Από τον Ηλία Δημητρέλλο
(Πηγή : http://www.eboulevard.gr/)
Η εξωτερική πολιτική της χώρας έναντι των γειτόνων ουδέποτε φημιζόταν για τις επιτυχίες της. Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία ευρισκόμενη συνεχώς σε θέση άμυνας, φοβική και φοβισμένη, αδυνατούσε ή δεν ήθελε να υιοθετήσει και να ακολουθήσει μια συγκροτημένη εξωτερική πολιτική που θα ξεπερνούσε κόμματα και πρόσωπα εντασσόμενη πλήρως στην προάσπιση των εθνικών συμφερόντων.Η σοβούσα οικονομική κρίση έδωσε και τη δικαιολογία, προκειμένου οι παραχωρήσεις ή ακόμη και υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς να παρουσιάζονται ως αναγκαίο κακό ή αναπόφευκτες στην κοινή γνώμη, η οποία ούτως ή άλλως δεν πολυενδιαφέρεται για βράχους στη θάλασσα.
Όλα σχεδόν τα όμορα κράτη προβάλλουν διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος. Η Αλβανία ενώ αρνείται αναγνωρισμένα σε συνθήκες δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, την ίδια στιγμή θέτει θέμα «Τσαμουριάς» και περιουσίας των Τσάμηδων, η δε πολιτική ηγεσία της ομιλεί περί «Μεγάλης Αλβανίας» που φθάνει μέχρι την Άρτα και την Πρέβεζα. Τα Σκόπια έχουν de facto κατοχυρώσει ως διεθνή ονομασία το «Μακεδονία», στήνουν αγάλματα του Μ. Αλεξάνδρου σε κάθε πλατεία και δεν διστάζουν να ομιλούν περί «μακεδονικής» μειονότητας στη Δυτική Μακεδονία. Η Βουλγαρία επισήμως δεν έχει αναθεωρητικές απόψεις, αν και η θεωρία περί βουλγαρικής καταγωγής των Σκοπιανών επί της ουσίας θέτει θέμα βουλγαρικής μειονότητας.
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή το προσφυγικό και την αδυναμία της Ελλάδος να προστατέψει επαρκώς τα σύνορά της, οι βόρειοι γείτονες έχουν ξεσαλώσει. Στον ελληνικό εναέριο χώρο, πάνω από την Αριδαία «κόβουν βόλτες» στρατιωτικά ελικόπτερα της FYROM. Σκοπιανοί αστυνομικοί εισέρχονται σε ελληνικό έδαφος ανενόχλητοι, απωθώντας μετανάστες και «αλληλέγγυους» που προσπαθούν να σπάσουν τους φράκτες. Βουλγαρικά στρατεύματα πραγματοποιούν ασκήσεις στα σύνορα με Ελλάδα και Σκόπια, ενώ ο πρωθυπουργός Μπορίσοφ (πρώην μποξέρ) μιλάει ανοιχτά για σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας του, «φωτογραφίζοντας» την Ελλάδα. Όταν ακόμη και οι Αλβανοί, ναι οι Αλβανοί, κλείνουν τα σύνορα με την αγαστή συμβολή των αιώνια πιστών τους προστατών Ιταλών, είναι σαφές ότι πιάσαμε πάτο και στην εξωτερική πολιτική.
Το σύνολο των Βαλκάνιων ηγετών σε καθημερινή βάση μας περιπαίζουν για την ανικανότητα του κράτους μας, γελούν με τα χάλια μας. Είναι η γλυκιά εκδίκησή τους για τα είκοσι και πλέον χρόνια που οι Έλληνες ήσαν τα αφεντικά τους, όταν απελπισμένοι έρχονταν στη χώρα μας για να ξεφύγουν από τους κομμουνιστικούς παραδείσους. Η άλλοτε οικονομική και τραπεζική υπερδύναμη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, Ελλάδα, οι τράπεζες της οποίας διατηρούσαν εκεί εκατοντάδες υποκαταστήματα κατέχοντας πολύ μεγάλο μερίδιο στο τραπεζικό σύστημα, κατάντησε ο φτωχός συγγενής, με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να πιέζει τις ελληνικές συστημικές τράπεζες να ξεπουλήσουν τους βαλκανικούς βραχίονές τους και να επικεντρωθούν στην Ελλαδίτσα.
