Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Η απολαυστική αποτύπωση της πολιτικής επικαιρότητας του Στ. Κασιμάτη


Δεν είναι «επαγγελματίας»
Στέφανος Κασιμάτης 
Να σας το πω, αν δεν το ξέρετε ήδη, αλλά εγώ με τα ποδοσφαιρικά δεν είχα ποτέ καμία σχέση. (Παρότι στο θρήσκευμα τυπικά είμαι Παναθηναϊκός, αλλά δεν εκκλησιάζομαι ποτέ, ούτε από τηλεοράσεως...). Ετσι η γνώμη μου για την κ. Αννα Καραμανλή δεν μπορεί να έχει βάθος. Φευγαλέες εικόνες έχω μόνο, από την τηλεόραση. Εικόνες μιας πάντα σοβαρής ωραίας, παγερής, μονίμως ενοχλημένης και σχεδόν εκνευρισμένης εκφωνήτριας, που σου έκανε τη χάρη να σου λέει πόσο πήγε το Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Μου προκαλούσε έναν απροσδιόριστο φόβο. Δηλαδή, για να το πω ωμά, αν την έβλεπα σε ένα πάρτι δεν θα τολμούσα να της μιλήσω. (Μιλώ, βέβαια, θεωρητικά και για μια πολύ μακρινή εποχή...). Και νομίζω ότι πολύ καλά θα έκανα, διότι με κατάπληξη άκουσα ότι προχθές η εν λόγω βουλευτίνα της Ν.Δ. προέτρεψε τον Γκίκα Χαρδούβελη (του ιδίου απόντος, φυσικά) να σπεύσει να συνουσιασθεί ―ας το πούμε έτσι...
«Δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός, είμαι ένας κανονικός άνθρωπος» δικαιολογήθηκε αργότερα η κ. Καραμανλή. Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι κανονικοί άνθρωποι, εξ όσων γνωρίζω, μπορούν να συνουσιάζονται ― υπό την έννοια ότι δεν τους εμποδίζει κάτι. Ομως η κ. Καραμανλή δεν αναφερόταν σε αυτό, αλλά στην ανοίκεια γλώσσα που χρησιμοποίησε.
Είναι αλήθεια επίσης ότι ο «επαγγελματίας» και ο «επαγγελματισμός», στον τρόπο με τον οποίο κάνεις μια δουλειά, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το πρώτο δεν προϋποθέτει το δεύτερο ούτε και το αντίστροφο. Η περίπτωση των βουλευτών, όμως, είναι εκείνη για την οποία ο επαγγελματισμός θα έπρεπε να ήταν η κανονικότητα. Στο κάτω κάτω, δεν είναι και τίποτε δύσκολο για έναν βουλευτή να καταλάβει και να τηρήσει τα ήθη και τους κανόνες του χώρου στον οποίο έχει ταχθεί να ανήκει για δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια. Ο επίσης φίλος και εκπρόσωπος του λαού Νίκος Νικολόπουλος θα συμφωνούσε μαζί μου. Εξάλλου αυτό ακριβώς εξήγησε και στον πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου ο πρόεδρος Νικολόπουλος, με την επιστολή που του έστειλε για να ζητήσει συγγνώμη για την εξύβριση. Σε έβρισα, του είπε, γιατί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλοι βρίζουν ― όχι επειδή είναι ο τρόπος μου να βρίζω. Η κ. Καραμανλή τα μπέρδεψε όμως. Στη Βουλή κατά κανόνα δεν βρίζουν, αυτό ορίζει ο επαγγελματισμός του βουλευτή. Αλλά ας μην είμαστε υπερβολικά αυστηροί με την κ. Καραμανλή, γιατί ο επαγγελματισμός δεν είναι το ίδιο εύκολος για όλους.
