Οι ΔΕΘ του Καραμανλή, της Αλλαγής και του «λεφτά υπάρχουν»
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Κι όμως, όλα ξεκίνησαν τόσο σεμνά... Στην πρώτη ΔΕΘ που εμφανίστηκε Ελληνας πρωθυπουργός, το εισιτήριο ήταν μειωμένο: μόλις 2 δραχμές, γιατί εκείνη την εποχή θέριζε την Ελλάδα ο δάγκειος πυρετός και οι διοργανωτές σκέφτηκαν να βοηθήσουν το κοινό. Πληρώνοντας κι εκείνος 2 δραχμές, το 1928 ο Ελευθέριος Βενιζέλος έκανε μια στάση στη Θεσσαλονίκη στο δρόμο απ’ το Βελιγράδι. Και στο περίπτερο των ταπητουργών, οι εργάτες, με το που τον είδαν, ενθουσιάστηκαν τόσο, που του χάρισαν ένα χαλί!
Για πολλά χρόνια από τότε, το μόνο που έμεινε σταθερό ήταν ο ενθουσιασμός μπρος στον πρωθυπουργό. Και αυτό που κάθε τόσο άλλαζε ήταν το χρώμα στα σημαιάκια που κρατούσαν οι ενθουσιώδεις οπαδοί. Το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για να φτάσει στο Παλαί Ντε Σπορ, διέσχισε όλη τη Θεσσαλονίκη, που πρώτη φορά είχε «καταληφθεί» απ’ το «γαλάζιο» πλήθος. Ενώ το 1981 τον Ανδρέα Παπανδρέου τον υποδέχθηκε αντίστοιχο πλήθος, αλλά αυτήν τη φορά με πράσινα σημαιάκια. Το σερί της σημαιοφορίας το σταμάτησε τελικά ο Κ. Σημίτης με το που έγινε πρωθυπουργός.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, πάντως, λόγω χαρακτήρα, πάντα μεγαλουργούσε στη ΔΕΘ. Μπορεί ο Κ. Καραμανλής να καθιέρωσε πρώτος την περίφημη βόλτα του πρωθυπουργού στα περίπτερα της έκθεσης, αλλά ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που εγκαινίασε τη συνέντευξη Τύπου στη «Ρέμβη», στην Αρετσού. Η «πράσινη φρουρά», αμέσως μετά τη «Ρέμβη», θα ξεχυνόταν επετειακά στα παρακείμενα καπηλειά για να παραδοθεί στη μέθη του πράσινου ήλιου. Απ’ την «Πύλη Αξιού» ώς το «Φροντιστήριο», για μια ολόκληρη εβδομάδα, ο σοσιαλισμός κι ο συνδικαλισμός κολυμπούσαν αγκαλιά στις θάλασσες του αλκοόλ. Ακόμα και οι νεότεροι των προσκυνητών της Διεθνούς Εκθεσης θα πρέπει λογικά να θυμούνται το στιγμιότυπο-trademark του Ευάγγελου Γιαννόπουλου: ο υπουργός στα «Σόδομα», μ’ ένα σουτιέν στο κεφάλι, και μια μισόγυμνη καλλονή να του κλείνει πονηρά το μάτι!
Αλλά, πάλι, πάντα στη ΔΕΘ έδειχναν οι πολιτικοί την άλλη τους πλευρά. Εκεί στραβοπάτησε πρώτη φορά το 2008 ο Κώστας Καραμανλής όταν τον ρώτησαν στη συνέντευξη Τύπου για το Βατοπέδι. Εκεί εκστόμισε το αλησμόνητο «Λεφτά υπάρχουν!» ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009. Εκεί έβγαλε έναν ακόμα «παγωμένο» λόγο ο Κώστας Σημίτης το 1997, κι ας είχε πάρει λίγη ώρα νωρίτερα η Αθήνα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Κι αν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν που άνοιξε τον δρόμο για να συμβούν όλα αυτά εκστομίζοντας στη ΔΕΘ του 1981 την ατάκα «Στις 18 σοσιαλισμό!», και το δικό του αστέρι κρύφτηκε τελικά πίσω απ’ τον Λευκό Πύργο το 1988. Τότε εκείνος ήταν στο Χέρφιλντ και τον αντικαθιστούσαν στη ΔΕΘ οι δύο αντιπρόεδροι: ο Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος και ο Μένιος Κουτσόγιωργας, οι οποίοι έτρεχαν για το ποιος θα φτάσει πρώτος στο πόντιουμ...
Ως το 2008, τα εμπορικά της Εγνατίας, της Τσιμισκή, της Μητροπόλεως έκαναν χρυσές δουλειές. Ο κόσμος ήταν πολύς στην έκθεση το πρωί, και τα βράδια πολιτικοί, δημοσιογράφοι και συνδικαλιστές συναντιούνταν στα μπουζούκια. Σιγά σιγά όμως, απ’ το 2000 και μετά, ξεκίνησε να θεριεύει η διαδήλωση την πρώτη μέρα της ΔΕΘ. Και ώς το 2009, έπεσαν στα καταστήματα τα ρολά – γιατί πλέον οι συνδικαλιστές, αντί για τα μπουζούκια, ξημερώνονταν στους δρόμους με τα δακρυγόνα. Τώρα πλέον, 6.000 αστυνομικοί ανεβαίνουν κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη.
Οι Θεσσαλονικείς πάντως θυμούνται καθαρά πως το βασικό χτύπημα το δέχτηκε η ΔΕΘ το 2004, όταν έπεσε το Σινούκ στη Χαλκιδική. Τότε ο Κώστας Καραμανλής βρήκε ευκαιρία να καταργήσει το καθιερωμένο δείπνο για τις παραγωγικές τάξεις, ενώ το 2007, με τις μεγάλες πυρκαγιές στην Πελοπόννησο, κατήργησε και την τελετή των εγκαινίων το βράδυ της Παρασκευής. Κι έτσι, έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός που εκφώνησε ομιλία το βράδυ του Σαββάτου, έδωσε συνέντευξη Τύπου την επομένη και αμέσως μετά εξαφανίστηκε στον δρόμο για την Αθήνα. Πράγμα που πολύ εξυπηρέτησε και τον επόμενο πρωθυπουργό, τον Γιώργο Παπανδρέου.
(Στην φωτογραφία : Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στην 4η Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, το 1929)
