Από τον B-Rok-er
Όλη αυτή η παραφιλολογία και ο επιλεκτικός ψευτοανθρωπισμός προκαλεί πολλά ερωτηματικά.
Για οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήταν αδιανόητη η αμφισβήτηση θεσμών και οργάνων της, πολλώ δε μάλλον όταν αυτή η χώρα θεωρείται ανεπτυγμένη.
Για οποιαδήποτε άλλη χώρα το ζήτημα της συμπλοκής και της σύλληψης τρομοκρατών θα εξαντλείτο στην αναζήτηση των αιτίων της τρομοκρατίας και της αναζήτησης των αιτίων του αστικού μίσους των εικοσάχρονων τρομο-πιτσιρικό-κρατών.
Αυτό θα ήταν το «δάσος».
Στην Ελλάδα όμως το «λογικό» είναι να ασχολούμαστε με το «δέντρο» της πάντα βάρβαρης συμπεριφοράς των οργάνων!
Σήμερα της αστυνομίας, αύριο του στρατού, μεθαύριο θα ασχολούμαστε υποτιμητικά με το Πολεμικό Ναυτικό και με τις νήσους «Καρντάκ»…
Γιατί άραγε;
Προσωπικά δεν έχω καμία διάθεση να υποστηρίξω τα όργανα της τάξης, αφού σε μια ευνομούμενη Πολιτεία είναι αστείο να αναζητηθούν οι υποστηρικτές των οργάνων της στους απλούς πολίτες και όχι στους ίδιους τους Θεσμούς που τα διέπουν.
Επειδή λοιπόν, αν μη τι άλλο, προκαλεί εντύπωση αυτό το μίσος μεγάλου μέρους στα άκρα της Αριστεράς σε οποιοδήποτε ένοπλο θεσμό διασφαλίζει την ομαλότητα στο κράτος μας, οι ερωτήσεις – ρητορικές για εμένα – είναι απλές:
Μήπως η ονείρωξη του αφοπλισμού του Επίσημου Κράτους έχει μείνει απωθημένο σε όλους αυτούς που με κάθε ευκαιρία διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους εναντίον του;
Μήπως κάποιοι φαντασιώνονται μία νέα «Κυβέρνηση του Βουνού»;
Μήπως κάποιοι, επειδή με αυτήν την προπαγάνδα μεγάλωσαν, επιδιώκουν τη μεγάλη ρεβάνς;
Φαιδρές σκέψεις φρούδες ελπίδες και ονειρώξεις στο μεγάλο και βαθύ ύπνο «επαναστατών»…
B-Rok-er
