ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ κρίνουν το μέλλον και των ελληνορωσικών σχέσεων...
Του ανταποκριτή μας στη Μοσχα Αχιλλέα Πατσουκα
(Πηγή : http://news.kathimerini.gr)
Ζητώντας από πηγή του Κρεμλίνου να μου μεταφέρει την εικόνα που έχει η ρωσική ηγεσία για την πορεία ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ, την παρομοίασε με την εικόνα ενός αγωγού φυσικού αερίου, όπου η απειροελάχιστη διαρροή του μπορεί να αποδειχθεί αρκετή για να δυναμιτίσει τις ελληνορωσικές σχέσεις, οι οποίες παραμένουν βαλτωμένες από την περίοδο της διακυβέρνησης του Κώστα Καραμανλή.
Η ίδια πηγή προσέθεσε πως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ζητήσει και δέχεται συνεχή ενημέρωση για όλες τις εξελίξεις που αφορούν το συγκεκριμένο ζήτημα. Σύμφωνα με διασταυρωμένες πηγές, τις καλύτερες προσφορές για την απόκτηση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ έχουν καταθέσει δύο ρωσικές εταιρείες. Η Sintez, η προσφορά της οποίας ανέρχεται σε 1,8 με 1,9 δισ., καθώς και από τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό της Gazprom, αλλά αυτή ενδιαφέρεται μόνο για τη ΔΕΠΑ. Στελέχη των δύο εταιρειών, κυρίως μέσω διαρροών, τονίζουν πως στις προθέσεις τους είναι, σε περίπτωση που κερδίσουν τον διαγωνισμό, να προχωρήσουν σε επενδύσεις αρκετών δισ. ευρώ.
Σημειώνουν δε, πως ακόμα και σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από τη Ζώνη του Ευρώ, η ρωσική όρεξη για το ελληνικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων δεν θα επηρεασθεί. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, η Ρωσία ενδιαφέρεται και για τον ΟΣΕ, τον οποίο θα επιθυμούσε να αγοράσει συνδυαστικά με λιμάνια ή με αεροδρόμια.
Αυτή είναι η θετική πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει όμως και η αρνητική. Εχουν να κάνουν με τις πληροφορίες που φτάνουν στο Κρεμλίνο και αφορούν τις αφόρητες πιέσεις που φέρεται να δέχεται η Αθήνα από την Ε.Ε. προκειμένου να βρει ή στην ανάγκη να εφεύρει τεχνάσματα για να μη δώσει τις ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ σε ρωσικά συμφέροντα. Και αυτό είναι το λεπτό σημείο στο οποίο η Μόσχα θέτει ένα ερώτημα, το οποίο δύσκολα μπορεί να απαντηθεί:
Γιατί χώρες - γίγαντες όπως η Γερμανία, η Γαλλία ή η Ιταλία μπορούν να υπογράφουν ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία (South Stream, Nord Stream) και η Ελλάδα, που εδώ και δύο χρόνια έχει το πιστόλι στον κρόταφο, προκειμένου να τρέξει τις ιδιωτικοποιήσεις, να μην μπορεί να κάνει το ίδιο; Το Κρεμλίνο, ώς έναν βαθμό, είναι σε θέση να κατανοήσει τις πιέσεις που δέχεται η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση από τη Δύση, κάθε φορά που επιθυμεί να κάνει σοβαρό άνοιγμα προς τη Ρωσία. Ωστόσο, όπως επισημαίνουν, αν πραγματικά αυτές οι πιέσεις είναι τόσο ασφυκτικές, θα είναι πιο έντιμο από την πλευρά της Αθήνας να ξεκαθαρίσει πως η όποια σχέση που μπορεί να έχει με τη Μόσχα θα περιορίζεται στη συνεργασία ανάμεσα στις δύο εκκλησίες, στον τουρισμό και στην εξαγωγή γούνας. Τέλος, υπενθυμίζεται ότι δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από την ημέρα που ο Βλαντιμίρ Πούτιν ως πρωθυπουργός υποδεχόταν τότε κατ’ εξαίρεση τον Αντώνη Σαμαρά ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάτι που έχει πράξει ελάχιστες φορές. Η συνάντηση εκείνη γέννησε πολλές προσδοκίες στον Βλαντιμίρ Πούτιν, με αποτέλεσμα σήμερα η μπάλα της ουσιαστικής ανάπτυξης των ελληνορωσικών σχέσεων να βρίσκεται στο γήπεδο της ελληνικής κυβέρνησης.
