Τα φαντάσματα της μεταπολίτευσης
ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Δεν τον ένοιαξε αν θα κλείσουν οι τράπεζες. Το βρήκε εντελώς φυσιολογικό να απαλλοτριώσουν τα 16 δισ. Το λογικότερο πράγμα του κόσμου. Εξάλλου, όπως είπε και ο Νέστωρ της επανάστασης, όταν πεινάει το παιδί σου έχεις το δικαίωμα –το ηθικόν εννοείται– να κλέψεις ένα κουτί γάλα. Εδώ ο Βίκτωρας ο Ουγκώ έγραψε κοτζάμ επικό αριστούργημα για ένα καρβέλι ψωμί. Φαντάσου τι θα μπορούσε να γράψει για 16 δισ. Τόσους συγγραφείς διαθέτει η Αριστερά που περιμένουν με την πένα παρά πόδα για να εκθέσουν το έπος των δικών μας Αθλίων. Ολ’ αυτά δεν ήσαν μόνον φυσιολογικά. Ησαν και αμιγώς ιστορικά. Κι αν θέλεις να γράψεις Ιστορία, με κεφαλαίο το Ητα τόνισε ο Φλαμπουράρης, κι αν θέλεις να αλλάξεις την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμον όλον, δεν θα σκάσεις για πέντε τράπεζες και για 16 δισ.
Οχι, όχι, το μόνο που τον ανησύχησε σε όλη αυτή την υπόθεση ήταν μην του κάνουν πραξικόπημα και, όπως το συνηθίζουν οι πραξικοπηματίες, τον στήσουν στο Γουδί. «Στου Γουδή» τον διόρθωσε ο Φλαμπουράρης, διότι με τη γλώσσα δεν παίζουμε κι ας πεινάνε τα παιδιά μας. Ποιος θα το έκανε το πραξικόπημα; Οι θεσμοί εν εγρηγόρσει. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως είπε ο αυτήκοος Γιάνης, μυστικές υπηρεσίες, χάκερ και τρολ της Κουμουνδούρου αγρυπνούν. Κάποιος τηλεφωνεί στον Βενιζέλο δήθεν για να μάθει νέα του, αυτός δεν απαντάει, και σημαίνει συναγερμός. Λες να κινητοποιεί τα τεθωρακισμένα του; Ο Σαμαράς, λένε οι πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών βρίσκεται στη Μεσσηνία και κολυμπάει. «Υποπτο αυτό. Δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου», αποφαίνεται ο Νέστωρ Φλαμπουράρης. «Να ειδοποιήσουμε τη σοβιετική πρεσβεία», πετιέται ο Λαφαζάνης. «Φοβάμαι πως είναι κλειστή» τον απογοητεύει ο Βαρουφάκης.
Από όλον αυτόν τον διασυρμό της δημοκρατίας, διότι περί διασυρμού πρόκειται αν αληθεύουν οι μαρτυρίες του Βαρουφάκη, το εντυπωσιακότερον όλων είναι ο φόβος του πραξικοπήματος. Από ποιον κινδύνευαν τα παιδιά που έπαιξαν με τη δημοκρατία το καλοκαίρι του 2015; Από τα σταγονίδια του μακαρίτη του Αβέρωφ; Από τους νοσταλγούς και τα λοιπά φαντάσματα της μεταπολίτευσης; Ή από τους κλώνους τους που θα έψαχναν καύσιμα στο πρώτο βενζινάδικο για να κινήσουν τα τεθωρακισμένα τους; Και μόνον αυτό αρκεί. Οι άνθρωποι ζουν σε άλλη εποχή. Επειδή οι ίδιοι ονειρεύονται το 1946, νομίζουν ότι και ο κόσμος στον οποίον ζουν βρίσκεται στο 1909 ή στο 1967.
Αν ήσαν γνωστά τα περί 16 δισ. και IOU, θα ήταν διαφορετικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ή των εκλογών του Σεπτεμβρίου; Αμφιβάλλω. Ελάτε τώρα. Και ο Βελουχιώτης να ήταν υποψήφιος θα έβγαινε πρώτος σε σταυρούς, ως ο καταλληλότερος υπερασπιστής της δημοκρατίας.
