Πόσο καλή είναι για την Τουρκία η προμήθεια των S-400;
Tου Σάββα Καλεντερίδη
Ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα, αν όχι το σημαντικότερο, που αξίζει τον κόπο αλλά και επιβάλλεται να παρακολουθούμε επισταμένως το επόμενο διάστημα, είναι η πορεία των αμερικανοτουρκικών σχέσεων και η συνάρτηση της πορείας αυτής με την πορεία των ρωσοτουρκικών σχέσεων.
Επί του θέματος θα επανέλθουμε, όμως ένα ζήτημα που ανέκυψε ως αποτέλεσμα της προϊούσης κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, είναι αυτό της προμήθειας και της συμπαραγωγής στην Τουρκία του ρωσικού υπερσύγχρονου αντιπυραυλικού συστήματος S-400.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι «υπογραφές έχουν πέσει», ενώ η Άγκυρα δίνει προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ μηνύματα του τύπου «Αφού εσείς βάζετε εμπόδια στο δρόμο μας, τότε κι εμείς θα ακολουθήσουμε τον δικό μας δρόμο». Το προαναφερθέν σύστημα είναι ένα στρατηγικό όπλο, και σε κάθε περίπτωση δεν είναι μόνο η εμπορική πτυχή, δηλαδή «γιατί δεν παίρνεις δικά μας συστήματα, όπως για παράδειγμα Patriot, και παίρνεις ρωσικά», που προκαλεί αντιδράσεις στην Ουάσιγκτον.
Είναι τα ζητήματα που αφορούν το ΝΑΤΟ και σχετίζονται με τη θέση της Τουρκίας στον οργανισμό.
Σύμφωνα με Τούρκους αναλυτές, όπως ο αρθρογράφος της Hürriyet Ντενίζ Ζεϊρέκ, ο προβληματισμός αυτός δεν απασχολεί μόνο τους Αμερικανούς αλλά και ορισμένους κύκλους στην Τουρκία.
Για παράδειγμα, ο προαναφερθείς επισημαίνει ότι το Άρθρο 5 της συμφωνίας του ΝΑΤΟ αναφέρει «όλοι για έναν και ένας για όλους», ενώ στους διαδρόμους του είναι πανταχού παρούσα η στρατηγική του «κοινού εχθρού», τη θέση του οποίου, μετά την κατάρρευση της Σ. Ένωσης, πήραν κατά καιρούς η Ρωσία, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, και οι χώρες που κάνουν δοκιμές πυρηνικών όπλων. Όταν δε η Τουρκία αντιμετώπισε πυραυλική απειλή από τη Συρία, τότε το ΝΑΤΟ έστειλε συμμαχικές πυροβολαρχίες Patriot.
Συνεχίζοντας, ο αρθρογράφος, λέει τα εξής ενδιαφέροντα: «Η Τουρκία είχε πάντα ενεργό ρόλο σε όλους τους μηχανισμούς ασφαλείας του ΝΑΤΟ και έπαιξε ρόλο στη διαμόρφωση ενός σύνθετου συστήματος άμυνας, του οποίου το πιο σημαντικό τακτικό σκέλος είναι το σύστημα “LINK 16”, το οποίο χρησιμοποιεί ένα ενεργό λογισμικό και κωδικούς που επιτρέπουν την παρακολούθηση ενός στόχου από τις στιγμή που θα εμφανιστεί οπουδήποτε, μέχρι την καταστροφή του.
»Το σύστημα αυτό, που επέτρεψε την καταπολέμηση του PKK, αποτελείται από:
Αεροπορικά οχήματα: Όλα τα αεροσκάφη σειράς F των ΗΠΑ, τα ευρωπαϊκά Eurofighter Typhoon, Mirage, συνολικά 24 τύπους αεροσκαφών και ελικοπτέρων.
Ναυτικές μονάδες: Οκτώ διαφορικούς τύπους φρεγατών και αεροπλανοφόρων.
Συστήματα πυραυλικά: Έξι διαφορετικά πυραυλικά συστήματα, μεταξύ αυτών τα Arrow και Patriot.
Δύο διαφορικά δίκτυα όπλων.
Κοινό δίκτυο δεδομένων από δεκάδες δορυφόρους και εκατοντάδες ραντάρ, μεταξύ των οποίων και το ραντάρ στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας».
Και συνεχίζει ο Τούρκος αρθρογράφος: «Αυτό το πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό σύστημα, που εντοπίζει άμεσα πυραύλους που εκτοξεύει ο εχθρός, τους εξουδετερώνει στον αέρα, πριν φθάσουν στο στόχο τους. Αυτό το δίκτυο έδωσε το 2007 πληροφορίες σε ζωντανό χρόνο στην Τουρκία, μέσω αμερικανικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που πετούσαν στο Β. Ιράκ, οι πληροφορίες εκείνες αξιολογήθηκαν στις αεροπορικές βάσεις του Ιντζιρλίκ και του Μπάτμαν, και μετά ακολούθησε αεροπορική επίθεση από τουρκικά F-16, που κατέστρεψαν στόχους του PKK.
»Όλα αυτά είναι δυνατόν να γίνουν με το σύστημα LINK 16.
»Όπως φάνηκε παραπάνω, τα συμμαχικά οπλικά συστήματα ξηράς, αέρα και θάλασσας, έχουν δυνατότητα να ενσωματώνονται στο κοινό σύστημα του ΝΑΤΟ. Ακόμα και οι μονάδες του τουρκικού πολεμικού ναυτικού του εθνικού προγράμματος MILGEM, που κατασκευάζονται σε τουρκικά ναυπηγεία, προτού καν μπουν σε ενέργεια, έχουν ενσωματωθεί στο τμήμα “ναυτικά οχήματα” του συστήματος LINK».
Στη συνέχεια ο αρθρογράφος απαριθμεί μια σειρά προβλήματα και προβάλλει κάποια επιχειρήματα για τα αρνητικά και τα θετικά αποτελέσματα της προμήθειας, από την Τουρκία, ενός συστήματος όπως οι S-400.
Και επειδή τα επιχειρήματα όπως και το ίδιο το θέμα είναι καυτά, ελλείψει χώρου θα τα συμπεριλάβουμε στο άρθρο μας της Κυριακής. Πάντως, είναι γεγονός ότι η Τουρκία βρίσκεται ενώπιον σοβαρών διλημμάτων και προ εξαιρετικά κρίσιμων αποφάσεων!
