Οι εκκαθαρίσεις μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και ο ιδιωτικός στρατός του Ερντογάν
Της Leela Jacinto (μετάφραση: Στέργιος Σεβαστιάν)
(Πηγή : http://infognomonpolitics.blogspot.gr/ και http://foreignpolicy.com/)
Ο Τούρκος πρόεδρος έχει εκκαθαρίσει αγρίως τους βαθμοφόρους και οικοδομεί έναν νέο στρατό, με κάποιους περίεργους συμμάχους.
Ένα χρόνο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, ο στρατός της Τουρκίας - ο κάποτε ισχυρός πυλώνας ενός λαϊκού, πλειοψηφικά μουσουλμανικού κράτους με τη δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη στο ΝΑΤΟ - έχασε την κεμαλιστική του ζωτικότητα. Οι στρατηγοί που επέζησαν από τις μαζικές εκκαθαρίσεις, μετά από αυτή τη μοιραία νύχτα, φοβούνται τόσο την εκδικητική οργή του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που έβαλαν τα στρατεύματά τους μέσα στη Συρία - μια προοπτική στην οποία κάποτε αντιδρούσαν - χωρίς κλαψουρίσματα.
Με τις μαζικές εκκαθαρίσεις που άρχισαν λίγο μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, απελύθησαν εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, δικαστές, αξιωματούχοι ασφαλείας και υπάλληλοι κρατικών φορέων. Οι θέσεις τους συμπληρώνονται γρήγορα, συχνά με ανεπαρκείς ή ανεπιτυχείς αντικαταστάσεις, μέσω του τουρκικού κηδεμονικού συστήματος του kadrolasma - κυριολεκτικά, η δομή των πιστών στελεχών. Ο στρατός δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ, Γενικός Γραμματέας Curtis Scaparrotti, χτύπησε το συναγερμό τον Δεκέμβριο, όταν προειδοποίησε για μια «υποβάθμιση» της συμμαχικής διοίκησης των επιχειρήσεων, μετά την εκτόπιση «ταλαντούχων, ικανών» ανώτερων στρατιωτικών αξιωματούχων της Τουρκίας.
Το πρωί μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, η οποία άφησε πίσω της περισσότερους από 200 νεκρούς, καθώς οι Τούρκοι επεξεργάζονταν ακόμα όσα συνέβησαν εκείνη τη μακρά και οδυνηρή νύχτα, ο Ερντογάν ήξερε ακριβώς ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτό που αποκαλούσε «δώρο Θεού». Οι ένοχοι, τους οποίους ανακύρηξε πριν καν αρχίσουν οι έρευνες, ήταν οι Γκιουλενιστές , οι οπαδοί του κληρικού κ. Fethullah Gulen με έδρα την Πενσυλβάνια, ο οποίος υποστήριζε κάποτε τον Ερντογάν, αλλά απογοητεύτηκε μαζί του όταν άρχισαν να βγαίνουν κατηγορίες περί διαφθοράς στο περιβάλλον του Τούρκου προέδρου.
Εντούτοις, ένα χρόνο μετά, αξιωματούχοι των δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών και κορυφαίοι αναλυτές της Τουρκίας δεν είναι και τόσο σίγουροι για τη συνενοχή του Gulen. Νωρίτερα φέτος, ο Γερμανός αρχηγός των κατασκόπων Bruno Kahl, αποκάλυψε ότι η Άγκυρα δεν κατάφερε να πείσει την υπηρεσία πληροφοριών BND ότι ο Γκιουλέν ήταν πίσω από το άσχημα σχεδιασμένο και εκτελεσμένο πραξικόπημα. "Η Τουρκία προσπάθησε να μας πείσει σε όλα τα επίπεδα, αλλά μέχρι στιγμής δεν το έχει καταφέρει", δήλωσε ο Kahl στο Γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Der Spiegel τον Μάρτιο. Όταν ερωτήθηκε εάν το κίνημα - το επίσημο του όνομα είναι Hizmet ή "υπηρεσία" - ήταν ισλαμιστικό εξτρεμιστικό ή τρομοκρατικό κίνημα, ο Kahl απάντησε: "Το κίνημα Gulen είναι μια πολιτική ένωση θρησκευτικής και κοσμικής εκπαίδευσης." Μια διερρευθείσα αναφορά της Intcen, της κοινής υπηρεσίας πληροφοριών της ΕΕ, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι ο Ερντογάν είχε προγραμματίσει εκκαθαρίσεις πριν από τον Ιούλιο του 2016 και μια σειρά στρατιωτικών, φοβούμενοι τις επερχόμενες μαζικές απολύσεις, άρχισαν βιαστικά ένα πραξικόπημα.