Από την άλλη, η Τουρκία του αλαζόνα και απρόβλεπτου Ερντογάν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στο εσωτερικό της, που απειλούν την ενότητά της. Οι Κούρδοι στις νοτιοανατολικές επαρχίες έχουν εγκαθιδρύσει παράλληλο κράτος, οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας έχουν επεκταθεί στις πόλεις, ενώ η πάλη κοσμικών – ισλαμιστών γίνεται οξύτερη παρά ποτέ. Η εξωτερική πολιτική της γνωρίζει αλλεπάλληλες ήττες σε κάθε περιφερειακή διαμάχη, έχοντας συνάμα καταστήσει όλες τις μεγάλες δυνάμεις ενοχλημένες, αν όχι εχθρικές απέναντί της. Μόνη σύμμαχος η Γερμανία της Μέρκελ ελέω προσφυγικού. Το φάντασμα περικύκλωσης από κουρδικές κρατικές οντότητες στα νότια και ανατολικά σύνορά της την έχει στοιχειώσει. Μόνη διέξοδος που έχει απομείνει για την εκτόνωση των εσωτερικών της πιέσεων είναι το Αιγαίο, όπου το τελευταίο εξάμηνο αλωνίζει ανενόχλητη. Μεθοδικά εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία (βλ. επιχείρηση του ΝΑΤΟ για το προσφυγικό) για να καταγράψει επισήμως κάθε διεκδίκηση εις βάρος της Ελλάδος και να γκριζάρει – κατ’ αρχήν – πολύ μεγάλα τμήματα του ελληνικού θαλάσσιου και εναέριου χώρου.
Η κυβέρνηση καταφεύγει σε σπασμωδικές και θεατρινίστικες ενέργειες, αλλά το ζήτημα είναι πώς θα αντιδράσει όταν προκληθεί το αναμενόμενο «θερμό» επεισόδιο. Θα υποχωρήσει ατάκτως όπως η κυβέρνηση του κ. Σημίτη στα Ίμια, επιδεικνύοντας «ψυχραιμία» και «αυτοσυγκράτηση»;
Από την εισβολή του Αττίλα και την περίφημη ρήση «η Κύπρος είναι μακριά», η Τουρκία αντιλήφθηκε ότι η τρυφηλή ελληνική ιθύνουσα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να αντιδράσει στα επεκτατικά σχέδιά της. Μεταπολιτευτικά, η ελληνική ελίτ (κορυφαίοι πολιτικοί, κρατικοδίαιτοι ολιγοπώλες, μεγαλοτραπεζίτες, εκδότες, μεγαλοδημοσιογράφοι) είχε επενδύσει στην υπερεπέκταση της οικονομίας της χώρας με δανεικά, η οποία οδήγησε στη μεγιστοποίηση των κερδών τους μέσω των λεόντειων υπέρ τους συμβάσεων που καταλήστεψαν τα δημόσια ταμεία. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε κρίση με τους γείτονες, η ελληνική πολιτική ηγεσία υποχωρεί (S-300, Ίμια, Οτσαλάν, casus belli, Σχέδιο Ανάν και παλιότερα Κύπρος, Νταβός, Σισμίκ κ.λπ.).
Η καθεστηκυία τάξη της χώρας φοβάται ότι πιθανή ήττα της Ελλάδος σε στρατιωτική σύγκρουση με την Τουρκία, ακόμη και σε περιορισμένη κλίμακα, θα προκαλέσει και τη δική της βίαιη πτώση. Για τον λόγο αυτό προτιμά πάντοτε την οδό της υποχωρητικότητας, για να διατηρήσει τα εν Ελλάδι κεκτημένα της, θυσιάζοντας τα συμφέροντα της χώρας. Σήμερα απλώς το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης αποτελεί την τέλεια δικαιολογία.
(Ο Ναπολέων επιστρέφει ηττημένος από την εκστρατεία στην Ρωσία)
