Τι θα μπορούσε να συμβεί εάν...
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Είμαστε πολύ τυχεροί. Σκεφθείτε πώς θα κυβερνιόταν η χώρα σήμερα εάν δεν ήμασταν μέλος της Ε.Ε., μέλος της Ευρωζώνης και αν δεν υπήρχαν θεσμοί και πρόσωπα στη Δικαιοσύνη που σέβονται τον ρόλο τους.
Στην καλύτερη περίπτωση, η χώρα θα διοικείτο όπως συνέβαινε τη δεκαετία του 1980. Σημαντικός υπουργός εξέφραζε την έκπληξή του, μόλις ανέλαβε, για το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμόταν ότι πριν από 40 χρόνια με ένα τηλεφώνημα έδινες αμέσως ένα δάνειο ή διόριζες διοικητή τον κηπουρό σου σε κάποια κρατική τράπεζα. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί τώρα πια. Ορισμένοι το λένε αποικιοκρατική επιτροπεία, γιατί έχει φορέσει ένα ζουρλομανδύα στους κυβερνώντες και στο πολιτικό σύστημα.Ορισμένα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης θα ήθελαν πολύ να κυβερνούν όπως παλιά. Oρισμένα άλλα, με τον τρόπο που εκφράζονται, δείχνουν να ζηλεύουν τα περιβάλλοντα ηγετών σαν αυτά του Ερντογάν ή του Πούτιν. Θα ήθελαν να μπορούσαν να αποφασίζουν για το ποιος θα κερδίσει έναν διαγωνισμό για μια μεγάλη ιδιωτικοποίηση, ποιος θα πάρει ένα μέσο ενημέρωσης που έχει πτωχεύσει. Οταν δεν το καταφέρνουν, δείχνουν απροκάλυπτα και χυδαία την απέχθειά τους για όποιον, θεσμό ή πρόσωπο, τους σταματά.
Και η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν εάν βρισκόμασταν εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης ή στη ζώνη της δραχμής.
Πατούν πάνω στις αμαρτίες του παλιού πολιτικού συστήματος για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους. Εκφράζουν μια εκδοχή νεοκουτσογιωργισμού βασισμένη σε εκείνο το «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε».
Ναι, έγιναν αγριότητες, τρομακτικά σκάνδαλα και ασύλληπτη κακοδιαχείριση δημοσίου χρήματος από το Δημόσιο και τις τράπεζες. Εντιμοι δικαστές και επιθεωρητές έχουν βρει την άκρη και έχουν κάνει το καθήκον τους –έστω και με κάποιες δόσεις υπερβολής– με εργαλεία που τους έδωσαν τα καταραμένα μνημόνια.
Οι συνεχιστές του παλαιού συστήματος οφείλουν μία συγγνώμη και μία έμπρακτη δέσμευση ότι όλα αυτά θα αλλάξουν.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν νέο τρόπο διακυβέρνησης, όχι κάποιους καινούργιους να διοικούν με τον ίδιο τρόπο για να πάρουν τη ρεβάνς, ούτε όμως και συνεχιστές της μοιραίας φαυλότητας.
Οσο για την περιώνυμη, και αναγκαία, μάχη με τη διαπλοκή, καταλήγει σε μια νέα, πιο άγρια και βίαιη διαπλοκή. Με πολλούς, σταθερούς της μάλιστα, πυλώνες ανέπαφους.
Ο πρωθυπουργός είχε πει στις πρώτες προγραμματικές δηλώσεις του , και μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, ότι δεν έχουμε αλλαγή κυβέρνησης αλλά καθεστώτος. Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του. Αλλαγή καθεστώτος πάντως, ευτυχώς, δεν έχουμε. Ούτε όμως, δυστυχώς, και μοντέλου διακυβέρνησης.