Μία έκθεση 630 σελίδων από την κοινοβουλευτική επιτροπή διερεύνησης του πραξικοπήματος της Τουρκίας, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο, επαναλάμβανε το αφήγημα του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), αλλά δεν κατάφερε να παράσχει τεκμηριωμένες αποδείξεις. Εν τω μεταξύ, η κύρια δίκη για το πραξικόπημα, που ξεκίνησε κάτω από το φως των μέσων μαζικής ενημέρωσης νωρίτερα φέτος, τελμάτωσε από τις απίστευτα αντικρουόμενες μαρτυρίες, μέχρι να αναβληθεί τελικά για τις 30 Οκτωβρίου.
Οι καταγραφές των μηνυμάτων WhatsApp μεταξύ των σχεδιαστών του πραξικοπήματος τη μοιραία εκείνη νύχτα, αποκαλύπτουν ότι η ομάδα των κινηματιών στην Κωνσταντινούπολη αυτοαποκαλούνταν "Yurtta Sulh", αναφερόμενη σε ένα γνωστό απόφθεγμα του ιδρυτή της Τουρκίας Mustafa Kemal Ataturk, που λέει: "Yurtta sulh, cihanda Sulh "(ειρήνη στη χώρα, ειρήνη στον κόσμο). Η επιλογή αυτή δείχνει ότι θα μπορούσε να είναι ένας συνδυασμός δυσαρεστημένων Γκιουλενιστών, Κεμαλιστών, και υπερεθνικιστών στρατιωτικών μεταξύ των πραξικοπηματιών. Όσο για την καπνισμένη κάννη - μια διαταγή που προερχόταν από την έδρα του Γκιουλέν στο Poconos - δεν την έχουμε δει ακόμα.
Αυτό που γνωρίζουμε με βεβαιότητα είναι ότι ο τουρκικός στρατός σήμερα δεν είναι αυτό που ήταν. Η Τουρκία έχει χάσει μερικούς από τους λαμπρότερους και καλύτερους στρατηγούς της. Υπολογίζεται ότι 400 στρατιωτικοί απεσταλμένοι του Τουρκικού στρατού στο ΝΑΤΟ απολύθηκαν τους μήνες μετά το πραξικόπημα, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters τον Οκτώβριο του 2016. Εντός της Τουρκίας, η στρατιωτική αιμορραγία είναι ακόμα χειρότερη. Ο Τούρκος στρατιωτικός αναλυτής Metin Gurcan εκτιμά ότι από τον Μάρτιο έως τον Σεπτέμβριο του 2016, σημειώθηκε μείωση 38% στον αριθμό των στρατηγών και 8% συρρίκνωση των στελεχών, από τις 350.000 των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Εκατοντάδες απεταχθέντες ανώτεροι Τούρκοι στρατιωτικοί, που είχαν τοποθετηθεί στα κέντρα του ΝΑΤΟ σε ολόκληρη την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από το πραξικόπημα, πωλούν τα αυτοκίνητά τους και τα οικογενειακά κοσμήματα, προσπαθώντας να ξαναφτιάξουν τις αβέβαιες ζωές τους, αφότου αποφάσισαν να μην ακολουθήσουν τις εντολές να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και να χαθούν στις τουρκικές φυλακές.
