NSA, ασφάλεια και «ιδιωτικότητα»
Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
Η Yπηρεσία Eθνικής Aσφαλείας (NSA) επιβίωσε μιας νομοθετικής πρόκλησης στον Oίκο των Αντιπροσώπων την περασμένη εβδομάδα.
Αλλά τα ανώτατα στελέχη της NSA αντιμετωπίζουν άλλη μία δύσκολη μάχη για να πείσουν την αμερικανική κοινή γνώμη ότι οι επιχειρήσεις της μπορούν να ενισχύσουν την ασφάλεια χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο την «ιδιωτικότητα».
Η διοίκηση Ομπάμα έπρεπε να δράσει επιθετικά στα παρασκήνια, ώστε να υπερκεράσει μια διακομματική πρόταση για την παύση χρηματοδότησης της διαδικασίας «συλλογής» όλων των τηλεφωνικών συνομιλιών των Αμερικανών. Η οριακή ψηφοφορία με 217 «κατά» και 205 «υπέρ» υποδηλώνει την εύθραυστη υποστήριξη προς τα προγράμματα παρακολούθησης της υπηρεσίας.
Ο στρατηγός Κιθ Αλεξάντερ και άλλοι ανώτατοι στρατιωτικοί της NSA αναζητούν τρόπους που θα μπορούσαν να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη, χωρίς να βλάψουν τα βασικά προγράμματα, σύμφωνα με Αμερικανούς στρατιωτικούς. Πιστεύουν ότι το να πιέσουν το Κογκρέσο να αποφασίσει ανάμεσα στην ασφάλεια και την «ιδιωτικότητα» είναι μια άδικη επιλογή, αφού η χώρα θα έχανε είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο. Θα επιθυμούσαν μία συμφωνία που προστατεύει και τα δύο, αλλά αυτό είναι δύσκολο.
Το αμφιλεγόμενο πρόγραμμα που παρ’ ολίγον να ψηφισθεί ώστε να ακυρωθεί, επιτρέπει στη NSA να αποκτά «μεταδεδομένα» –βασικά τους αριθμούς όλων των τηλεφωνικών συνομιλιών– από όλες τις μεγάλες τηλεφωνικές εταιρείες των ΗΠΑ. Οι εταιρείες είναι υποχρεωμένες να προσκομίζουν τις πληροφορίες αυτές σύμφωνα με αποφάσεις δικαστηρίου. Τα αρχεία συνομιλιών αποθηκεύονται για πέντε χρόνια.
Ο λόγος που η NSA επιζητεί αυτή την τεράστια βιβλιοθήκη δεδομένων είναι για να διαθέτει μια ολοκληρωμένη εργαλειοθήκη ώστε να ελέγχει συνομιλίες ύποπτων τρομοκρατών από το εξωτερικό. Οταν η υπηρεσία εντοπίσει έναν ύποπτο τηλεφωνικό αριθμό στο Πακιστάν, για παράδειγμα, οι αναλυτές επιδιώκουν να μάθουν σε «ποιον» τηλεφώνησε το «πρόσωπο» στις ΗΠΑ και «ποιος» αντίστοιχα έχει επικοινωνήσει με αυτό το «πρόσωπο».
Ο διαδεδομένος φόβος ότι η NSA καταγράφει τις συνομιλίες «από μόνη της» είναι λανθασμένος, λένε οι Αμερικανοί στρατιωτικοί. «Θα χρειάζονταν 400 εκατομμύρια άνθρωποι για να ακούν και να διαβάζουν τη διεθνή κίνηση συνομιλιών», εκτιμά ένας ανώτατος στρατιωτικός – κάτι που είναι προφανώς αδύνατο.
Για τους στρατιωτικούς της NSA, η πρόσβαση στα αρχεία τηλεφωνικών συνομιλιών είναι εξαιρετικά πολύτιμη. Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί Αμερικανοί αισθάνονται άβολα με αυτό, παρά τις συνεχείς διαβεβαιώσεις από τη NSA ότι συλλέγονται μόνο τα δεδομένα και όχι οι ίδιες οι συνομιλίες. Η ανησυχία των πολιτών εκφράστηκε από μία δημοσκόπηση του καναλιού ABC και της Washington Post την περασμένη εβδομάδα, που έδειξε ότι το 74% εκείνων που ρωτήθηκαν πιστεύουν πως η παρακολούθηση των τηλεφωνικών αρχείων από τη NSA παραβιάζει το δικαίωμα στην «ιδιωτικότητα».
