Δευτέρα 5 Αυγούστου 2013

Το εύστοχο άρθρο του Τ. Θεοδωρόπουλου για την γλώσσα της Ευρώπης


Η γλώσσα της μετάφρασης
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Από την υπόλοιπη Ευρώπη μας χωρίζουν τα Βαλκάνια, η Αδριατική, το λατινικό αλφάβητο, η Αναγέννηση, ο αιώνας των Φώτων και η Ορθοδοξία. Μας συνδέουν όμως ο 19ος και ο 20ός αιώνας και η παρακαταθήκη μιας παιδείας χωρίς την οποία δεν θα είχε υπάρξει ούτε η υπόλοιπη Ευρώπη ούτε ο σύγχρονος ελληνισμός, η λεγόμενη κλασική παιδεία.
Μας συνδέουν επίσης η αποδοχή του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, τα δικαιώματα του ανθρώπου, η ελεύθερη διακίνηση εμψύχων και αψύχων, η κοινή αντίληψη της πρόσφατης Ιστορίας, η καταδίκη του ναζισμού και των απολυταρχισμών, η καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, το κοινό νόμισμα και το χρέος. Τόσο απλά, απλούστερα δεν γίνεται. Τα πράγματα, βέβαια, θα ήταν όντως απλούστερα, αν δεν υπήρχε το ζητηματάκι του χρέους, όμως τι να κάνουμε, ο επί γης παράδεισος δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί. Τα πράγματα θα ήταν ακόμη πιο απλά, αν η υπόλοιπη Ευρώπη ήταν λίγο περισσότερο Ευρώπη και λίγο λιγότερο αυτό που είναι σήμερα, ένας γιγαντιαίος γραφειοκρατικός Οργανισμός χαμένος στη λογιστική. Και να που φτάσαμε να συζητάμε για την Ευρώπη. Γιατί μέχρι πριν από μερικά χρόνια, αν τολμούσες να αναφερθείς στο σχέδιο οικοδόμησης της Ενωσης, θα προκαλούσες χαμόγελα συγκατάβασης, χασμουρητά και γενικά όλα εκείνα τα συμπτώματα της ανίας που εμφανίζονται όταν αρχίσει να μιλάει ο βαρετός της παρέας. Η φυσιογνωμία της Ενωσης ήταν δεδομένη, τόσο δεδομένη, που κανείς δεν έκανε τον κόπο να βγάλει και κάνα πολιτικό συμπέρασμα από το στραπάτσο του σχεδίου Συντάγματος. Η Ενωση ήταν μονόδρομος προδιαγραφών για τα αντιβιοτικά και το κοκορέτσι. Ωσπου ήρθε η κρίση και το πρόσωπο της γηραιάς κυρίας πάγωσε, λες και βρέθηκε απέναντι στο πρόσωπο της Μέδουσας. Παλιά αντανακλαστικά βγήκαν από τα ράφια της Ιστορίας, οι ανισότητες γιγαντώθηκαν για να αποδείξουν ότι οι Ευρωπαίοι μπορεί να είχαν κοινό νόμισμα και κοινή νομοθεσία, όμως δεν μιλούν την ίδια γλώσσα. Κι όπως λέει ο Εκο, η γλώσσα της Ευρώπης είναι η γλώσσα της μετάφρασης. Πώς θα μεταφράσουμε την ευρωπαϊκή ένταξη της Ελλάδας στη γλώσσα μας και πώς θα μεταφράσουμε τη δική μας γλώσσα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές; Τι σημαίνει για μας Ευρώπη και τι για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους Ελλάδα; Τεράστιο σχέδιο, όμως κάθε σοβαρό πολιτικό πρόγραμμα από εκεί αρχίζει και εκεί τελειώνει. Τα υπόλοιπα είναι για τη λαϊκή αγορά.