Τα κουφάρια του εκσυγχρονισμού
Του Πασχου Μανδραβελη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr/)
Θυμάται κανείς τις τυμπανοκρουσίες με τις οποίες αναγγέλθηκαν οι λεωφορειολωρίδες; Τις αναγγελίες περί συντόμευσης του χρόνου διαδρομής των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς; Τους όρκους για δρακόντεια αστυνόμευση;
Να τις θυμόμαστε και να τις χαιρόμαστε: οι λεωφορειόδρομοι έγιναν ένα από τα ορατά κουφάρια του εκσυγχρονισμού της Αθήνας· εξογκώματα που φωσφορίζουν στο οδόστρωμα και χρησιμεύουν μόνο για να υπενθυμίζουν στους παραβάτες οδηγούς ότι κάποτε αστυνομεύονταν.
Τέτοια εξογκώματα μνήμης είναι και οι ειδικές πλάκες που τοποθετήθηκαν στα πεζοδρόμια της Αθήνας για τις ανάγκες των Ολυμπιακών Αγώνων. Δεν γράφουμε «για τις ανάγκες των τυφλών» διότι και τότε μόνο αυτούς δεν εξυπηρετούσαν· σε κολόνες κατέληγαν. Οσες πλάκες έχουν απομείνει χρησιμεύουν σήμερα μόνο σαν κενοτάφιο ελπίδων ότι η πρωτεύουσα της χώρας γίνεται ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
Οι ράμπες για τις ανάγκες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ήταν ένα ακόμη φτιασίδωμα εκσυγχρονισμού. Από την πρώτη στιγμή κατελήφθησαν από οδηγούς που δεν έβρισκαν αλλού να παρκάρουν. Γενικώς, όπου κι αν κοιτάξει κανείς στην Αθήνα, θα δει διάσπαρτα κουφάρια καλών προθέσεων, τα οποία έπειτα από πολλά ταρατατζούμ άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο.
Θα συμφωνήσουμε ότι υπάρχει ελλειμματική συνείδηση των πολιτών. Μπορεί κανείς να βρει αυτοκίνητα σταματημένα καταμεσής του δρόμου με αλάρμ, όταν λίγα μέτρα παρακάτω υπάρχει θέση για ολιγόλεπτη στάση. Θα δει κανείς φορτηγά και Ι.Χ. παρκαρισμένα στην Ακαδημίας και στη Σόλωνος, όταν τα γύρω στενά έχουν άπλετο χώρο για στάθμευση. Αλλά ταυτοχρόνως θα δει να εξαπλώνεται και η ευρωπαϊκή συνήθεια να παραχωρούν οι οδηγοί προτεραιότητα στους πεζούς. Οταν οι περιστάσεις το επιτρέπουν...
Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτών των μικρών εκσυγχρονισμών της πόλης είναι πως είχαν σαθρά θεμέλια. Τα πεζοδρόμια, για παράδειγμα, δεν είναι κατάλληλα ούτε για τους αρτιμελείς, πόσω μάλλον για τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες. Οι πλάκες για τους τυφλούς ήταν περισσότερο κάτι σαν πούδρα πάνω στις ρυτίδες της πόλης, που μόλις πέρασε ο καιρός χάθηκε και ξαναφάνηκε το πραγματικό της πρόσωπο. Στους δρόμους ακολουθήσαμε τη συνταγή της οικονομίας. Φτιάξαμε λίγο την εικόνα των αριθμών χωρίς να αλλάξουμε την παραγωγική βάση κι όπως νομίζαμε ότι ήμασταν ανεπτυγμένοι, έτσι πιστεύαμε ότι θα αποκτούσαμε λειτουργικές πόλεις, φτιάχνοντας λεωφορειόδρομους εκεί που δεν χωρούσαν τα αυτοκίνητα και διαβάσεις τυφλών εκεί όπου υπήρχαν περίπτερα.
Αυτός ο ρηχός εκσυγχρονισμός κόστισε πολλά, αλλά δεν έφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Οι βαθιές τομές που απαιτούνταν, για να είναι λειτουργικά τα φτιασίδια, δεν έγιναν. Ολα εγκαταλείφθηκαν στην αστυνόμευση, η οποία εκ των πραγμάτων δεν αρκεί για να βελτιωθεί κάθε λεπτομέρεια της καθημερινότητας. Ακόμη και μέτρα που δούλεψαν, όπως ήταν η ελεγχόμενη στάθμευση στις πόλεις, εγκαταλείπονται τώρα επειδή οι κυβερνήσεις αμέλησαν επί τέσσερα χρόνια τη μείωση του Δημοσίου και βρέθηκε ο εύκολος στόχος της κινητικότητας, δηλαδή οι δημοτικοί αστυνομικοί. Από τον Σεπτέμβριο η άθλια καθημερινότητα των μεγάλων πόλεων στην Ελλάδα θα γίνει χειρότερη. Εδώ τα εμπόδια δεν ήταν περίπτερα ή ασυνείδητοι οδηγοί που παρκάρουν καταμεσής του δρόμου, αλλά η κοντοφθαλμία της νυν κυβέρνησης που αποφάσισε να μπαλώσει όπως όπως τους στόχους της τρόικας, χωρίς να σκεφτεί τα αποτελέσματα της πρόχειρης πολιτικής.
Κοντός ψαλμός αλληλούια...