Τώρα, για τον Γκ. Χαρδούβελη, αν έχει χιούμορ και χρόνο, θα του συνιστούσα να στρέψει την προσβολή προς όφελός του. Τι εννοώ: παίρνει ένα ωραίο μπουκέτο λουλούδια στα χέρια, βάζει ένα καλοσιδερωμένο λινό κοστούμι και πηγαίνει επίσκεψη στη βουλευτίνα. Οταν του ανοίξει την πόρτα, της σκάει το χαμόγελο που σκοτώνει (εκείνο το χαμόγελο της χαρμολύπης), της προσφέρει το ωραίο μπουκέτο και να της λέει: «Γεια σας! Είμαι ο Γκίκας Χαρδούβελης. Καλά είστε; Είμαι αυτός που του είπατε να πάει να... Καταλαβαίνετε. Κοιτάξτε, το σκέφτηκα και αποφάσισα να ακολουθήσω την προτροπή σας. Ετσι πήρα το θάρρος να σας παρακαλέσω να κάνουμε μαζί πράξη την προτροπή σας. Τι λέτε;». Αν επιζήσει, τουλάχιστον θα έχει μετά ωραία ιστορία να διηγηθεί στους φίλους του...
Μίλησε
Μια και ανέφερα το ιστορικό όνομα παραπάνω, διάβασα χθες στην «Καθημερινή» ότι ο πρώην πρωθυπουργός της Ελλάδος Κωνσταντίνος Β΄ Καραμανλής «έλυσε» ή, αν προτιμάτε, «έσπασε τη σιωπή του»! Συγκεκριμένα, πήρε θέση επί του πολιτικού ζητήματος και, μέσω συνομιλητών του, συμβούλευσε να επισπευσθεί η προεδρική εκλογή τον Νοέμβριο.
Η ανάλυσή του είναι σοβαρή, καθώς προτάσσει την υπόθεση ότι όσο η επιβίωση της σημερινής κυβέρνησης εξαρτάται από την έκβαση της προεδρικής εκλογής τόσο θα καθυστερεί και η διευθέτηση του χρέους που ζητούμε επίμονα από τους εταίρους-πιστωτές μας. Με άλλα λόγια, λέει ―πάνω κάτω και, βεβαίως, με πολύ πιο επεξεργασμένο τρόπο― αυτό ακριβώς που λέει ή, τέλος πάντων, έλεγε μέχρι πρότινος, ο ΣΥΡΙΖΑ: εκλογές όσο πιο γρήγορα γίνεται. Κάτι θα πρέπει να σχολιάσουμε, δεν πρέπει; Στο κάτω κάτω, πρωθυπουργός ήταν ο άνθρωπος και μάλιστα στην ακμή της χρυσής εποχής της αστακομακαρονάδας.
Σωστά! Αλλά όχι τώρα, όχι ακόμη. Ας περιμένουμε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2019. Θα έχουν περάσει πέντε χρόνια και τρεις μήνες από σήμερα, όσο δηλαδή σιωπούσε ο ίδιος και δεν είχε τίποτε να σχολιάσει για τα όσα συνέβαιναν...
Το είχε
Να παραιτηθεί ο Γκίκας Χαρδούβελης, πρότεινε ο Αδωνις Γεωργιάδης, εφόσον ο υπουργός Οικονομίας δεν πιστεύει στην πολιτική του ΕΝΦΙΑ και αποποιείται πάσα ευθύνη. Δυστυχώς, ο Αδωνις έχει δίκιο, όπως καταλαβαίνω εγώ το θέμα. Διότι δεν γίνεται ο βασικός υπουργός της κυβέρνησης, η βασική επιλογή του ανασχηματισμού, να συμπεριφέρεται με τον τρόπο των 21 βουλευτών που με τη στάση τους (την ερώτηση για τον Ν. Καραβίτη) δηλώνουν πρόβατα. Από την άλλη πλευρά, θέλω να πιστεύω ότι η δήλωση του υπουργού Οικονομικών ήταν απλώς ατυχής και ο ίδιος δεν εννοεί αυτό που υπαινίσσεται η δήλωση. Αλλωστε, δεν έχει την πολιτική πείρα που είναι απαραίτητη ώστε να αντέξει κάποιος σε αυτή τη θέση, αυτόν τον καιρό, και να μη χάσει τον έλεγχο. Από την άποψη αυτή, κάποιοι θα έπρεπε να επανεκτιμήσουν τα προσόντα του προκατόχου της θέσης του υπουργού Οικονομικών. Ο Στουρνάρας είχε τουλάχιστον αυτό που οι Ισπανοί λένε «κοχόνες» ― κι ας έτρωγε σούσι...

(Βασικά, ο Ανδρέας ο Λοβέρδος είναι γοητευτικός άνδρας, μπασκετμπολίστας, ψυχοπονιάρης λαϊκιστής, βουλευτής, πρόεδρος κόμματος και υπουργός. Με αυτή τη σειρά)