Από τον Ηλία Δημητρέλλο
(Πηγή : http://ellnews.com/)
Εντός της κυβερνήσεως φαίνεται ότι καλλιεργείται η ιδέα για φθινοπωρινές εκλογές σε συνδυασμό με το σενάριο περί «παρένθεσης ΣΥΡΙΖΑ».
Λόγω λοιπόν του αδιεξόδου που θα προκύψει με τους Ευρωπαίους «εταίρους» μας στο ζήτημα της ελάφρυνσης του δημοσίου χρέους ή των δυσμενών αποτελεσμάτων των stress test των τραπεζών, η κυβέρνηση θα προκαλέσει εκλογές τον Οκτώβριο με εκλογικό δίλημμα «ποιο κόμμα», ή ακόμη καλύτερα, «ποιος πολιτικός αρχηγός είναι ο πιο κατάλληλος να διαπραγματευθεί τη νέα συμφωνία».
Γράφει ο Ηλίας Δημητρέλλος
Στην κυβέρνηση προφανώς θεωρούν ότι μπορούν να επαναθέσουν το αυτό δίλημμα των εκλογών του Ιουνίου 2012, όταν τη νίκη έδωσαν στα κόμματα του αποκαλούμενου «συνταγματικού τόξου» οι δυνάμεις εκείνες της κοινωνίας που ήθελαν παντί τρόπω να κρατήσουν την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μετά το σοκ των αποτελεσμάτων στις εκλογές του Μαΐου, οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας με έναν αυτοματοποιημένο τρόπο αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Έχοντας προφανώς περισσότερα να χάσουν, αν η Ελλάδα ετίθετο εκτός ευρώ, οι πολίτες αυτοί ανεξαρτήτως ιδεολογικής προέλευσης (κινούμενοι κυρίως πλησίον του κέντρου), κατανόησαν το ιστορικό δίλημμα, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά κυρίως για αυτούς και τις οικογένειές τους, και συσπειρώθηκαν εμπρός στον κίνδυνο η Ελλάδα να χρεοκοπήσει τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.
Κατόπιν αυτής της πρωτοφανούς αυτοκινητοποίησης των πολιτών, η ΝΔ ανέβηκε από το 18,9% του Μαΐου στο 29,6% του Ιουνίου και η χώρα είναι σήμερα ακόμη εντός της Ευρωζώνης.
Εν όψει όμως της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης δεν προκύπτει ότι τα διλήμματα του Ιουνίου 2012 εξακολουθούν ακόμη να συγκινούν, ούτε να κινητοποιούν ικανές δυνάμεις που θα φέρουν την εκλογική νίκη.
Εξουθενωμένες από την οικονομική λαίλαπα οι παραγωγικές δυνάμεις όχι μόνο αδυνατούν, αλλά το κυριότερο, φαίνεται ότι αδιαφορούν κιόλας για την έκβαση των επόμενων εκλογών. Πολύ λογικά νοιάζονται πια πρωτίστως, πώς θα αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή επιδρομή άμεσων ή έμμεσων φόρων, χαρατσιών, εισφορών σε ασφαλιστικά ταμεία, και την ανυπαρξία οικονομικής ζωής.
Από την άλλη, η «έφοδος των Κόκκινων στου Μαξίμου» κι ο «μπαμπούλας» της παλαβής Αριστεράς δεν τρομάζουν πια. Φαίνεται αδιάφορο, αν όχι μάταιο και αναπόφευκτο.
Αν δεν βελτιωθεί χειροπιαστά η οικονομική ζωή του καθενός μας και μάλιστα άμεσα, στην επόμενη εκλογική μάχη το δίλημμα αυτό θα αποδειχθεί κενό περιεχομένου.
Έτσι το πιο πιθανό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές το φθινόπωρο να ανακηρυχθεί πρώτο κόμμα, και χωρεί εφαρμογής το σενάριο της «παρένθεσης». Καθώς δεν θα μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα αναγκαστεί να συγκυβερνήσει με τους ΑΝ.ΕΛ., ή με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ, αφού το ΚΚΕ αποκλείεται a priori. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως θα αδυνατεί να κυβερνήσει, πιεζόμενος από τη μια από τις πιέσεις – εκβιασμούς των δανειστών, και από την άλλη από τις ανεφάρμοστες προεκλογικές εξαγγελίες του, και εν όψει της προεδρικής εκλογής του Μαρτίου 2015, θα αναγκαστεί να προσφύγει σε νέες εκλογές. Τις οποίες εκλογές θα χάσει, επειδή ο ελληνικός λαός θα έχει απηυδήσει με την ανικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ και θα δώσει μία ακόμη ευκαιρία στη Ν.Δ...
Το εν λόγω σενάριο χωλαίνει παντού. Ακόμη και αν παραβλέψουμε ότι η χώρα θα συρθεί άνευ λόγου και αιτίας σε εκλογές το φθινόπωρο, διαταράσσοντας το οικονομικό κλίμα για μικροκομματικούς λόγους, ουδείς εγγυάται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση ή ότι δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει κατόπιν.
Τα ίδια «σενάρια» άλλωστε διακινούσαν και κάποιοι δεξιοί «γκουρού» το 1981 ή ακόμη και το 1993, με αποτέλεσμα τελικώς το ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει επί τρεις δεκαετίες με «παρενθέσεις» της Ν.Δ.
Η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές για ψύλλου πήδημα. Η χώρα και οι πολίτες της θέλουν να βελτιωθεί επιτέλους η ζωή τους χωρίς διλήμματα και εκλογικούς τυχοδιωκτισμούς.
