Σκληροί παίκτες
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ετσι είναι πάντα με τη σεζόν της μπαλαφάρας. Ερχεται ξαφνικά όταν αγριεύει το καλοκαίρι – ενσκήπτει! Πολύ ευτυχές εννοιολογικά ότι την εγκαινίασε ο Μπαλάφας, ο οποίος τελευταίως αρχίζει να νιώθει ευεργέτης. (Διαθέτει, πάντως, μορφή για προτομή· και θα μπορούσαν στο βάθρο να χαραχθούν παρηλλαγμένοι για την περίπτωση οι τελευταίοι λόγοι του Βεσπασιανού: Vae, puto benefactor fio).
Από εκεί, τη σκυτάλη πήρε ο κορυφαίος στο είδος: ο πρωθυπουργός, ο οποίος ξεπέρασε τα όρια που έθεσαν οι ασπρόμαυρες κωμωδίες του 1960. Υποσχέθηκε «λιμάνι στεριανό» στην Καστοριά, καθώς και την παραχώρηση παλαιού στρατοπέδου έκτασης «τετρακοσίων χιλιάδων στρεμμάτων» στον Δήμο Κοζάνης. Κολάκευσε, επίσης, τη Μακεδονία ως «ενεργοβόρο». Ηθελε, βέβαια, να την πει ενεργογόνο· αλλά τι πειράζει; Πόσο μεγάλη είναι πια η διαφορά ανάμεσα στο «βόρος» και στο «γόνος»; Και τα δύο έχουν από δύο όμικρον (ή μήπως «όμικρα» στον πληθυντικό;) και ένα τελικό σίγμα. Τρία στα πέντε, λοιπόν, έπιασε ο πρόεδρος. Πώς κάνετε έτσι;
Η φαιδρότητα δεν είναι, βέβαια, σκόπιμη. Τους βγαίνει αυθόρμητα, είναι το φυσικό τους. Δεν αναιρεί, όμως, ούτε προς στιγμήν τη θανάσιμη σοβαρότητα των προθέσεών τους. Με την κούραση που επισωρεύεται από την παράταση της κρίσης (για την οποία κάποιος είπε, πολύ εύστοχα, ότι τόσο που κρατάει είναι πια παρακμή, έχει πάψει να είναι κρίση), εύκολα αφήνεσαι στην παρηγοριά της φαιδρότητας, ενώ κάτω από την επιφάνεια οι κίνδυνοι υπάρχουν και μεγαλώνουν. Το θεότρελο νομοσχέδιο με τις παροχές στους υπαλλήλους των ΟΤΑ, λ.χ., σκορπίζει το γέλιο απλόχερα. Μέσω του μουσικού επιδόματος στους μουσικούς των δήμων, το νομοσχέδιο αναστηλώνει την αξία του επιδόματος ως αυτοσκοπού – κάτι που είναι εθνική κληρονομιά μας και τα απαίσια μνημόνια είχαν κατορθώσει να το εξαλείψουν.
Το νομοσχέδιο όμως στο σύνολό του είναι τρομακτικό. Σκορπίζει παροχές, απολύτως στοχευμένα και σε όλη την έκταση των πελατειακών δικτύων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης· δεν αφήνει κανέναν έξω από το εύρος της γενναιοδωρίας της. Επαναφέρει, με ένα τρόπο, ακόμα και τη διαφθορά· λ.χ., όταν επιτρέπει στις «αναπτυξιακές» ανώνυμες εταιρείες των ΟΤΑ να συνεχίζουν να λειτουργούν, ακόμη και έπειτα από τρεις συναπτές ζημιογόνες χρήσεις, εφόσον διαχειρίζονται ευρωπαϊκά ή εθνικά προγράμματα. Ταυτοχρόνως, εισάγει και τις βάσεις για μια βιομηχανία προσλήψεων, τη μισθοδοσία των οποίων παραπέμπει εμμέσως πλην σαφώς στους ίδιους τους δήμους.
Φυσικά, οι ριζοσπαστικότερες από τις παλαβομάρες που εισάγει το νομοσχέδιο δεν θα σταθούν στη Δικαιοσύνη. (Αυτή, εν παρόδω, στην οποία η κυβέρνηση έχει κηρύξει τον πόλεμο...). Αυτό όμως δεν τους ενδιαφέρει καθόλου, νομίζω. Δήλωση προθέσεων είναι τέτοιες τολμηρές πρωτοβουλίες, πασαλειμμένες με το κύρος του νομοθετικού έργου. Το νομοσχέδιο είναι σκοπίμως φτιαγμένο, ώστε η αριστερή ταυτότητα των ρυθμίσεων να γίνεται αντιληπτή στον καθένα. Είναι και ψηφοθηρικό και ιδεολογικό συγχρόνως. Πολιτικά, επίσης, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία της κυβέρνησης είναι ενέργεια ανάλογη των επιθέσεων που εξαπολύει συστηματικά ο ΣΥΡΙΖΑ κατά της «αστικής δικαιοσύνης», από την πλευρά της «λαϊκής δικαιοσύνης». (Το πεδίο όπου διαπρέπει ο Πολάκης...).
Ολο αυτό είναι απλό προανάκρουσμα των όσων μας περιμένουν μετά την καλοκαιρινή παύση, όπως έλεγαν οι παλιοί. Μην περιμένετε ότι θα τελειώσει με τις διακοπές· τόση χυδαιότητα εναντίον της Δικαιοσύνης δεν εκτοξεύθηκε για πλάκα, όπως οι μπαλοθιές των Κρητικών.
Ο συνδυασμός ακραίας οξύτητας προς την αντιπολίτευση και κραυγαλέου σοσιαλιστικού παρεμβατισμού είναι η τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και θα συνεχίσει έτσι, αυξάνοντας την ένταση κατά το δοκούν. Δεν μου είναι ευχάριστο, αλλά πρέπει να αναγνωρίσω ότι, παρά την επιδεικτική αμάθεια και την έφεση στην κοτσάνα, ο Τσίπρας είναι σκληρός παίκτης. Παρεμπιπτόντως, είδα έναν φίλο από το εξωτερικό, άνθρωπο ο οποίος αγαπά τη χώρα και παρακολουθεί τις εξελίξεις. «Δυστυχώς για σας», μου είπε με την ευθύτητα των βορειότερων εθνών, «ο Τσίπρας και ο Παππάς είναι οι καλύτεροι πολιτικοί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα». Δεν είπα τίποτε· πάντως δεν μου άρεσε που το άκουσα...
