Δυο Ιρλανδοί φίλοι είναι σε μια βάρκα και ψαρεύουν κάπου στον Ατλαντικό.
Δεν τσιμπάει τίποτα και συνεχίζουν να πίνουν. Τελικά, από την πλήξη και την πολλή μπίρα, την πέφτουν για ύπνο και ξυπνάνε καμιά δεκαριά ώρες αργότερα και συνειδητοποιούν ότι έχουν χαθεί στον ωκεανό. Ένα ρεύμα τους παρέσυρε ανοιχτά.
Περιπλανώνται κάνα-δυο μέρες. Στο τέλος τελειώνουν τα τρόφιμα, το νερό και, το σπουδαιότερο, η μπίρα. Ξαφνικά βλέπουν να επιπλέει στη θάλασσα ένα λυχνάρι. Το πιάνουν, το τρίβουν και το τζίνι του λυχναριού πετάγεται έξω.
«Ακούστε, επειδή έχω βαρεθεί τις τρεις ευχές, θα σας πραγματοποιήσω μόνο μία, που θα πρέπει να είναι καλή. Λέγετε λοιπόν!» είπε το τζίνι.
«Θέλουμε μπίρα, πολλή μπίρα, μπίρα να κρατήσει για όλη μας τη ζωή και μετά,» είπε ο ένας.
«Έγινε!» είπε το τζίνι κι όλος ο ωκεανός γίνεται μπίρα και μετά το τζίνι εξαφανίζεται.
Ο άλλος άντρας σηκώνει το χέρι του και προσγειώνει μια μεγαλοπρεπή σφαλιάρα στη μούρη του άλλου και του λέει:
«Πάρε αυτή, παλιόβλακα! Από ’δώ και πέρα, θα πρέπει να κατουράς μέσα στη βάρκα!»
