Γεωπολιτική και εθνική συνεννόηση
Του Αλέξη Παπαχελά
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Η γεωπολιτική σου σημασία δεν είναι μπιμπλό που έχεις να το δείχνεις στους ξένους. Οχι. Η γεωπολιτική αξία είναι ένα γερό χαρτί που το παίζεις ανάλογα με τα συμφέροντα και τους υπολογισμούς σου.
Αν πέσεις μέσα κερδίζεις και μάλιστα πολύ, αν πέσεις έξω απλά χάνεις... Καλό είναι να τα θυμόμαστε όλα αυτά τούτη την περίοδο. Πολιτικοί, αναλυτές κ.α. πιπιλίζουν συνεχώς την καραμέλα της εξαιρετικής στρατηγικής θέσης της χώρας. Δεν υπάρχει συνάντηση με ξένο στην οποία να μην αναφερθεί κάποιος στο κασέ μας. Το πρόβλημα είναι πως έχουμε οι ίδιοι βάλει στη χώρα μας ένα «ζουρλομανδύα» που δεν επιτρέπει σε καμία πολιτική ηγεσία να παίξει σοβαρό γεωπολιτικό παιχνίδι. «Προσοχή μην τρακάρει κανένα τζιπ και τραυματισθεί κανένας φαντάρος» έλεγε κάποτε αρμόδιος υπουργός στους υπηρεσιακούς υφισταμένους του όταν συζητούσαν τη συμμετοχή της Ελλάδας σε κάποια διεθνή αποστολή. Ο τρόμος της αρνητικής δημοσιότητας, του κακού μονόστηλου και του περιώνυμου πολιτικού κόστους παραλύει κάθε Ελληνα πολιτικό την ώρα που πρέπει να αξιοποιήσει εμπράκτως τη θέση και τις δυνατότητες της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι ότι το κασέ μας είναι πολύ πιο μεγάλο στα δικά μας κεφάλια από ό,τι στα κεφάλια των ξένων, γιατί οι ειδικοί τους σχολιάζουν πάντοτε «καλά οι Ελληνες δεν είναι σοβαροί, δεν παίζουν μπάλα».
Το έχουμε κάπως στραβά στο μυαλό μας το πώς λειτουργεί το διεθνές σύστημα, καθώς πιστεύουμε ότι όλοι μας χρωστάνε και πως εμείς δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα ποτέ για κανέναν. Ετσι φτάνουμε στο σημείο όταν μιλάμε σε διεθνές επίπεδο να αναφερόμαστε στη γεωπολιτική μας σημασία με τον πιο υποτιμητικό τρόπο. Να λέμε δηλαδή «ε, κοιτάξτε πού βρισκόμαστε, μην μας αφήσετε να καταρρεύσουμε».
Η Ελλάδα όμως δεν μεγάλωσε έτσι. Ο Βενιζέλος έπαιξε τα χαρτιά του, με κέρδη και ζημίες που πόνεσαν, αλλά τα έπαιξε και μεγάλωσε τη χώρα.
Είναι βέβαιο ότι με αφορμή την αναμενόμενη επέμβαση στη Συρία θα αρχίσει πάλι το παραμύθι με τους προδότες, τους πράκτορες και τους άλλους εθνικούς μας δράκους που μας κάνουν να νιώθουμε πάντοτε... σημαντικοί. Πολύ θα ήθελα να ήξερα ότι οι κ. Σαμαράς, Βενιζέλος και Τσίπρας συνομίλησαν κρυφά και συμφώνησαν να τσακωθούν δημοσίως, αλλά να ακολουθήσουν μια εθνική γραμμή επί της ουσίας. Προφανώς δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο. Είναι κρίμα γιατί μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής ισχύος από την εθνική συνεννόηση σε τέτοια θέματα δεν υπάρχει για μια χώρα.
