Το χιλιοτρυπημένο κράτος δικαίου
Της Τασούλας Καραϊσκάκη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
«Τώρα έχουμε πόλεμο και όλοι πρέπει να διαλέξουμε στρατόπεδο» είπε προ ημερών ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης με αφορμή την απόφαση της Χρυσής Αυγής να προχωρήσει στη διανομή τροφίμων «μόνο για Ελληνες» χωρίς την ειδική άδεια του δήμου.
«Οποιος δεν ζητεί άδεια, σύμφωνα με τον νόμο, θα πρέπει να ξέρει ότι θα μας βρει απέναντί του», συμπλήρωσε. Η «κήρυξη πολέμου» από τον κ. Καμίνη δεν είναι μόνο απέναντι «στον φασισμό, τα ρατσιστικά, ξενοφοβικά φαινόμενα και συμπεριφορές», αλλά -όπως άφησε να εννοηθεί- απέναντι σε όποιον δεν τηρεί τη νομιμότητα.
Είναι ένας διαχωρισμός που δεν υφίσταται. Στις μέρες μας ο εμφανής αδυσώπητος πόλεμος είναι κυρίως ανάμεσα σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, εθνικοπατριώτες και προδότες, αγωνιστές υπέρ των δίκιων του λαού και τσιράκια των ημεδαπών και αλλοδαπών αφεντικών.
Ο άλλος, απέναντι στη μη νομιμότητα, είναι ένας πόλεμος που δεν έχει κηρυχθεί ποτέ έως τώρα ανοιχτά από κάποιον, αφού υποτίθεται ότι διαβιούμε σε ένα κράτος δικαίου. Ενα χιλιοτρυπημένο προπέτασμα, που δεν αρκεί για να καλύψει την οχληρή πραγματικότητα, ότι οι νόμοι υπάρχουν προκειμένου -υπό συνθήκες- να μην εφαρμόζονται. Για παράδειγμα, πίσω από τον «συνεχή και αδιάλειπτο πόλεμο» όλων των κυβερνήσεων «κατά της διαφθοράς» μαίνεται αντίθετα ένας άλλος πόλεμος, αυτός της διατήρησης των κεκτημένων, ο αγώνας του χρεοκοπημένου πελατειακού συστήματος να περισώσει ό,τι μπορέσει από προνόμια και εισπράξεις και η λυσσαλέα άρνηση εκείνων που οφείλουν, να καταθέσουν ό,τι τους αναλογεί.
Οι νομοταγείς εισπράττουν επανειλημμένως τα επίχειρα της αυτοπειθαρχίας τους. Νόμοι που τακτοποιούν αυθαιρεσίες για λόγους εθνικού εισπρακτικού συμφέροντος, λίστες μεγαλοοφειλετών που παραμένουν επί χρόνια στα συρτάρια, σπασμωδικά οριζόντια «κουρέματα» προσωπικού και απροσχεδίαστες μετακινήσεις υπαλλήλων από τη μία υπηρεσία στην άλλη μόνο για να τηρηθούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις και καμία ουσιαστική εκκαθάριση της διοίκησης από τους πραγματικούς επίορκους και τους καλοπληρωμένους αληθινούς αργόμισθους. Κουτοπονηριές, τροποποιήσεις, υπαναχωρήσεις σε όλη την κλίμακα της εκτελεστικής εξουσίας και στη βάση μια βαθιά εμπεδωμένη πρακτική συναλλαγής, αλλά και «τσαμπουκά», από τις συγκεκριμένες κομματικές τάξεις των ακροτήτων.
Είθε κάποιος πολιτικός να κηρύξει έναν πραγματικό πόλεμο κατά της μη νομιμότητας. Διότι ειρήνη και ευημερία με έναν ξεχαρβαλωμένο μηχανισμό που λειτουργεί πατώντας φρένο σε ό,τι διαταράσσει την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, με διοικητές που αμελούν να εφαρμόσουν τα απαιτούμενα, με επιτελείς που φροντίζουν φαινομενικά για τη φειδωλή ανάλωση των δανεικών και στην πραγματικότητα για να ωθείται ένα μέρος του χρήματος σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, με κυβερνήτες που δεν μπορούν να πείσουν για το σωστό των χειρισμών τους, δεν είναι νοητές.
Από την άλλη, η λογική είναι μια λέξη που δεν χωρά στο περιβάλλον των βίαιων ανακατατάξεων που προκαλεί η βεβιασμένη σπασμωδική εφαρμογή των άμεσων αλλαγών. Και όμως, μόνο η ψύχραιμη φωνή της πολιτικής σοφίας και οι μικρές εσωτερικές καθημερινές νίκες υπέρ της ορθοφροσύνης θα μπορούσαν να ωθήσουν τη χώρα ένα βήμα έξω τις σημερινές αβύσσους, προτού αυτή εξαφανιστεί μέσα στην αυγή ενός αιματοβαμμένου απόλυτου.