Μία συνέντευξη ανώνυμου Τούρκου αξιωματικού στο περιοδικό των Βρυξελλών Vocal Europe, παρέχει ένα προφίλ του είδους του στρατιωτικού προσωπικού που έχει χάσει η χώρα. "Πέρασα από την εκπαίδευση αξιωματικών στην Τουρκία και στο εξωτερικό ... Πήρα το master μου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως πολλοί άλλοι εκκαθαρισμένοι αξιωματικοί, είμαι επιτελικός αξιωματικός, απόφοιτος της Σχολής Πολέμου", δήλωσε ο στρατιωτικός αξιωματούχος, ο οποίος "τρέχει" σήμερα το λογαριασμό στο Twitter @PurgedNATO. "Προσωπικά, δεν ξέρω γιατί απολύθηκα ... Έχω εκτενή εκπαίδευση στις ΗΠΑ, μάλλον δεν ταίριαζα στη νέα Ευρασιατική κλίκα, που κυριαρχεί στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις."
Η "Ευρασιατική Κλίκα" δεν είναι γνωστός όρος έξω από τους τουρκικούς στρατιωτικούς κύκλους, αλλά σίγουρα δεν είναι καινούργιος. Ένα τηλεγράφημα του Απριλίου του 2003, το οποίο δημοσίευσαν τα WikiLeaks, από την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Άγκυρα, περιγράφει τους Ευρασιανιστές ως μια ομάδα αξιωματικών του τουρκικού στρατού «οι οποίοι, χωρίς να κατανοούν τη ρωσική κυριαρχία στην "Ευρασία", αναζητούν μία εναλλακτική των ΗΠΑ και εξετάζουν στενότερες σχέσεις με τη Ρωσία». Το τηλεγράφημα συνέχιζε με λεπτομέρειες, για το πώς μια αντίπαλη ομάδα, που αποκαλούσε «Ατλαντιστές» - που πιστεύουν ότι τα στρατηγικά συμφέροντα της Τουρκίας βρίσκονται στους δεσμούς με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ - χάνει την επιρροή της στο Γενικό Επιτελείο της Τουρκίας.
Η ρωσική "επίθεση αγάπης"
Περισσότερο από μια δεκαετία μετά την αποστολή του τηλεγραφήματος, οι Ευρασιανιστές κερδίζουν έδαφος μεταξύ των στρατιωτικών και πολιτικών ελίτ της Τουρκίας και οι συνέπειες στην εξωτερική πολιτική εκτείνονται από τη Συρία, στην ΕΕ, στις Ηνωμένες Πολιτείες και, φυσικά, στη Ρωσία. Με την εκκαθάριση των αντιπάλων του Ερντογάν μετά τον Ιούλιο του 2016, μεταξύ των οποίων και οι Γκιουλενιστές και οι ανώτεροι Ατλαντιστές στις τουρκικές στρατιωτικές τάξεις, η Άγκυρα και η Μόσχα κατάφεραν μια διπλωματική προσέγγιση εκπληκτικών αναλογιών. Μέσα στο χειμώνα του 2015-2016, οι σχέσεις Ρωσίας-Τουρκίας ήταν επικίνδυνα ψυχρές, μετά την κατάρριψη από ένα τουρκικό F-16, ενός ρωσικού επιθετικού αεροσκάφους Su-24, κοντά στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας. Στη συνέχεια η απόπειρα πραξικοπήματος πυροδότησε ξαφνικά ένα καλοκαίρι αγάπης μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας. Τέσσερις μέρες μετά το άτεχνα πραξικόπημα, οι δύο πιλότοι της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, που