Κάποιος, που ανέκαθεν ήταν καλός χριστιανός, βρίσκεται στο Νοσοκομείο, είναι στα τελευταία του και οι συγγενείς του καλούν ένα παπά να τον μεταλάβει.
Έρχεται ο παπάς, τον μεταλαμβάνει, λέει και διάφορες προσευχές και την ώρα που ο παπάς ψάλλει, ο άρρωστος δείχνει κάποια αχνά σημεία κινητικότητας, προσπαθεί να ψελλίσει κάτι δεν μπορεί και με τις τελευταίες εναπομείνουσες δυνάμεις του κάνει νόημα στο παπά να του δώσει ένα μολύβι και χαρτί να γράψει κάτι.
Ο ιερέας του δίνει χαρτί και μολυβί, γράφει ο ασθενής κάτι και ο παπάς παίρνει το χαρτί και το βάζει στη τσέπη του για να το διαβάσει αργότερα και εκείνη τη στιγμή ο άρρωστος σε μεγάλη αγωνία βγάζει την τελευταία του πνοή και πεθαίνει....
Ο παπάς ξεχνάει το χαρτί στη τσέπη και την επόμενη ημέρα γίνεται η κηδεία του εκλιπόντος και ο ίδιος παπάς είναι αυτός που κάνει και την σχετική επιμνημόσυνη δέηση στην εκκλησία.
Μετά το τέλος της δέησης, ο παπάς θυμάται το σημείωμα που του έγραψε ο εκλιπών, θέλει να βγάλει κι' ένα μικρό κήρυγμα, βγάζει το χαρτί από την τσέπη και απευθύνεται στους πενθούντες συγγενείς και φίλους:
- Φίλοι μου, λέει ο ιερεύς, ο εκλιπών ήταν ένα υπόδειγμα πιστού χριστιανού, καλού πατέρα, φίλου και ανθρώπου, πριν αποδημήσει εις Κύριον μου έγραψε αυτό το σημείωμα που είμαι βέβαιος ότι θα έχει τα καλύτερα λόγια για εμάς τους φίλους του, σας το διαβάζω λοιπόν:
Και το σημείωμα έγραφε με ιδιαίτερα τρεμουλιάρικη γραφή..
"ΡΕ ΚΟΠΑΝΕ ΠΗΓΑΙΝΕ ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΠΑΤΑΣ ΤΟΝ ΣΩΛΗΝΑ ΤΟΥ ΟΞΥΓΟΝΟΥ !!!!!!"
