Εκκλησία και πολιτική
Tου Κωστα IOPΔANIΔH
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Οι σχέσεις της Πολιτείας με την Εκκλησία υπήρξαν από αδιάφορες -στην καλύτερη περίπτωση- έως εχθρικές. Κατά μείζονα λόγο η Αριστερά θεωρούσε συμβατική περίπου υποχρέωσή της να ασκεί πολεμική εναντίον του κλήρου, διαφοροποιούμενη από ό,τι θεωρεί αναχρονιστική επιβίωση στη σύγχρονη εποχή.
Ουδένα εξέπληξε κατά συνέπεια η θέση που διατύπωσε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ περί του πλήρους διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας, καθώς και τα περί καταργήσεως της μισθοδοσίας των ιερέων από το δημόσιο ταμείο. Ουδένα επίσης έπεισε η αντιπαράθεση της Ν.Δ. με το ιδιόρρυθμο αυτό κόμμα του οποίου ηγείται ο κ. Αλέξης Τσίπρας.
Η ελληνική ελίτ ασχέτως του ποσοστού κατανομής της στα κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ εμφορείται από αντικληρικά αισθήματα. Η δε αντιπαράθεσή της με την Εκκλησία προσέλαβε οξύτατη μορφή κατά τη σύγκρουση της κυβερνήσεως του κ. Κώστα Σημίτη με τον τότε Αρχιεπίσκοπο, Μακαριστό Χριστόδουλο.
Επιχειρούν τα κόμματα να εγκλωβίσουν την «πολιτική» στο πλαίσιο των αντιπαραθέσεών τους. Παραβλέπουν το γεγονός ότι η διάσταση Βορρά και Νότου στη σύγχρονη Ευρώπη έχει αφετηρία δογματικές διαφορές -με τους Προτεστάντες και κυρίως τους Καλβινιστές του Βορρά να εξαίρουν την ατομικότητα και την αντίστοιχη οικονομική συμπεριφορά και τους Ορθοδόξους, αλλά και τους Καθολικούς του Νότου να προτάσσουν την αντίληψη της κοινότητος.
Ουδέποτε η ελληνική πολιτική ελίτ αισθάνθηκε την ανάγκη διαλόγου με την Εκκλησία, προκειμένου να αναιρεθεί η αντίφαση μεταξύ ενός νέου οικονομικού μοντέλου, που εκ των πραγμάτων στηρίζεται στις αντιλήψεις της ατομικότητος, και των παγίων αντιλήψεων της Ανατολικής Εκκλησίας, που αποτελούν στοιχείο της ιδιοσυστασίας των Ελλήνων.
Το αποτέλεσμα είναι ότι επί διακόσια περίπου χρόνια εις μάτην επιχειρείται εκσυγχρονισμός της Ελλάδος, από μία ελίτ που θα ήθελε η χώρα να κατοικείται από άλλη φυλή, με διαφορετική διαμόρφωση και άλλες αντιλήψεις. Αντίθετα, στην Τουρκία ο ισλαμιστής ηγέτης κ. Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε να εναρμονίσει την οικονομική ανάπτυξη με το λαϊκό αίσθημα και την ισλαμική παράδοση.
Στην Ελλάδα η Εκκλησία δεν επεχείρησε ποτέ πολιτική παρέμβαση ανάλογη εκείνης που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία, όταν το 1919 ο καθολικός ιερεύς Luigi Sturzo, κατόπιν αδείας του πάπα Βενεδίκτου ΙΕ΄ μετείχε ενεργώς στην ίδρυση του Ιταλικού Λαϊκού Κόμματος για να αντιμετωπισθεί η επιρροή των σοσιαλιστών και θεωρείται ένας από τους πατέρες της Χριστιανοδημοκρατίας.
Η πλήρης αυτοτέλεια των μητροπόλεων στη χώρα μας καθιστά ανέφικτη την ανάληψη δράσεως αναλόγου κλίμακος. Ας μην αγωνιά η πολιτική τάξη της χώρας. Δεν κινδυνεύει από την Εκκλησία της Ελλάδος. Ας μην την περιορίσει στο φιλανθρωπικό της έργο και ας έλθει σε σοβαρό διάλογο μαζί της για τη διαμόρφωση ιδεολογικού πλαισίου για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της παρούσης συγκυρίας. Κανένα σύστημα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει μία Εκκλησία σε απομόνωση και υπό διωγμό σε περιόδους κρίσεως.
