Ως γνωστόν οι Εβραίοι φημίζονται για την υπομονή τους, οπότε μια ημέρα ένας Εβραίος ξεκινά να εξιστορεί στον Θεό το πρόβλημά του.
- Θεέ μου, θα ήθελα να σου εξομολογηθώ ένα παράπονό μου. Έχω μία εταιρεία για διοργάνωση δείπνων, δεξιώσεων και γενικά συνεστιάσεων...
- Ωραία τέκνον μου μπράβο, απαντά ο Θεός
- Η εταιρεία όμως δεν είναι δική μου, δεν την άνοιξα εγώ, την κληρονόμησα από τον πατέρα μου…
- Πολύ καλά, λέει ο Θεός.
- Ναι, συνεχίζει ο Εβραίος, αλλά ούτε του πατέρα μου ήταν στην πραγματικότητα…την κληρονόμησε από τον πατέρα του, δηλαδή τον παππού μου...
- Ναι, ωραία, και; η απάντηση του Θεού.
- Ωστόσο ούτε του παππού μου ήταν, την κληρονόμησε και εκείνος από τον πατέρα του, τον προπάππο μου...
- Ε, και; απαντά ξανά ο Θεός.
- Το θέμα είναι ότι η εταιρεία δεν ήταν του πατέρα του παππού μου, αλλά και εκείνος την κληρονόμησε από τον πατέρα του, δηλαδή τον παππού του παππού του, τον προπροπάππο μου...
-Ε, και; η απάντηση του Θεού.
- Ξέρεις για να πω την αλήθεια δεν ήταν ακριβώς του προπροπάππου μου, αλλά του πατέρα του...
Αρχίζει και τα παίρνει κρανίο ο Θεός…
- Ε, ΚΑΙ;;; απαντά.
- Αλλά και ο πατέρας του προπροπάπου μου την κληρονόμησε από τον πατέρα του και εκείνος από τον δικό του, συνεχίζει ακάθεκτος ο Εβραίος...
Έξαλλος πλέον ο Θεός τον διακόπτει:
- Ε, ΚΑΙ….; ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ; Έτσι όπως το πας σε λίγο θα φτάσουμε στον Ιησού…
- Εκεί ακριβώς θέλω να καταλήξω…Εκείνον τον Δείπνο...., δεν του τον πληρώσανε ποτέ !!!
