Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ
Του Αθανάσιου Έλλις
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Ο νέος ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ που θα προκύψει από το συνέδριο που διεξάγεται αυτές τις ημέρες δεν έχει ως αφετηρία το περιθωριακό κίνημα του 4%, αλλά το 27% του ελληνικού λαού που τον ψήφισε πριν από ένα χρόνο.
Δεν είναι πλέον μια φωνή διαμαρτυρίας. Στοχεύει στη διακυβέρνηση της χώρας. Υπό αυτό το πρίσμα θα αξιολογείται. Ως η εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Δεν αρκούν οι υπερβολές και οι αδιέξοδες κραυγές ανατροπής τού χθες. Απαιτείται κατάθεση αξιόπιστων ιδεών για την οικοδόμηση του αύριο.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ευκαιρία να βάλει την προσωπική του σφραγίδα στη δημιουργία του νέου κόμματος. Αν και δεν έχει πολλά κοινά με τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο για ευνόητους λόγους επιχειρεί συχνά να ταυτισθεί, μπορεί να κυριαρχήσει στο εσωκομματικό πεδίο και να αποτελέσει το σημείο αναφοράς και την «ισχυρή φωνή» του νέου ΣΥΡΙΖΑ που επανιδρύεται. Η διαφαινόμενη επικράτησή του έναντι της «Αριστερής Πλατφόρμας» του κ. Λαφαζάνη θα επιβεβαιώσει τον ρόλο του αυτό.
Καθώς στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, το πολιτικό τοπίο της χώρας σηματοδοτούν από τη μία η συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, στόχος του κ. Τσίπρα θα πρέπει να είναι η σταδιακή μετακίνησή του προς πιο μετριοπαθείς και εφικτές θέσεις, που θα προσελκύσουν ψηφοφόρους από τη δεξαμενή του Κέντρου. Ετσι θα αυξήσει τις πιθανότητες να πείσει τους αναποφάσιστους, να κερδίσει τις εκλογές και, κυρίως, να κυβερνήσει. Η αντιδραστική ριζοσπαστική Αριστερά των συνιστωσών πρέπει να μετεξελιχθεί σε ένα ενιαίο κόμμα με κεντροαριστερά χαρακτηριστικά, που θα δύναται να απευθυνθεί σε ένα ευρύ φάσμα πολιτών.
Για να αλλάξει τα πράγματα «προς το καλύτερο», ή τουλάχιστον να το προσπαθήσει, θα πρέπει να αναρριχηθεί στην εξουσία. Αλλά για να το πετύχει αυτό οφείλει να δείξει ένα νέο, πιο υπεύθυνο πρόσωπο. Στον βωμό της σοβαρότητας θα θυσιάσει κάποιες ανέφικτες δεσμεύσεις του παρελθόντος. Προς το παρόν, δεν εμφανίζεται πρόθυμος να το πράξει. Ομως, αυτός είναι ο δρόμος προς την αποτελεσματική διακυβέρνηση της χώρας.
Ανάλογη μετεξέλιξη θα πρέπει να υπάρξει και σε ό,τι αφορά την εικόνα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό.
Εχει ήδη εξασφαλίσει την αποδοχή από τις αριστερές δυνάμεις της Ευρώπης και έχει σταδιακά οικοδομήσει επαφές με κινήματα διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο. Αλλά αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Το δύσκολο είναι η σχέση με τις συστημικές δυνάμεις, κυρίως της Ευρώπης, αλλά και εκτός αυτής. Καθοριστικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια θα διαδραματίσουν τα μετριοπαθή στελέχη στους τομείς των διεθνών σχέσεων και της οικονομίας, που θα πρέπει να βγουν ενισχυμένα από το συνέδριο. Είναι χαρακτηριστική η θετική αποτίμηση που είχε η χαμηλών τόνων, αλλά αποτελεσματική παρουσία της κ. Ρένας Δούρου σε επανειλημμένες επισκέψεις στις ΗΠΑ, όπου οικοδομεί διαύλους επικοινωνίας με την Ομογένεια που μπορεί να αποδειχθούν σημαντικοί σε ό,τι αφορά τις σχέσεις με την αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο.
Η επίκληση θέσεων μεγάλων κεντροαριστερών κομμάτων της Ευρώπης, ακόμη και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, μπορεί να προκαλεί κάποιες μεμονωμένες αντιδράσεις από κάποιες συνιστώσες, αλλά έχει απήχηση σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, καθώς εκπέμπει μια αίσθηση σοβαρότητας και πείθει ότι κάποιες υποσχέσεις που δίνει ο κ. Τσίπρας μπορεί να υλοποιηθούν. Τα «θα» του Ανδρέα το 1981, που είτε δεν υλοποιήθηκαν είτε γιγάντωσαν το κράτος και συνέβαλαν στην υπερχρέωση της χώρας, δεν αποτελούν συνταγή νίκης το 2013.
Ελπίζεται ότι οι βιαστικοί πανηγυρισμοί για το δήθεν πατριωτικό «όχι» των Κυπρίων στην αρχική απόφαση του Eurogroup για ένα πολύ μικρότερο «κούρεμα» των καταθέσεων, που άνοιξε τον δρόμο για την πολύ χειρότερη δεύτερη απόφαση, αποτέλεσαν ένα χρήσιμο μάθημα. Υπό το ίδιο πρίσμα θα πρέπει ο κ. Τσίπρας να σταματήσει την τόσο επικριτική στάση που υιοθετεί έναντι της προσέλκυσης ξένων επενδύσεων ή ακόμη και την αμφιβήτηση της ασφάλειας των καταθέσεων των Ελλήνων πολιτών γιατί, απλούστατα, πλήττουν την ελληνική οικονομία, ενώ εάν τελικά κυβερνήσει, θα τις βρει μπροστά του.
Ο κ. Τσίπρας ορθώς πράττει όταν καταγγέλλει τους ολιγάρχες και την κλεπτοκρατία. Αλλωστε, σε αυτήν του τη στάση έχει συμμάχους σημαντικούς Ευρωπαίους ηγέτες, όπως επίσης την κοινή γνώμη και τα εγκυρότερα μέσα ενημέρωσης της Δύσης. Αλλά με το ίδιο σκεπτικό δεν μπορεί να αντιδρά σε κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού του κράτους και σε όλες τις μεταρρυθμίσεις.
Ως μονοδιάστατος εκφραστής της ελληνικής ριζοσπαστικής Αριστεράς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κερδίσει τις εκλογές ούτε θα κυβερνήσει. Θα μπορούσε να το πετύχει μόνο εάν επιχειρήσει να μετεξελιχθεί σε μια ευρύτερη κεντροαριστερή παράταξη, που θα προβάλλει τη διαφάνεια, την αξιοκρατία και την παραγωγικότητα και δεν θα αναπαράγει τον λαϊκισμό περασμένων δεκαετιών που στοίχισε στη χώρα.
