Μαρίν Λεπέν από τα... αριστερά
REUTERS
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Η νομισματική κυριαρχία είναι ο κεντρικός άξονας της οικονομικής πολιτικής της Μαρίν Λεπέν, προέδρου του Εθνικού Μετώπου, της οποίας η παρουσία στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017 προεξοφλείται από τους αναλυτές.
Την ίδια στιγμή που οι υποψήφιοι της Κεντροδεξιάς ζητούν ψήφο εμπιστοσύνης για τα σκληρά μέτρα που απαιτεί η ανάκτηση της χαμένης γαλλικής ανταγωνιστικότητας εντός του σκληρού νομίσματος, η Λεπέν δείχνει τη γαλλική έξοδο ως μοναδική λύση.
«Εγώ δεν θα υποσχεθώ, όπως κάνουν όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι, μια σειρά μέτρων που θα είμαι τελείως ανίκανη να εφαρμόσω επειδή δεν θα διαθέτω τη νομισματική κυριαρχία», είπε η Λεπέν σε διεθνή συνάντηση οικονομολόγων επικριτικών προς το ευρώ. Χωρίς τον «απαραίτητο μοχλό» της νομισματικής κυριαρχίας, η Λεπέν θεωρεί ότι δεν μπορεί να υποσχεθεί πολιτική αλλαγή.
Ο υπ’ αριθμόν δύο του κόμματος, Φλοριάν Φιλιπό, έχει υποσχεθεί ότι «το πολύ σε έξι μήνες» από την υποτιθέμενη ανάληψη της εξουσίας, η Γαλλία θα έχει εθνικό νόμισμα. «Οι πιθανότητες είναι δύο: Είτε η Γαλλία θα κατορθώσει να μεταρρυθμίσει ριζικά την Ευρωπαϊκή Ενωση μετατρέποντάς την σε ένωση ελεύθερων και κυρίαρχων κρατών είτε, αν αυτή δεν θέλει να αναμορφωθεί, θα την εγκαταλείψει, με δημοψήφισμα», υποστηρίζει. «Πώς είναι δυνατόν να μας λένε ότι το ευρώ δεν είναι αναστρέψιμο, ενώ εγκαταλείφθηκε το γαλλικό φράγκο, που ήταν νόμισμα οκτώ αιώνων;» διερωτήθηκε στη συνάντηση των οικονομολόγων ο Ολλανδοβόσνιος Εντίν Μουγιατζίκ.
Ομως, η στάση του κόμματος στα ζητήματα νομισματικής πολιτικής δεν ήταν πάντα το ίδιο ριζικά αντίθετη. Εως και τον Φεβρουάριο, η Λεπέν δέχθηκε κριτική από στελέχη που θεωρούσαν ότι πρέπει να τηρήσει πιο ήπια στάση απέναντι στο ευρώ προκειμένου να μην αποξενώσει ψηφοφόρους και πιθανούς οικονομικούς υποστηρικτές που έχουν συμφέρον από τη διατήρηση του νομισματικού γάμου με τη Γερμανία.
Για την υπόλοιπη Ευρώπη, ενδεχόμενη έξοδος της Γαλλίας από την Ευρωζώνη ή την Ευρωπαϊκή Ενωση θα σήμαινε πρακτικά τη διάλυση και των δύο. Ομως η Λεπέν παραμένει κατηγορηματική στην ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και προτιμά τη «δημιουργική ασάφεια» σε άλλους τομείς πολιτικής, όπως είναι, κυρίως, τα κοινωνικά θέματα.
Το Εθνικό Μέτωπο προσπαθεί να καλύψει όλο το φάσμα των απόψεων, με κάποια στελέχη του να έχουν λάβει μέρος στις διαδηλώσεις κατά του γάμου ομοφυλοφίλων και κάποια άλλα να ξεφεύγουν από τις επιταγές του σκληρού καθολικισμού, υποστηρίζοντας την αντισύλληψη και τις αμβλώσεις. Ως σημαιοφόρος της πιο συντηρητικής πτέρυγας, σε απευθείας συνέχιση της πολιτικής του παππού της, έχει εμφανιστεί η Μαριόν Μαρεσάλ Λεπέν, της οποίας η βασική εκλογική πελατεία βρίσκεται στη νότια Γαλλία. Τα δίχτυα της Μαριόν Μαρεσάλ αλιεύουν ακόμη και το σπάνιο είδος των Γάλλων φιλομοναρχικών, σε συνάντηση των οποίων παρευρέθηκε πρόσφατα.
Αντιθέτως, ο Φιλιπό, ο οποίος απευθύνεται στον προτεσταντικό γαλλικό Βορρά, υιοθετεί ρητορική υπολογισμένη έτσι ώστε να μην αποξενώνει απογοητευμένους ψηφοφόρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Επισημαίνοντας τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης και του διεθνούς εμπορίου στις θέσεις εργασίας, τη φτωχοποίηση και τις μετεγκαταστάσεις εργοστασίων, το Εθνικό Μέτωπο «βγαίνει από αριστερά» στους σοσιαλιστές. Αν ο –άγνωστος έως τώρα– υποψήφιος των σοσιαλιστών προβλέπεται να δυσκολευθεί να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών, γι’ αυτό ευθύνεται η μετάλλαξη της ρητορικής του Εθνικού Μετώπου από τον σκληρό εθνικισμό και τον ανοικτό ρατσισμό στα ζητήματα οικονομικής κυριαρχίας – και η ταυτόχρονη αφωνία των άλλων πολιτικών δυνάμεων στο θέμα αυτό.
