Από το Μυστήριο
Τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, η χθεσινή κατάκτηση του κυπέλλου με το εμφατικό 4-1 επί του ΠΑΟΚ ήταν μία πολύ μεγάλη επιτυχία. Και αυτό γιατί στην αρχή της χρονιάς, όλα έδειχναν ακριβώς το αντίθετο.
Με το ταμείο άδειο, τα χρέη δυσβάστακτα από τις αμαρτίες της οικογένειας, με την ομάδα να αποτελείται επί της ουσίας από την Κ-20 συν κάποιους ξένους με πολλά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια, και με ένα τεχνικό επιτελείο με μηδενική εμπειρία.
Κι αρχή ήταν πολύ δύσκολη, καθώς τα αποτελέσματα, όπως ήταν επόμενο, ήταν αναντίστοιχα της ιστορίας του ΠΑΟ. Παρόλα αυτά ο κόσμος αλλά και ο Αλαφούζος έδωσαν πίστωση χρόνου σε όλους και τα αποτελέσματα τελικά ήλθαν.
Το πρώτο ηχηρό χτύπημα ήταν η τριάρα επί του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη. Τότε για πρώτη φορά ίσως όλοι εμείς οι άπιστοι Θωμάδες αρχίσαμε να πιστεύουμε ότι κάτι πολύ σημαντικό γίνεται. Η ομάδα δεν έφερνε πια μόνο καλά αποτελέσματα, αλλά έπαιζε και πολύ καλή μπάλα για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η μπάλα κάτω, πολλές μεταβιβάσεις, τρεξίματα, κάθετες μπαλιές. Τα πιτσιρίκια αποκτώντα εμπειρίες έδειχναν τα δόντια τους, οι ξένοι συνέδραμαν πια ουσιαστικά, κι ένας σέντερ φορ εφάμιλλης αξίας των Βαζέχα και Σαραβάκου.
Έτσι, η χθεσινή τεσσάρα ήταν το επιστέγασμα όλης της φετινής προσπάθειας.
Το σημαντικό τώρα πια είναι η επόμενη ημέρα για το Σύλλογο. Δεδομένου ότι του χρόνου ο ΠΑΟ θα αγωνιστεί στην Ευρώπη τα έσοδα θα είναι μεν αυξημένα, όπως επίσης και οι απαιτήσεις. Γιατί του χρόνου όλοι μας θα προσδοκούμε το επόμενο βήμα. Η ομάδα δηλαδή να γίνει ακόμη πιο ανταγωνιστική και να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία του Ολυμπιακού. Αυτό προϋποθέτει όμως α) ενίσχυση της ομάδας με μεταγραφές ουσίας, άρα χρήματα, και β) προστασία της από τα σύστημα που ελέγχει το ποδόσφαιρο, άρα ξήλωμα της παράγκας.
Και οι δύο όμως προϋποθέσεις είναι δύσκολο να πληρωθούν τουλάχιστον του χρόνου. Χρήματα δεν προβλέπεται να ρεύσουν άφθονα, εκτός και αν πωληθεί κάποιος παίκτης, ενώ η παράγκα αντέχει εδώ και 18 χρόνια και αποκλείεται να γκρεμιστεί του χρόνου.
Σε κάθε πάντως περίπτωση κάτι πολύ καλό γεννιέται στο Απήλιον. Και όλοι, και κυρίως εμείς οι άπιστοι Θωμάδες, οφείλουμε από του χρόνου να στηρίξουμε ουσιαστικά την προσπάθεια αυτή.
Ο ΠΑΟ ανακτά την χαμένη ανταγωνιστικότητά του και το ηθικό των οπαδών του. Γιατί οι κούπες γεννάνε οπαδούς.
Υ.Γ. 1ο. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είχε να πανηγυρίσει με την καρδιά του από το 2010. Την τελευταία χρονιά δηλαδή της πολύ μεγάλης ομάδας (με Σισέ, Ζιλμπέρτο, Λέτο κλπ) που οι πολυμετοχικοί είχαν τα ηνία της ομάδας. Πριν δηλαδή η οικογένεια αναλάβει ξανά τοποθετώντας τον Κωνσταντόπουλο πρόεδρο της ΠΑΕ και ξεκινήσει η κατρακύλα της ομάδας προς την καταστροφή. Αυτά για τους ανόητους, κομπλεξικούς και τους εγκάθετους.
Υ.Γ. 2ο. Ερχόμαστε…
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