είχαν καταρρίψει το ρωσικό Su-24, συνελήφθησαν, προσέξτε το αυτό, για γκιουλενικές επαφές. Ο δήμαρχος της Άγκυρας Melih Gokcek - ένα είδος Τούρκου Donald Trump, που θα μπορούσε να είναι αστείος, αν δεν ήταν τόσο επικίνδυνος - κατηγόρησε τους δυο άτυχους πιλότους για την καταστροφή των διμερών σχέσεων Τουρκίας-Ρωσίας. "Το λέω αυτό ως Melih Gokcek, αυτοί οι παλιάνθρωποι προκάλεσαν τη ρήξη μεταξύ της Ρωσίας και ημών", δήλωσε ο δήμαρχος της Άγκυρας στο CNN Turk. "Γιατί? Γιατί ήθελαν να μας απομονώσουν στην παγκόσμια πολιτική. Χθες, είχα έναν επισκέπτη από τη Ρωσία, έναν σύμβουλο του Πούτιν. Συμφωνεί μαζί μου"
Η Τουρκία και η Ρωσία συμφωνούν σε μια σειρά θεμάτων, κυρίως σε μια στρατιωτική στρατηγική εντός της Συρίας, κάτι που είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, αφού οι δύο πλευρές ήταν τα πιο ισχυρά μέλη των αντίστοιχων στρατοπέδων τους, που αντιπαρατάσσονταν στο πεδίο μάχης της Συρίας. Ένα μήνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, η Τουρκία ξεκίνησε την πρώτη διασυνοριακή επιχείρηση στη Συρία. Ο επικεφαλής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ο στρατηγός Hulusi Akar - θεωρούμενος ως πιστός του Ερντογάν - επέζησε της εκκαθάρισης μετά το πραξικόπημα. Έχοντας διατηρήσει τη θέση του, δεν ήταν σε θέση να αντισταθεί στα στρατιωτικά σχέδια του Τούρκου προέδρου στη Συρία. Η επιχείρηση της Τουρκίας Euphrates Shield ξεκίνησε, προσπαθώντας να εμποδίσει τα εδαφικά κέρδη των Κούρδων. Η Άγκυρα επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στις Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG), το συριακό σκέλος του Κόμματος Εργατών του Κουρδιστάν (PKK), με το οποίο βρίσκεται εδώ και καιρό σε πόλεμο. Η Ρωσία, με το βλέμμα της στη μεγάλη γεωστρατηγική πίτα - δηλαδή μια χώρα στη νοτιοανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ να "κλίνει" προς τη Μόσχα - αποφάσισε ότι οι Κούρδοι, όπως πάντα, μπορούν να καούν. Οι επιχειρήσεις της Τουρκίας στην Συρία έγιναν δυνατές από τη στενή ανταλλαγή πληροφοριών με τη Ρωσία, σύμφωνα με ένα blog που δημοσιεύτηκε στο Purged NATO Officer, site που διευθύνεται από το @PurgedNATO. Αυτός ο συντονισμός, με τη βοήθεια των Ευρασιανιστών, αποδείχθηκε κρίσιμος κατά την πτώση του Χαλεπίου. Στον τουρκικό τύπο, για παράδειγμα, ο ήρωας της επιχείρησης Euphrates Shield, είναι ο διοικητής των ειδικών δυνάμεων των Τούρκων Zekai Aksakalli, ένας Ευρασιανιστής που προήχθη στο βαθμό του αντιστρατήγου στις 28 Ιουλίου 2016, αφού διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αποτροπή του πραξικοπήματος.
