βάναυσο κυνισμό, την αποκρουστική μορφή που μπορεί να πάρει ο αστικός πρωτογονισμός.
Αναρωτιέμαι τι αισθάνομαι κάθε φορά που είμαι εκεί. Ασφαλώς αισθάνομαι οργή όταν βλέπω τα γλιτσιασμένα τσιμέντα, τις μπετονένιες σχισμές γεμάτα σκουπίδια, τις χημικές τουαλέτες και τα ανθρώπινα ράκη τσουβαλιασμένα όπως να ’ναι. Αυτή είναι -υποτίθεται- μια ιστορική πλατεία και υποτίθεται ότι εδώ είναι ένα από τα κεντρικά σημεία μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Ασφαλώς και είναι σαφές ότι η ιστορική παράμετρος, το πολιτισμικό απόθεμα αυτής της πόλης, είναι κάτι που δεν συγκινεί. Δεν γίνεται κατανοητό. Η υπεραξία της Αθήνας κονιορτοποιείται και αντί να συμβάλει στο εισόδημα, στην περηφάνια και στην προοπτική, πετιέται σαν βάρος, ή ακόμη χειρότερο αφήνεται να απαξιωθεί, να σκυλευτεί και από πηγή πλούτου να γίνει καρνάβαλος, στην καλύτερη περίπτωση.
Η Ομόνοια είναι ντροπή. Τελεία. Θα μπορούσε να μείνει κανείς σε αυτό, και να γυρίσει την πλάτη και να τρέξει στις παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών, στο Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, στις «δράσεις» που αφυπνίζουν, να μιλήσει για τα γεμάτα ξενοδοχεία και τις ορδές των τουριστών. Αλλά η Ομόνοια θα είναι πάντα εκεί, για να θυμίζει κάθε μέρα, κάθε ώρα, ότι υπάρχει μια τεράστια και αυτοκαταστροφική παρανόηση σε αυτή την πόλη. Η αλλαγή στην Ομόνοια πρέπει να γίνει στόχος, πρέπει να εμπνεύσει όραμα.
