Από το Σεμνό & Ταπεινό
Respect σε αυτή την ΟΜΑΔΑ που για άλλη μια φορά απέδειξε ότι είναι για τα δύσκολα!
Κινείται προφανώς στα όρια της διαστροφής, αλλά όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου δεν ξεπερνά απλά τον εαυτό της, αλλά αποδίδει και μπάλα υψηλής ποιότητας εκεί που δεν το περιμένεις (βλ. ματς με Ρουμανία στο Καραϊσκάκη, με Ρωσία στο προηγούμενο Euro, με Τουρκία στην Πόλη κ.α.).
Από τα προκριματικά του 2004 και μετά έχω, πάει σε αρκετά ματς της Εθνικής και, δη, σε ματς πρόκρισης. Τότε με Ουκρανία και Β. Ιρλανδία στη Λεωφόρο που μας έστειλαν στην Πορτογαλία, αργότερα με Κροατία στο Καραϊσκάκη που μας έστειλε στο Euro του 2012, πρόσφατα στο 3-1 με Ρουμανία ... Έχω πάει, όμως, και σε αγώνες που ήταν απλά «τραγικοί», είτε λόγω «ποιότητας», είτε λόγω αποτελέσματος (πχ 4άρα από Τουρκία).
Αν δύο πράγματα παραμένουν αυτή τη δεκαετία ως «σταθερές» σε αυτή την ομάδα, είναι τα εξής:
Πρώτον, ότι ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι οι παίκτες δεν έχουν πάθος και δεν τα δίνουν όλα στο γήπεδο, ανεξαρτήτως ποιότητας του θεάματος (να θυμίσω ότι η γενιά μας πρόλαβε και φουρνιές πολύ πιο ποιοτικών παικτών που βλέπαν την Εθνική ως αγγαρεία) και
Δεύτερον ότι, σε κάθε περίπτωση, είτε πας στο γήπεδο είτε κάθεσαι να τη δεις στην τηλεόραση, ξεκινάς με την παραδοχή ότι δε θα δεις υψηλής ποιότητας ποδόσφαιρο, αλλά ματς τακτικής και υπομονής. Κακά τα ψέματα, όμως. Και ως οπαδοί (ως γαύροι, βάζελοι, μπαόκια) τι προσμονή έχουμε πριν από κάθε δύσκολο ευρωπαϊκό παιχνίδι; Να αντέξουμε και σε καμιά αντεπίθεση να μπουκάρουμε και να σκοράρουμε.
Έχουμε, με άλλα λόγια, αποδεχτεί ότι αυτό είναι το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας και των παικτών μας και έτσι (πρέπει να) πορευόμαστε.
Χθες απεδείχθη (για άλλη μια φορά στα δύσκολα) ότι μπορούμε να παίξουμε και ωραίο, χορταστικό ποδόσφαιρο (ειδικά από το 40’ και μετά).Συνεπώς, καλό θα είναι να μην αδικούμε τους εαυτούς μας, και κυρίως τους ποδοσφαιριστές μας, οι οποίοι, αν μη τι άλλο, δείχνουν ότι μπορούν να σταθούν και σε υψηλότερα standards.
Και είναι, πέρα για πέρα δίκαιη η πρόκρισή μας, διότι δεν είδα καμία Ιταλία ή καμία Αγγλία να παίζουν καλύτερη μπάλα από την Εθνική. Ακόμα και η Βοσνία που μας διέλυσε στα προκριματικά (σημ: δεν έχω δει αγώνα της) δεν άκουσα να αποδίδει καμιά σπουδαία μπάλα.
Κάποιοι λένε ότι είμαστε τυχεροί γιατί κληρωθήκαμε σε «εύκολο» όμιλο. Θα δεχτώ ότι είχαμε ίσως τον πιο «ξενέρωτο» αντικειμενικά όμιλο της διοργάνωσης (μαζί με αυτόν της Ρωσίας, Βελγίου κλπ ενδεχομένως). Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι κληρώσεις στις διεθνείς διοργανώσεις (τόσο σε προκριματικές φάσεις όσο και σε τελικές) διαμορφώνονται από το «πλασάρισμα» των ομάδων στην επίσημη κατάταξη της FIFA. Συνεπώς, δεν είναι απλά θέμα τύχης, αλλά αποτέλεσμα της συνέπειας που έχει επιδείξει η ομάδα αυτή σε θετικά αποτελέσματα επί μία δεκαετία.
Respect, λοιπόν, σε αυτή την ομάδα.
Respect στον μεγάλο Γιώργο Καραγκούνη, ο οποίος χθες έκανε το «απόλυτο» ώριμο παιχνίδι, χωρίς τις γνωστές τούμπες του και με λελογισμένη συντήρηση δυνάμεων για να βγάλει το 90λεπτο, καθώς είχαμε ήδη δύο αναγκαστικές αλλαγές.
Respect σε όλη την αμυντική τετράδα (μπορώ να πω ότι ειδικά ο Παπασταθόπουλος «χαραμίζεται» πλέον στην Ντόρντουμντ).
Respect στον ακούραστο Μανιάτη και στον θρασύ rookie Σάμαρη.
Respect στους, επίσης πρωτάρηδες, Γλύκο (έδωσε αμέσως αίσθηση σιγουριάς στην άμυνα) και (Μάκη) Χριστοδουλόπουλο (έδωσε ταχύτητα και αμυντική βοήθεια στον Χολέμπας).
Respect στον πάντα σοβαρό και φιλότιμο Σαλπιγγίδη.
Respect στον μεγάλο, ποιοτικότερο παίκτη μας Γ. Σαμαρά και στα κότσια που είχε στο πέναλτι (μη ξεχνάμε ότι έχουν «καταστραφεί» καριέρες από χαμένα κρίσιμα πέναλτι). Και για όσους με ξέρουν, θα θυμούνται ότι πάντα έλεγα ότι ο Σαμαράς πρέπει να παίζει κορυφή (να τα λέμε να τα γράφουμε...) !!!
Respect στον Σάντος, ο οποίος, ειδικά με την επιλογή Χριστοδουλόπουλου (αντί Γκέκα στην κορυφή και Σαμαρά αριστερά) και την αλλαγή του Σάμαρη (αντί της ίσως αναμενόμενης του Τζιώλη), ξεπέρασε τις ίδιες του τις «εμμονές» και έδωσε ποιότητα, ταχύτητα και ώθηση στην ομάδα.
Αυτά, λοιπόν, γέλασε και λίγο το χειλάκι μας! Από δω και πέρα, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Η επιτυχία είναι ήδη τεράστια.
Υ.Γ.: Ίσως αν παίξουν πάλι λίγο ξύλο γαύροι και μπαόκια στην επόμενη προπόνηση, να πάμε και στους 8!!!
Υ.Γ. 2: Νομίζω ότι οι παίκτες της Εθνικής έχουν συνωμοτήσει και κάνουν ό,τι μπορούν για να γλυτώσει ο Παπασταθό το «κρέμασμα» (σημ: παντρεύεται στις 5 Ιουλίου). Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Φύσσα στην Πορτογαλία .... Γούρι;
Υ.Γ. 3: Θα δούμε και πάλι τα γνωστά “charter της χαράς” να πετάνε για Βραζιλία;
Σεμνός & Ταπεινός
