Μαθαίνοντας από τον Μπαράκ Ομπάμα
Του Ανδρέα Δρυμιώτη
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Διαβάζοντας τον λόγο του Μπαράκ Ομπάμα για την Κατάσταση του Εθνους, βρήκα πολλά ενδιαφέροντα σημεία που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί πιστεύω ότι είναι εντελώς αποκαλυπτικά σχετικά με τον τρόπο που σκέφτονται οι πολιτικοί στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Στην Ελλάδα είδαμε στον Τύπο μόνο επιφανειακή κάλυψη αυτής της ομιλίας, η οποία περιέχει σημαντικά μηνύματα.
Θα ξεκινήσω με το θέμα που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση: Αναφερόμενος ο Ομπάμα στην ανάγκη που έχουν οι αμερικανικές βιομηχανίες να βρουν νέους εργάτες με τις απαραίτητες δεξιότητες είπε τα εξής: «H Jackie Bray είναι μια χωρισμένη μητέρα από τη Β. Καρολίνα που απολύθηκε από τη δουλειά της ως μηχανικός. Τότε, η Siemens άνοιξε ένα εργοστάσιο παραγωγής τουρμπινών αερίου (gas turbine) στη Charlotte και συνεργάστηκε με το Central Piedmont Community College. Η εταιρεία βοήθησε το κολέγιο να σχεδιάσει μαθήματα για εκπαίδευση σε laser και ρομποτική. Η εταιρεία πλήρωσε τα δίδακτρα της Jackie, και μετά την προσέλαβε στο εργοστάσιο. Θέλω κάθε Αμερικανός που ψάχνει για δουλειά να έχει την ίδια ευκαιρία με την Jackie... Υποδειγματικές συνεργασίες μεταξύ επιχειρήσεων όπως η Siemens και κοινοτικών κολεγίων, γίνονται σε πόλεις όπως η Charlotte, το Orlando και η Louisville».
Ομολογώ ότι το διάβασα δύο φορές για να βεβαιωθώ ότι η διπλή αναφορά στη Siemens ήταν πραγματική και δεν είχα κάνει λάθος. Το σκάνδαλο της Siemens αποκαλύφθηκε στις ΗΠΑ και η έρευνα επεκτάθηκε σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα η λέξη Siemens να θεωρείται από πολλούς «βρώμικη λέξη». Και όμως, εδώ έχουμε τον πρόεδρο της Αμερικής να αναφέρεται κολακευτικά για το έργο μιας γερμανικής εταιρείας! Δεν πιστεύω ότι η αναφορά στη Siemens ήταν τυχαία. Ο πρόεδρος θα μπορούσε να βρει εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις σαν της Jackie, για να αναδείξει τον ρόλο των εταιρειών. Και όμως διάλεξε τη Siemens. Χωρίς κανένα δισταγμό και κανένα σύμπλεγμα ενοχής. Η Siemens «πιάστηκε» να χρησιμοποιεί αθέμιτες πρακτικές, τιμωρήθηκε για τις πράξεις της, αλλά από κει και πέρα είναι «business as usual».
Νομίζω ότι αυτό το μήνυμα ήθελε να στείλει ο Obama. Ελάτε να θυμηθούμε τι έγινε στην Ελλάδα σχετικά με τη Siemens. Ο,τι είχε σχέση με τη Siemens σταμάτησε. Κανένας πολιτικός δεν ήθελε να πάρει καμία απόφαση σχετικά με έργα που εκτελούσε η Siemens. Ετσι, είδαμε τα φανάρια στους δρόμους να μη λειτουργούν, γιατί κανένας δεν υπέγραφε τη σύμβαση για τη συντήρηση, που είχε από χρόνια η Siemens. Σταθμοί του μετρό τελείωναν κατασκευαστικά, αλλά δεν λειτουργούσαν γιατί κανείς δεν έπαιρνε την ευθύνη να προχωρήσει την ήδη υπογεγραμμένη σύμβαση για τα ηλεκτρονικά που υπήρχε με την ίδια εταιρεία.
Υπάρχει όμως και ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στην παραπάνω ιστορία. Η στενή συνεργασία της βιομηχανίας με τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Βλέπουμε ότι η βιομηχανία χρηματοδοτεί την εκπαίδευση προκειμένου να βρει εργάτες και τα κολέγια δεν λειτουργούν απομονωμένα από την πραγματική οικονομία, όπως γίνεται δυστυχώς στη χώρα μας. Εκεί δεν φτιάχνουν ΑΕΙ και ΤΕΙ για να τονώσουν την τοπική καταναλωτική οικονομία, αλλά βοηθούν τις βιομηχανίες για να τονώσουν την πραγματική αναπτυξιακή οικονομία.
Στην αρχή της ομιλίας του αναφερόμενος στον παππού και στη γιαγιά του, οι οποίοι δούλεψαν σκληρά στις ΗΠΑ, καταλήγει: «Οι δυο τους μοιραζόντουσαν την αισιοδοξία ενός έθνους το οποίο θριάμβευσε πάνω από την ύφεση και τον φασισμό. Είχαν αντιληφθεί ότι συμμετέχουν σε κάτι πολύ μεγαλύτερο. Οτι συνεισέφεραν σε μια ιστορία επιτυχίας όπου κάθε Αμερικανός είχε την ευκαιρία να μοιραστεί – τη βασική αμερικανική υπόσχεση ότι, αν δουλέψεις σκληρά, θα μπορέσεις να αναθρέψεις μια οικογένεια, να αποκτήσεις ένα σπίτι, να στείλεις τα παιδιά σου στο κολέγιο και να αποταμιεύσεις κάτι λίγα για τη σύνταξή σου».