Η νέα τουρκορωσική "επίθεση αγάπης" μεταφράζεται επίσης σε πανάκριβες συμφωνίες όπλων. Φέτος, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Φικρί Ισίκ αποκάλυψε ότι η Άγκυρα βρισκόταν στο "τελικό στάδιο" μιας συμφωνίας, για την αγορά μιας αντιαεροπορικής πυραυλικής ασπίδας S-400 από τη Ρωσία. Πριν από το απετυχέν πραξικόπημα, η Μόσχα δεν ήταν στον κατάλογο των υποψηφίων, που περιελάμβανε το σύστημα των ΗΠΑ Patriot, μία προσφορά γαλλο-ιταλικής κοινοπραξίας και ένα deal για το κινέζικο HQ-9. Το Πεκίνο τελικά κέρδισε τον προσωρινό διαγωνισμό, ο οποίος στη συνέχεια ματαιώθηκε, υπέρ της ρωσικής αμυντικής ασπίδας.
Έτσι, ενώ ο Trump "έπινε το οξυγόνο των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης" με τις δηλώσεις του περί "ξεπερασμένου ΝΑΤΟ", η Τουρκία έκανε ήσυχα μια συμφωνία για ένα σύστημα που δεν μπορεί να ενσωματωθεί με την ΝΑΤΟική αρχιτεκτονική πυραυλικής άμυνας. Η Ρωσία θα μπορούσε σύντομα να έχει πρόσβαση σε ανεκτίμητες πληροφορίες, σχετικά με τις κρίσιμες ικανότητες του ΝΑΤΟ - για να μην αναφέρουμε την πρόσβαση της Ρωσίας σε μια χώρα που διασχίζει την Ευρώπη και την Ασία, έχει πρόσβαση στον Καύκασο, τη Μαύρη και τη Μεσόγειο και αποτελεί μια πύλη προς τη Μέση Ανατολή.
Το βαθύ κράτος
Όσον αφορά την άνοδο των Ευρασιανιστών και τη Μακιαβελιανή φύση της Τουρκικής ανακατανομής ισχύος, τίποτα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τη φιγούρα του Dogu Perincek, ηγέτη του Αριστερού Πατριωτικού Κόμματος, ενός μικροσκοπικού υπερεθνικιστικού κόμματος, που έχει λόγο στις τουρκικές Υπηρεσίες ασφαλείας, μεγαλύτερο απ'όσο του αναλογεί. Ο όρος "ομάδα Περιντσέκ" εμφανίζεται τόσο συχνά στους φλύαρους τουρκικούς πολιτικούς κύκλους, συνοδευόμενος από τόσο μεγάλες δόσεις πολιτικής ίντριγκας, που είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τον μύθος από την πραγματικότητα. Για αρχή, τα γεγονότα έχουν ως εξής: ο Perincek είναι ένας 75χρονος δικηγόρος, ο οποίος πιθανότατα είναι πιο γνωστός εκτός Τουρκίας ως αρνητής της αρμενικής γενοκτονίας και ο οποίος κέρδισε μία αίτηση ελεύθερου λόγου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Ένας από τους δικηγόρους της αρμενικής πλευράς ήταν η Amal Clooney, η οποία βοήθησε να κερδίσει η υπόθεση τα 15 δευτερόλεπτα φήμης στα διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Εντός της Τουρκίας, ο Perincek είναι μία γνωστή μορφή που κατακρίνει εξίσου τους Κούρδους και τους Γκιουλενιστές. Τα αισθήματα είναι πλήρως αμοιβαία. "Βαμμένος" κομμουνιστής, ο οποίος αναφέρεται στις ακραίες-αριστερές του ομάδες ως «επιστημονικοί σοσιαλιστές» και στους Ισλαμιστές ως «αντιδραστικοί», ο Περιντσέκ βλέπει τους εχθρούς του ως «μαριονέτες της Δυτικής Σταυροφορίας» - ένα θέμα που επεξεργάστηκε στο βιβλίο του "Hacli Istica", ή "Η αντιδραστικότητα της σταυροφορίας". Οι σκληροπυρηνικοί υπερεθνικιστικές, κοσμικοί οπαδοί του εκπροσωπούνται δυσανάλογα στις υπηρεσίες ασφαλείας, οι οποίες ήταν και συνεχίζουν να αποτελούν κρίσιμο παράγοντα κατά τις περιοδικές επιθέσεις της Τουρκίας στους Κούρδους.
