Δεν κόβουμε επιτέλους την πλάκα γύρω από τον επόμενο Τζέιμς Μποντ;
Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης
(Πηγή : http://www.koolnews.gr)
Η τζεϊμσμποντική κουβέντα τους τελευταίους μήνες, γινόταν γύρω από το ενδεχόμενο να δούμε τον πρώτο μαύρο Τζέιμς Μποντ, με το όνομα του Ίντρις Έλμπα να είναι το πιο δυνατό. Μετά συνεχίσαμε, συζητώντας κατά πόσον είμαστε έτοιμοι να υποδεχτούμε τον πρώτο γκέι Τζέιμς Μποντ. Και τώρα, καθόμαστε και συζητάμε σοβαρά (;), μήπως θα έπρεπε να δοκιμάσουμε γυναίκα στο ρόλο του Μποντ – και κάποιοι σατανάδες πρότειναν τη Γκίλιαν Άντερσον. Με όλο τον σεβασμό, δεν κόβουμε τις αηδίες επιτέλους;
Δεν θέλω να στενοχωρήσω κανέναν, αλλά ο δημιουργός του Τζέιμς Μποντ, ο Ίαν Φλέμινγκ, έφτιαξε την εικόνα του πράκτορα, έχοντας ένα συγκεκριμένο στερεότυπο στο μυαλό του: λευκός, 40άρης, γοητευτικός, Άγγλος, γκομενιάρης. Όλα τα παραπάνω, είναι αδιαπραγμάτευτα ή σχεδόν όλα, αν εξαιρέσουμε το «Άγγλος» και θυμηθούμε ότι ο Τζορτζ Λέιζενμπι, που υποδύθηκε τον 007 σε μια και μόνο ταινία, είναι Αυστραλός. Αλλά όλοι οι Μποντ, πληρούσαν τις παραπάνω προδιαγραφές: Σον Κόνερι, Ρότζερ Μουρ, Τζόρτζ Λέιζεμπι, Τίμοθι Ντάλτον, Πιρς Μπρόσναν, Ντάνιελ Κρεγκ, ήταν (και είναι) στη λογική του Ίαν Φλέμινγκ, ενσάρκωσαν τον πράκτορα της ΜΙ6 με πολύ ή περισσότερο σεβασμό στον ήρωα και τον συγγραφέα του. Κι αυτό οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε, όποιον κι αν προτιμούμε κι όποιον κι αν δεν χωνεύουμε από όλους τους ηθοποιούς που πέρασαν κατά καιρούς.
Στη δική μου προσωπική αισθητική, ο ένας και μοναδικός Μποντ είναι ο Σον Κόνερι από την «παλιά φουρνιά» και ο Πιρς Μπρόσναν από τους σύγχρονους. Δεν έχω καμία ιδιαίτερη εκτίμηση στον Ντάνιελ Κρεγκ, είναι υπερβολικά βλάχος, κάγκουρας και φουσκωτός για να παίζει τον elegant πράκτορα, από την άλλη μου αρέσουν οι ταινίες που έχει παίξει αλλά τις θεωρώ ταινίες δράσης και θεαματικά blockbusters και όχι ταινίες Μποντ – δεν έχουν ούτε το ύφος, ούτε την ατμόσφαιρα και τον αέρα των παλιότερων ταινιών Μποντ. Αλλά ακόμα και ο Ντάνιελ Κρεγκ, είναι «κανονικός» Μποντ, του αναγνωρίζω ότι πήρε ένα βαρύ φορτίο στην πλάτη και μια τεράστια κληρονομιά και το πήγε ακριβώς όπως του ζητήθηκε, ότι έκανε «γκελ» στη νέα γενιά και δημιούργησε μια καινούργια, «φρέσκια» γενιά ανθρώπων που γνώρισαν και αγάπησαν τον 007.