Οπότε πώς η NSA μπορεί να καθησυχάσει την αμερικανική κοινή γνώμη; Ηδη, η NSA αποθηκεύει τα τηλεφωνικά δεδομένα σε κάτι που περιγράφει ως «ηλεκτρονικό κλειδωμένο κουτί», στο οποίο μόνον ένας μικρός αριθμός ατόμων έχει πρόσβαση, όταν υπάρχει «δικαιολογημένη, εκφρασμένη υποψία» πως οι τηλεφωνικοί αριθμοί πρέπει να ελεγχθούν. Ποιες άλλες προφυλάξεις μπορούν να δοθούν; Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί θέτουν τρία διαφορετικά ζητήματα:
l. Ποιος πρέπει να έχει στην κατοχή του τα τηλεφωνικά δεδομένα; Σύμφωνα με τις υπάρχουσες διαδικασίες, δίνονται στη NSA και αποθηκεύονται σε αρχεία δεδομένων της κυβέρνησης. Τα τηλεφωνικά αρχεία μπορούν, εναλλακτικά, να φυλάσσονται από τις τηλεφωνικές εταιρείες και να είναι προσβάσιμα μόνον όταν υπάρχει ιδιαίτερη ανάγκη, που θα έχει περιγραφεί σε δικαστική εντολή. Ή τα αρχεία θα μπορούσαν να βρίσκονται στην κατοχή κάποιου τρίτου – σε κάποια ομάδα τραπεζώνμ όπως το σύστημα SWIFTμ που διαχειρίζεται τραπεζικές μεταφορές.
Αυτή η προσέγγιση αφαιρεί τις αντιπαραβολές με τον «Μεγάλο Αδελφό», λόγω του κυβερνητικού ελέγχου, αν και έχει δύο προβλήματα: Πρώτον, οι ιδιωτικές εταιρείες μπορεί να μην επιθυμούν την «ταλαιπωρία» του να λειτουργούν ως φύλακες των αρχείων παρακολούθησης. Και δεύτερον, στα αρχεία μπορεί να έχουν πρόσβαση αυτοδιοριζόμενοι πληροφοριοδότες ή δυσαρεστημένοι υπάλληλοι, που έχουν να διευθετήσουν προσωπικά ζητήματα.
2. Για πόσο διάστημα πρέπει να φυλάσσονται τα αρχεία; Η NSA θα μπορούσε να διαγράψει τα δεδομένα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, αλλά οι στρατιωτικοί ανησυχούν ότι όσο μικρότερη είναι η περίοδος «διατήρησης» τόσο ισχνή θα είναι η αποτελεσματικότητα των «μεταδεδομένων» ως μεθόδου εντοπισμού επικίνδυνων διασυνδέσεων.
3. Πώς μπορεί η επίβλεψη να βελτιωθεί; Η NSA πιστεύει ότι οι κανόνες είναι αρκετά καλοί, με το Κογκρέσο και τα δικαστήρια να ενισχύουν την εκτελεστική εξουσία με λεπτομερείς αξιολογήσεις συμμόρφωσης με τον νόμο και προστασία της «ιδιωτικότητας». Κρίνοντας από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης, η κοινή γνώμη δεν έχει πεισθεί. Η διαφάνεια –στο Δικαστήριο Διεθνούς Μυστικής Παρακολούθησης, στις επιτροπές μυστικών υπηρεσιών του Κογκρέσου και στη NSA την ίδια– θα βοηθούσε. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, καμία διαβεβαίωση λεπτομερούς ελέγχου θα μπορούσε να καθησυχάσει τους πάντες.
Μία τελευταία, ευαίσθητη πρόκληση για τη NSA είναι να διατηρήσει τις σχέσεις της με τις τηλεφωνικές εταιρείες που αγωνιούν εξαιτίας της ανησυχίας των πελατών και των μετόχων τους, και έχουν κινήσει αγωγές ενάντια στο πρόγραμμα. Οι Αμερικανοί στρατιωτικοί πιστεύουν ότι η καλύτερη άμυνα για τις εταιρείες είναι απλώς να ισχυρισθούν ότι δεν είχαν άλλη επιλογή, ότι ήταν αναγκασμένες από δικαστικές αποφάσεις να παραδώσουν τα δεδομένα.
Αλλά οι εταιρείες θα ήταν πιο ικανοποιημένες, σίγουρα, με ένα πιο επιεικές, διαφανές και φιλικό προς τον πελάτη «περιτύλιγμα»· ένα πρόγραμμα που κάνει τους Αμερικανούς νευρικούς.
