Η «κουλτούρα» επανέρχεται δριμύτερη
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ο Κώστας Δουζίνας, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει αναλάβει (μαζί με τον Ζίζεκ) την ευθύνη των εκδηλώσεων του Megaron Plus, έχει γενικώς μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
«Αν μιλήσεις μαζί του», μου έχει πει κάποιος που τον γνώρισε ως συνάδελφο στο πανεπιστήμιο, «μένεις με την εντύπωση ότι η προσωπική ιστορία του Δουζίνα και η ιστορία του Μπέρμπεκ (κολέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου όπου δίδασκε ο Δουζίνας) είναι περίπου το ίδιο. Το μόνο που δεν λέει είναι το έχει χτίσει κιόλας με τα χεράκια του». (Κακώς δεν το λέει! Να αρχίσει να το λέει και αυτό. Θα μου άρεσε να φαντάζομαι ότι στο μέλλον οι τοίχοι του Μπέρμπεκ θα κοσμούνται με αναμνηστικές πλάκες, που θα έχουν χαραγμένα κείμενα όπως «εδώ όταν οι εργάτες κουράστηκαν, ήλθε ο Δουζίνας, τους εμψύχωσε και μαζί τελείωσαν αυτό τον τοίχο» ή «εδώ έσπασε η αλυσίδα και το καροτσάκι με τη λάσπη έπεφτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα επάνω στον ανύποπτο εργάτη, όταν ο Δουζίνας τινάχτηκε σαν τον άνεμο, τον άρπαξε και του έσωσε τη ζωή» και άλλα τέτοια.)
«Αν μιλήσεις μαζί του», μου έχει πει κάποιος που τον γνώρισε ως συνάδελφο στο πανεπιστήμιο, «μένεις με την εντύπωση ότι η προσωπική ιστορία του Δουζίνα και η ιστορία του Μπέρμπεκ (κολέγιο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου όπου δίδασκε ο Δουζίνας) είναι περίπου το ίδιο. Το μόνο που δεν λέει είναι το έχει χτίσει κιόλας με τα χεράκια του». (Κακώς δεν το λέει! Να αρχίσει να το λέει και αυτό. Θα μου άρεσε να φαντάζομαι ότι στο μέλλον οι τοίχοι του Μπέρμπεκ θα κοσμούνται με αναμνηστικές πλάκες, που θα έχουν χαραγμένα κείμενα όπως «εδώ όταν οι εργάτες κουράστηκαν, ήλθε ο Δουζίνας, τους εμψύχωσε και μαζί τελείωσαν αυτό τον τοίχο» ή «εδώ έσπασε η αλυσίδα και το καροτσάκι με τη λάσπη έπεφτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα επάνω στον ανύποπτο εργάτη, όταν ο Δουζίνας τινάχτηκε σαν τον άνεμο, τον άρπαξε και του έσωσε τη ζωή» και άλλα τέτοια.)
Ανεξαρτήτως του στοιχείου της προσωπικότητας, ο ναρκισσισμός είναι, πάντως, το χαρακτηριστικότερο γνώρισμα της Αριστεράς. Γι’ αυτό και είναι απολύτως φυσιολογικό για τον Κ. Δουζίνα να εκφράζει με ένα λυρισμό στα όρια του δακρύβρεκτου την ικανοποίησή του για τις εκδηλώσεις του Megaron+, που έχουν περάσει πια στα χέρια των «53+», δηλαδή των μαρξιστών του ΣΥΡΙΖΑ: «Η τεράστια επιτυχία των διαλέξεων δείχνει ότι η σκέψη, η θεωρία και η φαντασία θα έχουν βασικό ρόλο στην υπέρβαση της κρίσης. Οι εκατοντάδες νέες και νέοι που βρέθηκαν χθες στο Μέγαρο και οι άλλοι τόσοι που έμειναν δυστυχώς απ’ έξω αποτελούν μια μεγάλη υπόσχεση για το μέλλον της πατρίδας μας. Ανοιξαν τις πόρτες του Μεγάρου και μαζί με τους ομιλητές φτιάχνουν μια μεγάλη γιορτή ιδεών, θεωριών, συναισθημάτων». Ολο αυτό ακούγεται κάπως σαν Βουλή των Εφήβων, αλλά στο πιο χίπικο.
