Ακραίοι προ των πυλών της Ευρωβουλής
ΞΕΝΙΑ ΚΟΥΝΑΛΑΚΗ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ο εκλογικός θρίαμβος του ουγγρικού ακροδεξιού κόμματος Jobbik (Κίνημα για μια καλύτερη Ουγγαρία) με 20,5% προοιωνίζεται μία γενικότερη τάση που θέλει την εθνικιστική, ευρωφοβική Δεξιά της Ευρώπης να γιγαντώνεται και να διεκδικεί μία υπολογίσιμη εκπροσώπηση στην επόμενη ευρωβουλή.
Μαζί με το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο και το Κόμμα της Ανεξαρτησίας του Νάιτζελ Φαράτζ στη Βρετανία, το Jobbik αναμένεται να συγκεντρώσει το μεγαλύτερο ποσοστό ακροδεξιού κόμματος στις επικείμενες ευρωεκλογές, ενώ πολλοί από τους ενισχυμένους σχηματισμούς φιλοδοξούν να συγκροτήσουν ξεχωριστή ομάδα στο πλαίσιο του Ευρωκοινοβουλίου μετά τον Μάιο.
«Στόχος μου είναι να έρθω πρώτη για να αφυπνίσω την κοινή γνώμη για τα δεινά, στα οποία υποβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση τη χώρα μου», έχει προαναγγείλει η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου, Μαρίν Λεπέν. Υιοθετώντας, όπως και το Jobbik, ένα μετριοπαθέστερο προφίλ, δεν αποκλείεται να πετύχει τον στόχο της, αν κρίνουμε από τις εντυπωσιακές επιδόσεις του Εθνικού Μετώπου στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές. Ακόμη όμως και αν δεν καταφέρει να συμπήξει ένα ακροδεξιό, ευρωσκεπτικιστικό μέτωπο με τους ομοϊδεάτες της, έχει σκοπό να οριοθετήσει εκείνη την ατζέντα των συζητήσεων στο Ευρωκοινοβούλιο.
Γνώριμα εδάφη
Σε μεγάλο βαθμό αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία των κομμάτων αυτών στο εσωτερικό των χωρών τους: ότι έχουν κατορθώσει να στρέψουν όλη τη δημόσια αντιπαράθεση σε γνώριμα εδάφη: τη μετανάστευση, την εχθρότητα προς την Ευρωπαϊκή Ενωση, την προάσπιση της εθνικής ταυτότητας. Η οικονομική κρίση έχει πράγματι ενισχύσει τα λαϊκίστικα κόμματα σε όλη την Ευρώπη, από το βρετανικό Κόμμα της Ανεξαρτησίας και την ημέτερη Χρυσή Αυγή μέχρι το Κόμμα της Ελευθερίας του Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία και το βελγικό Vlaams Belang. Ομως, ο συνδετικός κρίκος των προαναφερθέντων κομμάτων είναι η απέχθεια προς την πολυπολιτισμικότητα ειδικά μετά τις μαζικές εισροές μουσουλμάνων μεταναστών στη χριστιανική Ευρώπη.
Εχει ενδιαφέρον, πάντως, οι εκλογικές προοπτικές των κομμάτων που έχουν κάνει στροφή προς πιο ήπια ρητορική είναι καλύτερες σε σχέση με τους σκληρούς της ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς. Η Μαρίν Λεπέν κατάφερε να διεισδύσει σε ευρύτερα ακροατήρια από τη στιγμή που απομακρύνθηκε από τον αντισημιτισμό του πατέρα της. Ο Νάιτζελ Φάρατζ υποχρέωσε ακόμη και τον Βρετανό πρωθυπουργό να έρθει εγγύτερα στις θέσεις του, ειδικά στο ζήτημα των περιορισμών στη μετανάστευση. Το είδαμε και στην αντίθετη περίπτωση, της Χρυσής Αυγής, όπου η χρήση βίας άρχισε να ψαλιδίζει τα ποσοστά της, ενώ επιβεβαιώνεται περίτρανα και σε αυτήν του Βίλντερς.
Μία ιδιαίτερα απειλητική ομιλία του με επίδοξα θύματα τους Μαροκινούς μετανάστες απομάκρυνε μαζικά τους Ολλανδούς ψηφοφόρους από κοντά του, λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές. Ο λαϊκιστής πολιτικός με την ξανθιά κόμη, ενθουσιασμένος από την καλή εμφάνιση του κόμματός του στις τοπικές εκλογές του Μαρτίου, είπε απευθυνόμενος σε συγκεντρωμένο πλήθος λίγες ώρες αργότερα: «Θέλετε περισσότερους ή λιγότερους Μαροκινούς στη Χάγη και την Ολλανδία;». Η απάντηση ήταν σαφής: «Λιγότερους», φώναξε ρυθμικά ο κόσμος. «Θα το φροντίσουμε», υποσχέθηκε με μία έκδηλα απειλητική διάθεση ο Βίλντερς. Το σοκ από την επινίκια ομιλία του ήταν μεγάλο για την ολλανδική κοινωνία, η οποία επέδειξε σοβαρά αντανακλαστικά. Πέντε χιλιάδες μηνύσεις έχουν κατατεθεί μέχρι σήμερα από Μαροκινούς και όχι μόνο που αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι και τρομοκρατημένοι από τη δέσμευση του Ολλανδού πολιτικού.
Μια παραίτηση
Ο χειρότερος εχθρός των ακροδεξιών φαίνεται ότι όντως είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Την περασμένη εβδομάδα παραιτήθηκε ο Αντρέας Μέλτσερ, ο οποίος έχει εκλεγεί με το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO) στην Αυστρία, μετά τη θύελλα αντιδράσεων που προκάλεσε η δήλωσή του πως η Ε.Ε. είναι ένα συνονθύλευμα από αράπηδες που μπροστά της το Γ΄ Ράιχ φαντάζει «χαλαρό και φιλελεύθερο».
Αντίστοιχη ήταν η τύχη του δεύτερου τη τάξει στην ιεραρχία του γερμανικού ακροδεξιού NPD, Πέτερ Μαρξ, ο οποίος απομακρύνθηκε επειδή συμμετείχε σε πάρτι με τούρτα, που είχε το σχήμα ανδρικού πέους. Η υπόθεση βαφτίστηκε κωδικά «σκάνδαλο του κέικ-φαλλού».
Τέλος Ιταλοί ακροδεξιοί λίγο έλειψε να πνιγούν στην προσπάθειά τους να αποδείξουν μέσω ενός χάπενινγκ πόσο εύκολο είναι να περάσεις από την Τυνησία στην Ιταλία. Επτά μέλη της Λέγκας του Βορά επιχείρησαν να καυτηριάσουν τον αυξανόμενο αριθμό των μεταναστών που καταφτάνουν με πλοιάρια από τη Βόρειο Αφρική στην χώρα τους. Επιβιβάστηκαν λοιπόν σε πλαστική βάρκα που έφερε τη σημαία του κόμματος, αλλά ανοιχτά των ακτών της Μάλτας η μηχανή της βάρκας έπιασε φωτιά και οι άνδρες υποχρεώθηκαν να ζητήσουν βοήθεια.
