Από το Μυστήριο
Έχω να γράψω για τον ΠΑΟ σχεδόν ένα έτος. Ενδεχομένως να μην χρειαζόταν να ξαναγράψω αυτό το κείμενο, αλλά απλώς να παραπέμψω στο άρθρο μου στις 02.6.2016 με τίτλο "Κι ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα" (http://ed-mysterious.blogspot.gr/).
Δεν χρειάζεται ίσως να πω κάτι περισσότερο, απλώς να έγραφα πάλι τα ίδια: "Τι να γράψω δηλαδή; Ότι ο ΠΑΟ έχει μικρύνει σε όλα τα επίπεδα; Ότι φέτος ήταν μία από τις πιο αποτυχημένες και ανούσιες χρονιές που εγώ θυμάμαι; Ότι ελάχιστοι πια Παναθηναϊκοί ελπίζουν ότι στο μέλλον θα αλλάξει κάτι;"
Ή ότι : "Και ο ΠΑΟ; Έχοντας χάσει το ευρωπαϊκό DNA που τον είχε κρατήσει ζωντανό τον καιρό της πρώτης παράγκας, σήμερα αποκλείεται από κάτι αζέρικες ομάδες και είναι στις τελευταίες θέσεις στο ευρωπαϊκό ranking. Έλληνες παίκτες της προκοπής δεν έχει ούτε για δείγμα και έχουμε δει να παίζουν κάτι απίθανοι μισθοφόροι."
Να ξαναγράψω για το κοτέτσι της Λεωφόρου, ένα γήπεδο 70 ετών που τα πόδια σου κτυπούν στο κάθισμα του μπροστινού και που είναι αδύνατο να δεις ποιος κτυπά το κόρνερ, ακόμη και αν κάθεσαι στο κέντρο της 10;
Να ξαναγράψω για τον ολίγιστο Αλαφούζο και τη λαίλαπα Στραματσόνι: "Ο Αλαφούζος απλώς δεν έχει καμία απολύτως ιδέα περί ποδοσφαίρου. Καμία. Οι επιλογές του είναι σχεδόν πάντα άστοχες και δεν θέλει να δεχθεί ότι έχει σφάλει. Είναι κατά το κοινώς λεγόμενο "μυρουδιάς". Τελευταίο παράδειγμα να κρατήσει προπονητή έναν ολίγιστο και αποδεδειγμένα αποτυχημένο Ιταλό, κόντρα στη λογική και τις απόψεις όλων των υπολοίπων, πλην των υποτακτικών του."
Για τις διαιτησίες, όταν για τις περσινές ακόμη έγραφα: "Δεν είναι τυχαίο ότι φέτος ο ΠΑΟ έφαγε το πιστόλι της ζωής του, ακόμη και σε αδιάφορα ματς, την ίδια στιγμή που ΠΑΟΚ - ΑΕΚ είχαν διαιτησίες που ο ΠΑΟ ούτε να ονειρευθεί μπορεί."
Για την "καταπληκτική", "μοναδική" Θύρα 13: "Άλλη μεγάλη πληγή είναι η Θύρα 13. Η ΠΑΕ την τρέμει, η πλειοψηφία των δημοσιογράφων υποκλίνεται, φοβούμενη να μην πέσει σε δυσμένεια. Ουδείς ενδιαφέρεται ότι επί της ουσίας οι μπαχαλάκηδες των Εξαρχείων κάνουν κουμάντο στους οργανωμένους από το 2010 περίπου και οι 13-14 έχουν γίνει άντρο των κουκουλοφόρων. Ουδείς τολμά να πει το αυτονόητο, ότι η 13 έχει στερήσει από τον ΠΑΟ ένα πρωτάθλημα (πέρσι στο 2-1 με τον γαύρο, όταν έκαναν ντου και ο ΠΑΟ μηδενίστηκε, όντας στο -3), πολύτιμους βαθμούς από τιμωρίες, αποκλεισμούς έδρας, ανυπολόγιστη οικονομική ζημιά στην ΠΑΕ. Όλοι μιλούν για το "μεγαλείο" της και λοιπές παπαρολογίες για 15χρονα και μαστούρηδες."
Για την έλλειψη προοπτικής: "Και το χειρότερο είναι ότι δεν φαίνεται στον ορίζοντα προοπτική, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης στην χώρα. Άλλωστε ποιος σοβαρός επιχειρηματίας θα επενδύσει σε μία ομάδα, που δεν έχει γήπεδο, οι οργανωμένοι συνδιοικούν και συναποφασίζουν, η εγκληματική οργάνωση ζει και βασιλεύει, και θα βασιλεύει έστω και με άλλου χρώμα προβιά, και ο κόσμος έχει αποστασιοποιηθεί πλήρως."
Μετά όμως τα χθεσινά νομίζω ότι όσοι μεγαλώσαμε και λατρέψαμε το Τριφύλλι νιώθουμε ένα μεγάλο κενό. Κάτι έσπασε μέσα μας. Αντιληφθήκαμε βιαίως ότι ο κύκλος έκλεισε και αν δεν υπάρξει δραματική αλλαγή, το μέλλον προοιωνίζεται ακόμη πιο δυσοίωνο.
Η διαιτησία του Κύζα έπεισε και τους πιο καλόπιστους ότι απλώς άλλαξε ο νταβατζής. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Οι αιθεροβάμονες ξαναέπεσαν από τα σύννεφα. Ουδείς όχι μόνο σέβεται πια τον ΠΑΟ, ως αθλητική οντότητα, αλλά ούτε καν τον υπολογίζουν. Για αυτό άλλωστε αποτελεί τον ιδανικό σάκο του μποξ για κάθε πικραμένο.
Δεν τον σέβεται ούτε ο αλήτης που πέταξε τη μπύρα αδιαφορώντας για τις συνέπειες, ούτε ο καραγκιόζης Σέρβος που κατόπιν εντολής έπαιξε το θέατρο της ζωής του.
"Και τώρα;" θα αναρωτηθεί κάποιος. Προσωπικά δεν βλέπω δεν διέξοδο. Ο Αλαφούζος δεν πιστεύω ότι θα θελήσει να αποσυρθεί από την ΠΑΕ για μύριους λόγους και το αδιέξοδο θα παραμείνει.
Τυχόν δε ενδεχόμενο επιστροφής των Βαρδινογιάννηδων θα αποτελέσει ταφόπλακα για όλους και όλα. Η οικογένεια έχει την κύρια ευθύνη για τη διάλυση του Συλλόγου.
Σοβαρός επενδυτής δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Και για ποιο λόγο να επενδύσει κάποιος σε μία ομάδα που δεν έχει ούτε παίκτες - περιουσιακά στοιχεία, ούτε γήπεδο, ούτε προπονητικό, ούτε καν οπαδούς που είναι ακόμη διατεθειμένοι να πάνε στο αχούρι της Λεωφόρου. Τα δε περί γηπέδου στο Γουδί έχουν τόση αξιοπιστία όσο οι κατά καιρούς υποσχέσεις και δεσμεύσεις του Τσίπρα.
Ορατότης μηδέν λοιπόν, όσο και αισιόδοξος να είναι κάποιος. Και είναι πραγματικά κρίμα για όλους εμάς που ο ΠΑΟ είναι μέρος της ζωής μας, της καθημερινότητας μας.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
