Το «σύνδρομο» του Βελγίου απειλεί την Ε.Ε.
ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΜΠΕΡΣΗ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρώην επικεφαλής του Eurogroup Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ θα μπορούσε να έχει ήδη εξασφαλίσει τον διορισμό του στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής:
ο κ. Γιουνκέρ ήταν ο υποψήφιος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του συνασπισμού ευρωπαϊκών συντηρητικών κομμάτων που κέρδισε τις ευρωεκλογές. Επιπλέον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε με ομοφωνία τον διορισμό του, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ, που αρχικά είχε εκφραστεί με χλιαρό τρόπο για την υποψηφιότητα Γιουνκέρ, προχώρησε σε δηλώσεις υποστήριξης.
Οι ορκισμένοι αντίπαλοι της επιλογής Γιουνκέρ, δηλαδή η Βρετανία, η Σουηδία και η Ουγγαρία διαθέτουν μόλις 51 ψήφους στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, πολύ λιγότερες από τις 93 (επί συνόλου 352) που απαιτούνται για να μπλοκάρουν την απόφαση. Τίποτα, λοιπόν, δεν εμποδίζει τους Ευρωπαίους ηγέτες, στην επόμενη σύνοδο, στα τέλη Ιουνίου, να βάλουν τέλος στην ονοματολογία, δίνοντας το χρίσμα στον Γιουνκέρ.
Στην πράξη, η υπόθεση προδιαγράφεται λίγο διαφορετική. Οι πολέμιοι του διορισμού του Γιουνκέρ είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που φαίνονται διά γυμνού οφθαλμού, ενώ η πρόθεση των πολιτικών αρχηγών να εξαντλήσουν όλο τον διαθέσιμο χρόνο δεν αποκλείεται να οδηγήσει στη μετάθεσή του ακόμη και μετά το καλοκαίρι. Σε περίπτωση, μάλιστα, που οι αρχηγοί προτείνουν κάποιον άλλον, πλην του κ. Γιουνκέρ, το Ευρωκοινοβούλιο έχει απειλήσει ότι θα απορρίψει την πρόταση, ανοίγοντας μια χρονοβόρα παρτίδα πινγκ πονγκ μεταξύ των θεσμικών οργάνων.
«Η Ευρωπαϊκή Ενωση μπορεί να καταλήξει σαν ένα μεγάλο Βέλγιο, το οποίο, τον Δεκέμβριο του 2011 έμεινε χωρίς κυβέρνηση για 541 μέρες, καθώς το ένα κόμμα μετά το άλλο αδυνατούσε να σχηματίσει κυβέρνηση», σημείωσε ο βρετανικός «Εκόνομιστ». «Στην Ε.Ε. όπως και στο Βέλγιο, οι επιλογές των πολιτών επηρεάζουν μόνο αορίστως το τελικό αποτέλεσμα. Ισως ορθώς η εξεύρεση διεξόδου στο ευρωπαϊκό χάος ανατέθηκε στον Χέρμαν βαν Ρομπέι, που είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και πρώην πρωθυπουργός του Βελγίου. Πρέπει να περιμένουμε αναπάντεχα ονόματα. Οπως έχει παραδεχθεί και ο ίδιος ο κ. Ρομπέι, και ο δικός του διορισμός, το 2009 “ήταν έκπληξη για όλους”».
Το σενάριο αυτό, της επιλογής ενός αουτσάιντερ στα τελευταία στάδια των διαπραγματεύσεων, προϋποθέτει ότι πρώτα θα έχουν «καεί» όλα τα ονόματα που βρίσκονται τώρα στο τραπέζι. Ιδίως η υποψηφιότητα Γιουνκέρ αποδεικνύεται κομβική, όχι μόνο για λόγους που αφορούν την προσωπικότητα και τις φεντεραλιστικές απόψεις του Γιουνκέρ αλλά και γιατί η αποδοχή από τους αρχηγούς κρατών τής έστω και έμμεσης εκλογής προέδρου της Κομισιόν από τους Ευρωπαίους πολίτες προϋποθέτει ένα πολιτικό άλμα. «Με την ενίσχυση του Ευρωκοινοβουλίου, οι υποστηρικτές ενός ευρωπαϊκού ομοσπονδιακού κράτους ελπίζουν να δημιουργήσουν έναν ευρωπαϊκό δήμο» γράφει ο αρθρογράφος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» Γκίντιον Ράχμαν, σε άρθρο-ποταμό κατά του Γιουνκέρ. «Πριν δημιουργηθεί το ευρώ, έλεγαν ότι, παρόλο που οι ευρωπαϊκές οικονομίες είναι πολύ διαφορετικές, το κοινό νόμισμα θα έφερνε τη σύγκλιση. Τώρα υποστηρίζουν ότι παρόλο που δεν υπάρχει κοινή ευρωπαϊκή πολιτική ταυτότητα, η μεταφορά εξουσιών στο Ευρωκοινοβούλιο θα επιταχύνει την πολιτική σύγκλιση. Στην πραγματικότητα, μπορεί να προκαλέσει πολιτική καταστροφή ανάλογη της οικονομικής καταστροφής που προκάλεσε το ευρώ» υποστήριξε ο Γκ. Ράχμαν.
