Η «χρησιμότητα του ηλιθίου»
Σταύρος Τζίμας
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
«Οταν πατήσαμε το πόδι μας στον Μύτικα αγκαλιαστήκαμε, φωνάζαμε και τραγουδούσαμε. Εννοείται ότι βγήκαμε φωτογραφία. Η φωτογράφηση μιας τέτοιας μακεδονικής παρέας συνοδεύεται απαραίτητα από τα κρατικά και ιστορικά μακεδονικά σύμβολα.
Τη σημαία με τον μακεδονικό δεκαεξάκτινο ήλιο την κουβαλώ πάντοτε μαζί μου. Ενα άλλο μέλος της ορειβατικής ομάδας είχε μαζί του την κρατική σημαία της χώρας μας. Ετσι, στην κορυφή του Ολύμπου κυμάτισαν και οι δύο σημαίες και βγάλαμε φωτογραφίες».
Τη σημαία με τον μακεδονικό δεκαεξάκτινο ήλιο την κουβαλώ πάντοτε μαζί μου. Ενα άλλο μέλος της ορειβατικής ομάδας είχε μαζί του την κρατική σημαία της χώρας μας. Ετσι, στην κορυφή του Ολύμπου κυμάτισαν και οι δύο σημαίες και βγάλαμε φωτογραφίες».
Ο άνθρωπος που είπε τα παραπάνω δεν είναι άλλος από τον αντιπρόεδρο της σημερινής Βουλής της FYROM και πρώην ΥΠΕΞ της γειτονικής μας χώρας, ονόματι Αντόνιο Μιλόσοσκι. Τι έκανε ο τύπος; Πήρε μια σημαία με τον ήλιο της Βεργίνας και μια την επίσημη του κράτους του, ανέβηκε μαζί με κάποιους άλλους συμπατριώτες του στην κορυφή του Ολύμπου και ανεμίζοντας τες χοροπηδούσε. Γιατί το έκανε; Πιθανότατα για να πουλήσει την «παλικαρίσια πατριωτική» πράξη του στη σλαβομακεδονική κοινή γνώμη που βομβαρδίζεται από αλυτρωτική προπαγάνδα περί «σκλαβωμένης Μακεδονίας του Αιγαίου», και να την εξαργυρώσει σε δημοφιλία.
Δεν μπορώ να βρω άλλη πολιτική εξήγηση στην πράξη-πρόκληση, εκτός και αν τοποθετηθεί στη σφαίρα της ψυχοπαθολογίας και ειδικότερα στο κατά το κοινώς λεγόμενο «χαζό παιδί χαρά γεμάτο». Πέραν όμως του γελοίου του εγχειρήματος, υπάρχει και η πολύ σοβαρή πλευρά του.
Προσέξτε: ο αντιπρόεδρος του Κοινοβουλίου ενός κράτους περνάει σχεδόν κρυφά σε μια χώρα και ανεμίζει θριαμβευτικά, όπως οι Αμερικανοί στην Ιβο Tζίμα, τη σημαία της πατρίδας του στην κορυφή ενός βουνού του «εχθρού» που μόλις «κατέκτησε», το δεκαεξάκτινο της Βεργίνας εν προκειμένω, το οποίο επισήμως δεν νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί. Τι θα γινόταν εάν την ώρα που έβαζε το σύμβολο του δικού του κράτους στο πιο εμβληματικό βουνό των Ελλήνων τον αντιλαμβάνονταν άλλοι, δικοί μας ορειβάτες, και κάποιοι «θερμοκέφαλοι Ελληναράδες» τον ξυλοφόρτωναν;
Και τι μπορεί να συμβεί εάν αύριο ένας εκ των αντιπροέδρων της ελληνικής Bουλής, ας πούμε ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης -ή και κάποιος πολίτης-, βάλει την ελληνική σημαία σε έναν λόφο έξω στο Μοναστήρι και αναρτήσει πανό στο οποίο θα γράφει ότι «H Μακεδονία είναι ελληνική»;
Ο Μιλόσοσκι είναι τυπικό δείγμα της πολιτικής ελίτ που εξουσιάζει τα τελευταία χρόνια τη FYROM και καθόλου τυχαίος. Ο άνθρωπος αυτός διετέλεσε υπουργός των Εξωτερικών, θέση από την οποία διαχειρίστηκε τις σχέσεις με την Ελλάδα και όχι μόνο. Τώρα, ως εκπρόσωπος του Κοινοβουλίου, επιδίδεται σε επικίνδυνες γραφικότητες όπως αυτή στον Ολυμπο! Η Αθήνα πρέπει να τον ευγνωμονεί που άθελά του ενίσχυσε διεθνώς το οπλοστάσιό της περί αλυτρωτικής προπαγάνδας των Σκοπίων. Μεθυσμένος από το νέκταρ του εθνικοπατριωτισμού, δεν αντιλήφθηκε (;) ότι λειτούργησε ως «χρήσιμος ηλίθιος» του «εχθρού» του, όπως θα ’λεγε και ο Λένιν.