Και ενώ δεν ηρωτήθη σχετικώς, έσπευσε μόνος του να κατακεραυνώσει όσους είχαν προβλέψει ότι υπό την εποπτεία του ο κύκλος των διαλέξεων του Μεγάρου θα μεταβληθεί σε παράρτημα του Μπέρμπεκ και του Ζίζεκ: «Είπαν κάποιοι ζηλόφθονοι “γραμματιζούμενοι αμόρφωτοι” ότι “εάλω το Μέγαρον” από τις διαλέξεις. “Εάλω” λοιπόν από τις μνήμες και σκέψεις των παλιών για τους οποίους το Μέγαρο ήταν αφιλόξενος χώρος, από τα γέλια και τα τιτιβίσματα των νέων που ποτέ δεν θα περνούσαν τις πόρτες του». Αξιοσημείωτο ότι εδώ ίσως ούτε και ο ίδιος να ξέρει τι θέλει να πει. Ο αναγνώστης μένει με το ερώτημα εάν το Μέγαρο αλώθηκε από τους παλιούς ή από τους νέους. Αλλά χάρη σε κάτι τέτοιες στομφώδεις ασυναρτησίες είναι ο Κ. Δουζίνας ένας λόγιος της Αριστεράς. Αν έβγαζαν νόημα τα λεγόμενά του, θα ήταν ένας γραμματιζούμενος αμόρφωτος από τους hoi polloi.
Θα αναρωτιέστε, υποθέτω, τι αφορούσε ο ενθουσιασμός του Κ. Δουζίνα. Επρόκειτο για διάλεξη της Τζούντιθ Μπάτλερ, φίλης του ΣΥΡΙΖΑ (πηγαινοερχόταν στην Ελλάδα ως προσκεκλημένη τους), η οποία θεωρείται κορυφαία διεθνώς στον τομέα των gender studies και είναι από τις γνωστότερες μορφές της άκρας Αριστεράς στην Αμερική. Ηταν μάλιστα εκ των πρωτεργατών του κινήματος Occupy Wall Street. Οσο για τις αντιισραηλινές θέσεις της, αυτές αγγίζουν τα όρια του αντισημιτισμού· στο παρελθόν έχει κάνει έως και έκκληση για το μποϊκοτάζ του κράτους του Ισραήλ.
Τι ειπώθηκε, όμως, σε αυτήν τη διάλεξη και τη συζήτηση που ακολούθησε, μόνον το Left.gr μπορεί να το συνοψίσει. Πάρτε βαθιά ανάσα και αρχίστε: «Στην ομιλία της “Σώματα που έχουν ακόμη σημασία”, η Τζούντιθ Μπάτλερ, αντλώντας από τη φεμινιστική θεωρία, κατέδειξε πώς διαφορετικές εννοιολογήσεις του σώματος μπορούν να συμβάλουν στην κατανόηση σύγχρονων επειγόντων ερωτημάτων που αφορούν την οικονομική βία, τον ρατσισμό, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, αλλά και τις αντιστάσεις που αναδύονται μέσα από συνθήκες οδύνης. Με αυτήν ακριβώς την ευθύνη της αντίστασης σχετίζεται το ερώτημα του ποια σώματα έχουν σημασία, ή έχουν ακόμη σημασία, όπως είπε χθες. Ενα ερώτημα που αφορά την ενσώματη ζωή, την επισφάλεια, την αναγνώριση και την πολιτική ευθύνη για μια διαφορετική, ριζοσπαστικά δημοκρατική οργάνωση του κόσμου».
Προφανώς, δεν καταλάβατε τίποτε. Να σας πω εγώ, λοιπόν, όσο πιο απλά μπορώ, τι θέλει να πει αυτή η περίτεχνη αρλούμπα, εάν το έχω καταλάβει σωστά. Λέει ότι θα ήταν χρήσιμο εάν τη διάλεξη της Τζούντιθ Μπάτλερ την παρακολουθούσαν, λ.χ., οι πέντε γυναίκες που κατήγγειλαν τον πρώην πρεσβευτή της Βενεζουέλας για συστηματικές σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Θα βελτιωνόταν οπωσδήποτε η «πολιτική ωριμότητά» τους...
Ο,τι πεις!
Ηταν δυνατόν να μη συμβεί και αυτό, αφού οι πάντες συζητούν τον περίφημο δημοσιονομικό «κόφτη»; Βγήκε, λοιπόν, ο αναπόφευκτος Βαρουφάκης και δήλωσε: «Δική μου ιδέα ήταν ο κόφτης»! Ναι, Γιάνη. Βεβαίως, ήταν δική σου ιδέα. Οπως τα πάντα γύρω μας, Γιάνη. Ο ήλιος, ο αέρας, τα λουλούδια, τα πουλιά, δικές σου ιδέες είναι, Γιάνη. Γιατί εσύ είσαι όχι απλώς ο πιο έξυπνος, είσαι ο μόνος έξυπνος, Γιάννη. Είσαι και ο πιο ωραίος (και πιο καλογυμνασμένος από τον Πατούλη). Ο,τι πεις, Γιάνη. Μόνον, παράτα μας, επιτέλους, Γιάνη...
(Στην φωτογραφία : Στο χαμόγελο του Καρόλου είναι εμφανής η ευγνωμοσύνη προς τη μητέρα του. Φυσικό είναι. Χάρη στη μακροβιότητά της, του εξασφάλισε τον άνετο βίο του πρίγκιπα, που είναι προτιμότερος από του βασιλιά...)
