Η ραγιάδικη κακομοιριά και οι κομάντος
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Εχουμε επιτέλους αποκτήσει μία ομάδα υπουργών, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να «σπάσουν αυγά» και, το κυριότερο, να εξηγήσουν γιατί το κάνουν.
Τα τελευταία χρόνια έγινε δυστυχώς μεγάλη ζημιά στον τόπο από την πολιτική δειλία των πολιτικών που είχαν αναλάβει την υλοποίηση των Μνημονίων.
Ελάχιστοι είχαν το πολιτικό θάρρος να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Κρύβονταν λοιπόν πίσω από την τρόικα και κορόιδευαν τον κόσμο. Εριχναν την ευθύνη για οιανδήποτε απόφαση που εμπεριείχε ένα δράμι πολιτικού κόστους στην τρόικα και στο Μνημόνιο. Με ραγιάδικη κακομοιριά εξηγούσαν στους ψηφοφόρους-πελάτες «μα τι να κάνω, εγώ θέλω να σε διορίσω, αλλά η τρόικα...». Ο αντίκτυπος αυτής της τακτικής ήταν καταστροφικός. Η κοινή γνώμη δικαιολογημένα έχασε κάθε εμπιστοσύνη και σεβασμό στο πολιτικό σύστημα. Κανείς δεν εμπιστεύεται έναν... κακομοίρη που δικαιολογείται τόσο σαχλά επειδή κάνει το καθήκον του. Και οι εταίροι μας, όμως, έβλεπαν ότι το πρόγραμμα αλλαγών και μεταρρυθμίσεων ήταν πολιτικά ορφανό, αφού κανείς δεν το «έπαιρνε πάνω του». Κανένα ανάλογο πρόγραμμα δεν έχει πετύχει, πουθενά, χωρίς ισχυρή πολιτική στήριξη.
Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κάποιοι από τους υπουργούς έχουν πλέον βγει στη «δημόσια πλατεία» και εξηγούν γιατί πολλά πράγματα που γίνονται λόγω του Μνημονίου έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες. Ο καθένας με τον τρόπο του γκρεμίζει στερεότυπα, απαντάει σε λαϊκισμούς και επικοινωνεί με τον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό αυτήν την ώρα. Ο κόσμος βαρέθηκε ή μάλλον σιχάθηκε να ακούει ότι πρέπει να γίνει το Χ ή το Ψ για να πάρουμε τη δόση ή επειδή ο κ. Τόμσεν νευρίασε... Μπορεί να εκνευρίζεται και να θυμώνει με τους πολιτικούς που του μιλούν στα ίσα, αλλά τους σέβεται πολύ περισσότερο σε σχέση με εκείνους που και κρύβονταν πίσω από τον μπαμπούλα της τρόικας και στο τέλος δεν έκαναν τίποτα λόγω ανικανότητας.
Θα μου πείτε, μπορεί αυτοί οι λίγοι πολιτικοί να κάνουν τη διαφορά; Εχω τις αμφιβολίες μου γιατί έχει περάσει πολύς χρόνος και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η μεγάλη μάζα της κοινωνίας ακούει πια φωνές λογικής. Οι περικοπές και η βαθιά ύφεση έχουν κουράσει πολύ τον κόσμο. Οι φωνές των «τσαμπουκάδων» και των εύκολων συνθημάτων έχουν κερδίσει οπαδούς ανάμεσα στα θύματα της κρίσης. Τα νέα πρόσωπα του αστικού πολιτικού συστήματος εμφανίσθηκαν αργά και αφότου είχε γίνει η μεγάλη ζημιά από τους δειλούς και ανεπαρκείς προκατόχους τους. Δεν έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας γιατί η κοινωνία αρχίζει να εξαντλεί τα τελευταία αποθέματα «λίπους» που είχε καβαντζάρει για τα πολύ δύσκολα. Οι λίγοι υπουργοί-κομάντος έχουν ελάχιστο χρόνο για να παράξουν έργο αλλά και να πείσουν το ορθολογικό τμήμα της κοινωνίας για την αναγκαιότητα των αποφάσεών τους.