Κατά τα πρώτα χρόνια του Ερντογάν , όταν η αντιδραστική μαριονέτα των Δυτικών Σταυροφόρων έκανε άνοιγμα προς τους Κούρδους και ξεκινούσε μια ειρηνευτική διαδικασία με το ΡΚΚ, η ομάδα του Περιντσέκ θεωρήθηκε ως μια τελειωμένη δύναμη, ένα απομεινάρι του σκληροπυρηνικού κοσμικού παρελθόντος της Τουρκίας. Η περίπτωση Perincek δοκιμάστηκε περαιτέρω, κατά τη διάρκεια των δικαστηρίων της Ergenekon, όταν ο Ερντογάν σύναψε συμμαχία με τους Γκιουλενιστές, για να εκκαθαρίσει τον στρατό από τους παλαιούς κοσμικούς, οι οποίοι φέρεται να προετοίμαζαν ένα πραξικόπημα εναντίον της κυβέρνησης του AKP. Αλλά τότε οι Γκουλνιστές έκαναν το μοιραίο λάθος να ερευνήσουν καταγγελίες διαφθοράς εναντίον του περιβάλλοντος Ερντογάν, συμπεριλαμβανομένης της οικογένειας του προέδρου. Με την έναρξη ενός ενδο-ισλαμιστικού "πράσινου εναντίον πράσινου" πολέμου μεταξύ του ΑΚΡ και των Γκουλενιστών, ο Περιντσέκ βγήκε ξαφνικά από τη φυλακή - όπου εξέτιε μια ποινή ισόβιας κάθειρξης, για ένα σχεδιαζόμενο πραξικόπημα κατά της ισλαμιστικής κυβέρνησης του ΑΚΡ - και επέστρεψε στη δουλειά.
Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016, με τον Τουρκικό στρατό να εκκαθαρίζεται από τους ικανούς γκιουλενιστές και τους φιλοδυτικούς Ατλαντιστές, ο Ερντογάν, ο απόλυτος ρεαλιστής, περιέβαλλε τον Περιντσέκ με μία αδελφική αγκαλιά. «Με τους θρησκευτικούς συντηρητικούς διαμορφώσαμε ένα κοινό πατριωτικό μέτωπο», δήλωσε ο Περιντσέκ στον τουρκικό Τύπο φέτος.
Για την ώρα, οι "επιστημονικοί σοσιαλιστές" και οι "αντιδραστικοί" έχουν φιληθεί και πέσει στο κρεβάτι μαζί, αλλά αυτός είναι ένας γάμος από την κόλαση και ο Ερντογάν το ξέρει.
Ο ιδιωτικός στρατός του Ερντογάν
Εισάγουμε τώρα την πυρετώδη συνομιλία της ιδιωτικής πραιτοριανής φρουράς του Ερντογάν. Μία από τις πολλές αναφορές που προέκυψαν από αυτή τη μακρά, βασανιστική νύχτα του πραξικοπήματος, ήταν ότι μέλη μιας ιδιωτικής ομάδας ασφαλείας βγήκαν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης εναντίον των κινηματιών στη Γέφυρα του Βοσπόρου. Τα βιντεοκλίπ της σκηνής που γυρίστηκε την αυγή, έδειχναν μεγαλόσωμος άνδρες με t-shirt και αλεξίσφαιρα γιλέκα, να κραδαίνουν ημι-αυτόματα τυφέκια, να πυροβολούν στον αέρα και να παραμερίζουν τους ενθουσιώδεις υποστηρικτές του Ερντογάν, πολλοί από τους οποίους προσπαθούσαν να κλωτσήσουν τους κινηματίες που ήταν πεσμένοι στο έδαφος. Η θεωρία των τουρκικών social media, ήταν ότι αποτελούσαν μέλη της SADAT, η οποία διαφημίζει τον εαυτό της ως "η πρώτη και η μόνη εταιρεία στην Τουρκία που παρέχει διεθνώς υπηρεσίες παροχής συμβουλών και στρατιωτικών υπηρεσίες". Ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2012 από τον Adnan Tanriverdi, έναν πρώην στρατηγό, ο οποίος απεστρατεύθη για τις ισλαμικές του τάσεις, η αποστολή της SADAT, αναφερόμενη σολοικά λεπτομερώς στον ιστότοπό της στην αγγλική γλώσσα, είναι να καθιερώσει μια «Αμυντική συνεργασία και αμυντική βιομηχανική συνεργασία μεταξύ των ισλαμικών χωρών, για να βοηθήσει τον ισλαμικό κόσμο».
