Από το Μυστήριο
Ένα από τα πολλά – όπως αποδεικνύεται τελικώς – κουσούρια μου είναι η απαίτησή μου να σεβόμαστε την δημόσια ιδιοκτησία και να φερόμαστε με ευγένεια σε δημόσιους χώρους.
Μία έκφανση του εν λόγω κουσουριού μου αποτελεί το γεγονός ότι τρελαίνομαι όταν βλέπω επιβάτες στα ΜΜΜ να βάζουν τα ποδάρια τους πάνω στα καθίσματα. Έτσι ουκ ολίγες φορές έχω κάνει σχετική παρατήρηση, με κίνδυνο αφενός να φανώ ο γραφικός των ΜΜΜ, αφετέρου να φάω ξύλο κάποια ημέρα.
Τις προάλλες λοιπόν επέστρεφα σπίτι μου με τον ηλεκτρικό. Ξάφνου βλέπω απέναντί μου έναν καλοντυμένο νεαρό μαύρο (αν ο χαρακτηρισμός «μαύρος» δεν είναι political correct ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη, αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω) να έχει απλώσει τα πόδια του πάνω στο απέναντι κάθισμα. Του κάνω νεύμα να τα κατεβάσει και αυτός με γράφει κανονικά. Λίγο πριν αποβιβαστώ του ζητώ με την περίφημη αγγλική προφορά μου να τα κατεβάσει και για λίγο το πράττει. Σχεδόν όμως αμέσως τα ξανανεβάζει προκλητικά. Και ενώ του ζητώ να σεβαστεί την χώρα που τον φιλοξενεί, ένας άλλος νεαρός, Έλληνας, με το γνωστό απαράμιλλο συριζό-ανταρσύα ντύσιμο, εξυπνακίστικα με εγκαλεί ως «ολίγον ρατσιστή».
Ο συγκεκριμένος πανίβλακας ενεργώντας υπό την επήρεια των ιδεολογικών εμμονών του (ένας φίλος μου θεωρεί ότι φταίνε και οι πολλοί μπάφοι), θεωρεί προφανώς ότι αν είσαι μαύρου χρώματος, έχεις κάθε νόμιμο δικαίωμα να έχεις τα πόδια σου πάνω στα καθίσματα του τρένου. Όποιος δε τολμήσει να διαμαρτυρηθεί για αυτήν την αντικοινωνική συμπεριφορά είναι a priori «ρατσιστής». Όποιος δηλαδή Έλληνας τολμήσει να ψέξει τη συμπεριφορά ενός μη Έλληνα για οποιοδήποτε λόγο, το πράττει διότι είναι «ρατσιστής»… Το πράττει δηλαδή λόγω της διαφορετικότητας του άλλου.
Δυστυχώς ο εν λόγω πανίβλακας δεν είναι ο μόνος, αλλά αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία σε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που είτε νιώθει κομπλεξικά και ενοχικά με την ελληνική καταγωγή του, είτε θεωρεί ότι ανεβάζει το κοινωνικό του status αν επιδείξει «αγώνα εναντίον του ρατσισμού». Υπό την ιδεολογική επιρροή ψευδό-διανοούμενων, που έχουν βάλει σκοπό τη ζωή τους την αναθεώρηση της ελληνικής ιστορίας επί τω τέλει τον ιστορικό ευνουχισμό των Ελλήνων, οι εν λόγω σπεύδουν να αποδώσουν σε όσους διαφωνούν μαζί τους, τη στάμπα του «ρατσιστή». Δυστυχώς όμως με την βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ, αυτή η «διανόηση» έχει κυριαρχήσει ιδεολογικά από το 1974 και εντεύθεν, και οι απόψεις αυτών των ακραίων προβάλλονται και επιβάλλονται.
Το αστείο βέβαια είναι ότι η προοδευτική ευαισθησία είναι μονόπατη και μάλιστα σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Στηρίζουν τον αγώνα των Παλαιστίνιων εναντίον των Ισραηλινών και διαμαρτύρονται με κάθε τρόπο για την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού. Και δικαίως. Είναι όμως και της μοδός. Την ίδια στιγμή όμως σιωπούν εμφατικώς ενώπιον της γενοκτονίας των χριστιανικών πληθυσμών από τους τζιχαντιστές. Ούτε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, ούτε οργανώσεις συμπαράστασης, ούτε καταδικαστικές ανακοινώσεις. Προφανώς για τους «ευαίσθητους» αριστερούληδες ανά την Ευρώπη και την ημεδαπή, είναι καταδικαστέο μόνο όταν σφάζουν οι Ισραηλινοί μουσουλμάνους, ενώ όταν οι φανατικοί μουσουλμάνοι σφάζουν Χριστιανούς δεν έγινε και τίποτε…
Προφανέστατα υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στην χώρα μας. Τα εκλογικά ποσοστά της ΧΑ και άλλων ψεκασμένων σχηματισμών το αποδεικνύουν. Το βλέπουμε άλλωστε και στην καθημερινότητά μας. Και οπωσδήποτε πρέπει να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά από όλους μας, δίδοντας τα ίδια δικαιώματα και ευκαιρίες σε όλους, πόσω μάλλον σε εκείνους που νιώθουν Έλληνες και τιμούν την ελληνική σημαία, ανεξαρτήτως χρώματος ή θρησκεύματος.
Αλλά το αυτό ισχύει και για τις υποχρεώσεις. Θα πρέπει να γίνει επιτέλους αντιληπτό ότι δεν μπορεί να αποτελέσει η διαφορετικότητα συγχωροχάρτι για κάθε έκνομη ή αντικοινωνική συμπεριφορά. Οφείλουν να αντιληφθούν άπαντες ότι οι ίδιοι νόμοι και κοινωνικοί κανόνες συμπεριφοράς ισχύουν για όλους, Έλληνες και μετανάστες, και ότι όλοι υποχρεούνται να τους σέβονται. Πόσω μάλλον όταν είσαι φιλοξενούμενος σε μία χώρα.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