Τώρα που ο Ντάνιελ Κρεγκ αποφάσισε να πει «όχι» σε 88 εκατομμύρια δολάρια που έπεσαν στα πόδια του για να κάνει μερικές ταινίες ακόμα και να κρεμάσει το σμόκιν του, έχει ξεκινήσει μια τεράστια συζήτηση για τον αντικαταστάτη του. Ονόματα που έχουν λογική (όπως του «Λόκι» από τον «Θωρ», κατά κόσμον Τομ Χίντλστον και τον Τομ Χάρντι) μέχρι ονόματα που ακούγονται σχεδόν παράλογα (όπως του Χένρι Καβίλ που είναι πλέον ο «Σούπερμαν» και του Μάικλ Φασμπέντερ που είναι ο «Magneto» από το Χ-MEN), ονόματα που πάντως έχουν μια λογική: είναι περίπου στα πρότυπα του Φλέμινγκ και απλά η συζήτηση αφορά στον βαθμό καταλληλότητας που έχει κάποιος, στο αν «επιτρέπεται» να ενσαρκώσει τον 007 όταν το κοινό τον έχει συνδέσει με έναν συγκεκριμένο ρόλο σε άλλη σειρά ταινιών. Γόνιμος ο διάλογος και δεκτές όλες οι ενστάσεις, στην προσπάθεια να βρεθεί ο καταλληλότερος διάδοχος του Ντάνιελ Κρεγκ.
Αλλά χωρίς το παραμικρό ίχνος ρατσιστικής διάθεσης, μαύρος Μποντ δεν νοείται. Ούτε γκέι Μπόντ, ούτε φυσικά γυναίκα Μποντ. Ο Τζέιμς Μποντ δεν είναι λάστιχο να τον τραβάς δεκιά κι αριστερά και να τον ξεχειλώνεις, ούτε είναι μια αφηρημένη έννοια που μπορείς να την ερμηνεύσεις κατά το δοκούν: είναι ένας θρύλος που έχει μπαμπά και λέγεται Ίαν Φλέμινγκ, έχει ταυτότητα, ηλικία, βιογραφικό, σεξουαλική κατεύθυνση. Όλα τα παραπάνω, είναι αδιαπραγμάτευτα και πρέπει να τα σεβόμαστε: δεν μιλάμε για τον Spiderman, που μπορείς άλλοτε να τον κάνεις 25χρονο, μετά λίγο μικρότερο και πλέον έφηβο (όπως πρωτο-εμφανίστηκε στο τελευταίο Captain America και είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε δει στο κόμικ). Δεν είναι ούτε Batman, που ούτως ή άλλως κυκλοφορεί στη μισή ταινία με μια μάσκα και κάνει μαγκιές με τη βοήθεια των γκάτζετς και των εργαλείων του, για να βάζεις τον Κίτον, τον Κίλμερ, τον Κλούνεϊ, τον Μπέιλ, μέχρι και τον Μπεν Άφλεκ, για λόγους άλλοτε «καρτουνίστικους», άλλοτε εμπορικούς και άλλοτε ανάγκης, όπως συνέβη στην τελευταία ταινία και μετά την άρνηση του Μπέιλ να συνεχίσει.
Ο Τζέιμς Μποντ μπορεί να είναι διάφορα πράγματα σήμερα: ενδεχομένως πιο μπρουτάλ σε σχέση με το ξεκίνημά του, πιο «κασκαντέρ» πιο ποζεράς και «υπερήρωας», αλλά ΔΕΝ μπορεί να είναι μαύρος, γκέι ή γυναίκα. End of story. Διαφορετικά, αν η εταιρεία παραγωγής αποφασίσει ότι είναι μονόδρομος να τον ενσαρκώσει ο Ίντρις Έλμπα, ο Γουένγουορθ Μίλερ (από το «Prison Break» και δηλωμένος γκέι) ή η Γκίλιαν Άντερσον, θα είναι ουσιαστικά παραδοχή ότι το στερεότυπο του 007 έχει «πεθάνει». Ας τον «πεθάνει» λοιπόν η παραγωγή κι ας πάει παρακάτω, ας φτιάξει ένα διαφορετικό πρότζεκτ κι ας αφήσει τον Τζέιμς Μποντ να αναπαυθεί εν ειρήνη.
Υ.Γ. Καταχάρηκε η Γκίλιαν Άντερσον, με τις φήμες ότι μπορεί να είναι η επόμενη Μποντ. Λογικό. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του; Η Γκίλιαν είναι μια μέτρια ηθοποιός, συγκεκριμένων δυνατοτήτων, που έκανε καριέρα στα X-Files. Η επάνοδός της στην τελευταία βερσιόν των X-Files ήταν στα δικά μου μάτια απογοητευτική – μεγαλύτερη απογοήτευση κι απ' το να δούμε γυναίκα στο ρόλο του Μποντ.
