Οι εύθραυστες σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας
Του Μιχάλη Ιγνατίου
(Πηγή : http://www.imerisia.gr)
Οσοι υποστήριξαν, έχοντας ασφαλή πληροφόρηση, ότι η σχέση της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών δεν ήταν τόσο ειδυλλιακή, όπως την παρουσίαζαν οι δύο πλευρές, δεν είχαν άδικο.
Αντιθέτως γνώριζαν πως τούτος ο παράξενος «αρραβώνας», του φανατικού ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν με τον έχοντα δημοκρατικές αρχές και αισθήματα Μπάρακ Ομπάμα, δεν θα διαρκούσε για πάντα.
Η Αμερική διά του προέδρου της ακολούθησε τους σχεδιασμούς της γραφειοκρατίας, που μέχρι πρόσφατα παρουσίαζε ως «δημοκρατικό ηγέτη» τον κ. Ερντογάν, και προσπάθησε να κτίσει μία καλή σχέση συνεργασίας και εμπιστοσύνης. Παρά το γεγονός ότι στον πόλεμο του 2003, εναντίον του Ιράκ, η Τουρκία πρόδωσε τους Αμερικανούς, εν τούτοις αυτοί ξέχασαν την τουρκική άρνηση να επιτρέψει το άνοιγμα του βορείου μετώπου, που καθυστέρησε την ήττα του Σαντάμ Χουσεΐν.
Προσπάθησαν να τους χαρίσουν την Κύπρο, μέσω του φιλοτουρκικού Σχεδίου Ανάν, που ορθώς απέρριψαν οι Ελληνοκύπριοι, και τους ενίσχυσαν ποικιλοτρόπως. Αποκορύφωμα ήταν η απόφαση του κ. Ομπάμα να απευθυνθεί στον μουσουλμανικό κόσμο από την Αγκυρα, αντί του Καΐρου, και η ανάπτυξη μίας «φιλικής» σχέσης με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας. «Μιλούσαν και για τα παιδιά τους», διέρρεαν και οι δύο πλευρές!
Οι ΗΠΑ πίστευαν πως ο κ. Ερντογάν θα διευθετούσε το θέμα των πυρηνικών του Ιράν, όπως υποσχέθηκε, και θα έδιωχνε τον Ασαντ από την εξουσία. Αποδείχθηκε ότι για τους δικούς του στρατηγικούς λόγους τον ενδιέφερε περισσότερο να προστατεύσει τον Αχμαντινετζάτ, ενώ στη Συρία ο Ασαντ ακόμα «αναπνέει» και μέχρι στιγμής αντιμετωπίζει με επιτυχία τις επιθέσεις των ανταρτών, που ελέγχονται από την αλ Κάιντα.
Ηταν επόμενο, λοιπόν, να ξεσπάσει ο Αμερικανός πρέσβης Φράνσις Ρικιαρντόνε, ο οποίος επιτέθηκε στο «σύστημα» που κυβερνά την Τουρκία, λέγοντας ότι βρίσκονται στη φυλακή, με ασαφείς κατηγορίες και για μεγάλο χρονικό διάστημα, δικαστικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι και φοιτητές.
Είπε την αλήθεια ο κ. Ρικιαρντόνε, ο οποίος στη διάρκεια της κρίσης των Ιμίων, ως δεύτερος τη τάξει στην πρεσβεία της Αγκυρας, είχε υποστηρίξει τις τουρκικές θέσεις και είχε βοηθήσει την τουρκική διπλωματία στις διαπραγματεύσεις με την Ουάσιγκτον και την Αθήνα. Με λίγα λόγια, είχε ξεπεράσει κάθε έννοια αμεροληψίας.
Και όμως. Αυτόν τον διπλωμάτη, που εξυπηρέτησε όσο κανείς τους Τούρκους, ο κ. Ερντογάν «τον έκανε με τα κρεμμυδάκια». Ηταν μία κίνηση που χαρακτηρίστηκε -και είναι- αντιαμερικανική και ενόχλησε τον Λευκό Οίκο και τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Τζον Κέρι.
Μετά το επεισόδιο, που λειτούργησε ως σταγόνα η οποία ξεχείλισε το ποτήρι, οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις θα δοκιμαστούν και στην πορεία, ανάλογα με τις προθέσεις και τις διαθέσεις του κ. Ερντογάν, θα αναγκάσουν την Αμερική να παραδεχθεί το λάθος της και να ταχθεί αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ στη διαμάχη του με την Τουρκία.
Η πιθανή αυτή εξέλιξη θα απελευθερώσει και τα χέρια της Αθήνας, η οποία ακόμα και σήμερα φοβάται την αντιπαράθεση με την Αγκυρα, τη στιγμή που άλλες χώρες και λαοί, όπως οι Ελληνοκύπριοι και οι Κούρδοι, αντιστέκονται και δεν χάνουν, οι πρώτοι στον διπλωματικό τομέα και οι δεύτεροι στο πολεμικό πεδίο. Η Αμερική βοήθησε την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας, ακόμα και εις βάρος του Ισραήλ, που αποτελεί τον πια σταθερό σύμμαχό της. Ομως, ο κ. Ομπάμα φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι στους πραγματικούς και γνήσιους φίλους του, δεν συμπεριλαμβάνεται πια ο υπερτιμημένος Ερντογάν...