Η προσπάθεια να βοηθήσει τις ισλαμικές χώρες να οικοδομήσουν έναν ισλαμικό κόσμο, έκανε βαθιά αίσθηση κατά την Αραβική Άνοιξη και οι επιχειρήσεις της SADAT στο εσωτερικό της Συρίας, προσέλκυσα αμέσως την προσοχή των Τούρκων βουλευτών της αντιπολίτευσης. Τον Σεπτέμβριο του 2012, ένας κοσμικός βουλευτής της αντιπολίτευσης υπέβαλε μία λίστα ερωτήσεων στο κοινοβούλιο, σχετικά με την υποτιθέμενη εκπαίδευση και εξοπλισμό των ανταρτών της SΑDAT, στο εσωτερικό της Συρίας και της Τουρκίας. Η κυβέρνηση απάντησε με μια ξερή άρνηση, και οι ερωτήσεις στη συνέχεια σβήστηκαν από το αρχείο, σύμφωνα με τον Michael Rubin του American Enterprise Institute. Λίγο μετά το πραξικόπημα, ο Tanriverdi ορίστηκε ως κορυφαίος σύμβουλος του Ερντογάν, οδηγώντας τους αρθρογράφους της αντιπολίτευσης να αναρωτηθούν, εάν ο Ερντογάν προσπαθεί να ενεργοποιήσει μία παραστρατιωτική οργάνωση.
Αν συμβαίνει αυτό, τα επιθετικά στρατεύματα ισλαμιστών μαχητών του SADAT θα μπορούσαν εύκολα να βρεθούν σε τροχιά σύγκρουσης με τους επιστημονικούς σοσιαλιστές μαχητές του Perincek, αφού στο μεταξύ εκείνοι χάσουν την υπομονή τους με τους "αντιδραστικούς".
Το μοναδικό πράγμα που συνδέει αυτές τις ανόμοιες ομάδες, που ανέρχονται στον τουρκικό στρατό, είναι μια κοινή αντι-αμερικανική πλατφόρμα. Οι Ευρασιανιστές και η φιλορωσική ομάδα του Περιντσέκ θεωρούν από καιρό την καπιταλιστική Δύση ως τον εχθρό. Το πλήθος της SADAT και οι ευνοούμενοι του φιλοκυβερνητικού kadrolasma είναι πρόθυμοι οπαδοί της αντι-δυτικής ρητορικής του Ερντογάν, στο όραμά του να βοηθήσει τον ισλαμικό κόσμο. Ωστόσο, θα μπορούσε να υπάρξει ρήξη μεταξύ των δύο στρατοπέδων στο εσωτερικό του τουρκικού στρατού, γεγονός που θα απαιτήσει όλη την οξύνοια του Ερντογάν για να το διαχειριστεί. Εν τω μεταξύ, το μοναδικό, πλειοψηφικά μουσουλμανικό, μέλος του ΝΑΤΟ, αποφεύγει τη Δύση για να επεκτείνει την επιρροή του στην Ανατολή. Ένα χρόνο μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα που άλλαξε τη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας, διακυβεύεται η παλαιά μεταπολεμική τάξη πραγμάτων.
