«Μαυρογιαλούροι» και επενδύσεις
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ημουν νιος και γέρασα..., κατά τη δημώδη παροιμία, ακούγοντας ιστορίες για επικείμενες μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα. Θυμάμαι ακόμη σήμερα τις ανακοινώσεις κάθε υπουργού που επισκεπτόταν την Αμερική και κατόπιν δήλωνε με στόμφο πως αναμένονται δεκάδες επενδύσεις.
Οταν κάποιος υποψιασμένος έψαχνε το πράγμα λίγο παραπάνω, ανακάλυπτε πως η μεγάλη πλειοψηφία των «αιτήσεων ενδιαφέροντος» ήταν από αστείες έως ανύπαρκτες.
Αυτή τη φορά η αλήθεια είναι πως υπάρχουν σοβαροί επενδυτές, οι οποίοι αναζητούν ευκαιρίες, είτε από τα λεγόμενα distressed funds ή άλλως «κοράκια» είτε από κανονικές εταιρείες.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει ξοδέψει απίστευτη ενέργεια στο κυνήγι επενδυτών, γιατί γνωρίζει πολύ καλά πως οι ξένες επενδύσεις είναι το «κλειδί» για να βγούμε από την κρίση. Εκείνοι πάλι εντυπωσιάζονται από το πόσο είναι «από πάνω» σε κάθε φάκελο, αλλά ταυτόχρονα αναρωτιούνται αν είναι λογικό μια χώρα να διοικείται έτσι.
Μιλώντας για κατάλληλους ανθρώπους, πρέπει δυστυχώς να αναφερθούμε στην περίπτωση του υφυπουργού ο οποίος έχει την ευθύνη για τις ξένες επενδύσεις. Είναι κρίμα όλη η προσπάθεια του ίδιου του κ. Σαμαρά, αλλά και της χώρας, να αδικείται από την ελαφρότητα και τη σαχλή επικοινωνιακή προσέγγιση του εν λόγω πολιτικού ανδρός. Οσοι «παροικούν την Ιερουσαλήμ» αναρωτιούνται ποιος ο λόγος να βλέπουν να παίζεται μια κωμωδία που θυμίζει παλιά ελληνική ταινία με τον «Μαυρογιαλούρο» να ψάχνει επενδυτές ή δήθεν να προωθεί εξαγωγές με τον παλαιοκομματικότερο δυνατό τρόπο.
Πέραν τούτου, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί οι περισσότεροι ξένοι επενδυτές μελετούν και ξαναμελετούν την ελληνική αγορά, αλλά δεν παίρνουν αποφάσεις. Μιλούν όμως μεταξύ τους και δίνουν τεράστια σημασία στο πώς πάνε διάφορες επενδύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη. Οταν ακούν ιστορίες τρόμου από το έργο της Κασσιώπης ή κάποια άλλη επένδυση αναρωτιούνται κατά πόσον αξίζει τον κόπο να σκέπτονται καν να βάλουν τα κεφάλαιά τους στην Ελλάδα. Και δυστυχώς, η εμπειρία έχει δείξει ότι μόνο αν μάθει ο πρωθυπουργός το πρόβλημα και ασχοληθεί μαζί του θα λυθεί.
Ετσι όμως δεν κυβερνάται μια χώρα, όση ενέργεια και αυταπάρνηση και να διαθέτει ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Χρειάζονται θεσμοί και κατάλληλοι άνθρωποι στις κρίσιμες θέσεις.