Το κλειδί στην πρόταση αυτή είναι φυσικά το «αν δουλέψεις σκληρά». Δεν υπόσχεται εύκολες λύσεις με διορισμούς στο Δημόσιο και σύνταξη στο 50, αλλά τους καλεί να δουλέψουν σκληρά για να κερδίσουν την αμερικανική υπόσχεση. Γενικά το μεγαλύτερο μέρος της ομιλίας του αναφέρεται στην εργασία και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Φυσικά η απασχόληση προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα και υπόσχεται ότι θα βοηθήσει έμπρακτα όλες τις εταιρείες που θα δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας. Αυτά σε μια χώρα που έχει πολύ χαμηλό ποσοστό ανεργίας. Προς το τέλος της ομιλίας του λέει: «Είμαι Δημοκρατικός. Αλλά πιστεύω αυτά που πίστευε ο Ρεπουμπλικανός Αβραάμ Λίνκολν: Η κυβέρνηση πρέπει να κάνει για τον λαό, μόνο αυτά που δεν μπορούν οι ίδιοι να κάνουν καλύτερα και τίποτα παραπάνω. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η μεταρρύθμισή μου στην παιδεία προσφέρει περισσότερο ανταγωνισμό και περισσότερο έλεγχο για τα σχολεία και τις πολιτείες. Γι’ αυτό τον λόγο καταργούμε κανόνες που δεν λειτουργούν. Γι’ αυτό τον λόγο ο Νόμος για την ιατρική περίθαλψη βασίζεται σε αναμορφωμένη ιδιωτική αγορά και όχι σε κυβερνητικό πρόγραμμα».
Με πολύ λίγα λόγια περιγράφει το πρόγραμμά του. Μεταρρύθμιση στην παιδεία, περιορισμός της γραφειοκρατίας και ιατρική περίθαλψη από τον ιδιωτικό χώρο. Σχεδόν το πρόγραμμα των αντιπάλων του, Ρεπουμπλικανών. Η μόνη βασική διαφορά αφορά τη φορολόγηση των εισοδημάτων. Ο Oμπάμα προτείνει τα εισοδήματα μεγαλύτερα από 1 εκατ. δολάρια να φορολογούνται με 30%. Αυτή είναι και η ανώτατη κλίμακα φορολογίας. Μικρότερο κράτος σημαίνει λιγότερα έξοδα και κατά συνέπεια λιγότεροι φόροι. Σε άλλο σημείο αναφερόμενος στη γραφειοκρατία λέει: «Εχω δώσει εντολές σε όλα τα ομοσπονδιακά γραφεία να καταργήσουν κανόνες που δεν έχουν νόημα. Εχουμε ήδη ανακοινώσει περισσότερες από 500 μεταρρυθμίσεις, που μόνο ένα μικρό μέρος από αυτές θα εξοικονομήσει για τις επιχειρήσεις και τους πολίτες περισσότερα από 10 δισ. δολάρια τα επόμενα 5 χρόνια. Καταργήσαμε μια διάταξη που μπήκε εδώ και 40 χρόνια και υποχρέωνε ορισμένους κτηνοτρόφους να ξοδεύουν $10.000 τον χρόνο για να αποδεικνύουν ότι μπορούν να ελέγξουν την διαρροή του γάλακτος γιατί τότε το γάλα είχε ταξινομηθεί σαν λάδι (oil). Με τέτοια διάταξη καταλαβαίνω γιατί άξιζε να κλαις πάνω από χυμένο γάλα».
Αυτή η διασκεδαστική αναφορά στο χυμένο γάλα που προκάλεσε γέλια και χειροκροτήματα είναι πολύ χαρακτηριστική. Μιλάει για πάνω από 500 μεταρρυθμίσεις που μπορεί να είναι πολύ μικρές και να υλοποιούνται πολύ εύκολα. Αυτό είναι το σημαντικό μήνυμα. Δεν χρειάζονται πάντοτε ριζικές αλλαγές για την πρόοδο. Αρκούν πολλές και μικρές αλλαγές που γίνονται εύκολα, χωρίς πολλά δάκρυα, για να αλλάξει μια κατάσταση. Δυστυχώς στον τόπο μας αγνοούμε παντελώς αυτές τις μικρές αλλαγές και σχεδιάζουμε σεισμικές αλλαγές, οι οποίες φυσικά δεν πραγματοποιούνται και έτσι χάνεται πολύτιμος χρόνος και παραμένουμε στάσιμοι.
Κλείνοντας θα σας αφήσω με μια φράση, την οποία μακάρι να την ακούγαμε από τον πρωθυπουργό μας: «Η Κατάσταση του Εθνους μας γίνεται πιο δυνατή. Και έχουμε φτάσει αρκετά μακριά για να γυρίσουμε πίσω. Οσο θα είμαι Πρόεδρος, θα συνεργαστώ με οποιονδήποτε στην αίθουσα αυτή για να ενισχύσω αυτή την ορμή (momentum). Αλλά σκοπεύω να πολεμήσω τα εμπόδια με ενέργειες και θα είμαι απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια να επιστρέψουμε στις ίδιες πολιτικές, οι οποίες οδήγησαν στην οικονομική κρίση».
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων
