Από το Μυστήριο
Παρασκευή βράδυ σε ένα από «in» café – bar στο Ψυχικό. Παραγγέλνω ο αθεόφοβος μία Absolut, όπως συνήθως τα τελευταία 15 χρόνια. Ο σερβιτόρος φέρνει το ποτό, το δοκιμάζω, και ήταν φυσικά ο ορισμός της «μπόμπας». Ούτε καν πλησίαζε τη γεύση της Absolut.
Φωνάζω το σερβιτόρο – έχω κάποιες παραξενιές τελικά – και τον ενημερώνω όσο πιο ευγενικά μπορώ (οι φίλοι μου καταλαβαίνουν...) ότι μάλλον έχει γίνει λάθος, διότι το ποτό που μου έφερε δεν είναι Absolut. Το κομάντο – σερβιτόρος όχι μόνο δεν προσπάθησε να δικαιολογηθεί, αλλά με ειρωνικό υφάκι μου υπέδειξε κιόλας ότι μάλλον με μπερδεύουν τα παγάκια, τα οποία αλλοιώνουν τη γεύση !!!
Παίζοντας το μάλιστα και προσβεβλημένος μου έφερε άλλο (;) ποτό, το οποίο φυσικά ήταν η ίδια «μπόμπα», ρωτώντας με το ίδιο ειρωνικό υφάκι αν αυτό το ποτό ήταν Absolut. Συνεχίζοντας να με «δουλεύει» κανονικά, με ενημέρωσε ότι πρώτη φορά του παραπονέθηκε πελάτης για την ποιότητα των ποτών που προσφέρει το εν λόγω «in» café – bar…
Πάντως για το τελευταίο είμαι απολύτως σίγουρος. Για ένα «μυστήριο» λόγο η πλειοψηφία μας προτιμά να καταναλώσει αγόγγυστα ό,τι σαβούρα μας προσφέρουν. Ούτε που περνά από το μυαλό μας να παραπονεθούμε, επειδή τάχα μου νομίζουμε ότι θα γίνουμε ρεζίλι στους υπόλοιπους θαμώνες, αν ζητήσουμε το δίκιο μας. Ότι δηλαδή θα φανούμε μικροπρεπείς, αν διαμαρτυρηθούμε για τις υπηρεσίες που μας προσφέρονται. Το καταπληκτικό βέβαια είναι ότι την ίδια ώρα είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να παίξουμε ξύλο για μια παραχώρηση προτεραιότητας στο δρόμο…
Απλώς ας αναρωτηθούμε πόσες φορές μας προσέφεραν «μπόμπες» και πόσες φορές τα ποτά ήταν «καθαρά». Πόσες φορές το φαγητό που μας προσφέρανε ήταν για τα «σκυλιά», το οποίο μάλιστα συνήθως χρυσοπληρώνουμε, και εμείς κάναμε τουμπεκί και «δώσαμε τόπο στην οργή», πληρώνοντας βέβαια κανονικά το λογαριασμό στο τέλος.
Στερούμαστε παντελώς καταναλωτικής συνείδησης, όπως επίσης η πλειοψηφία των επιχειρηματιών στην εστίαση στερείται επιχειρηματικής συνειδήσεως.
Μαθημένοι στα εύκολα και άκοπα υπερκέρδη και αποθρασυνόμενοι από την απουσία ελεγκτικών μηχανισμών, η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των εν λόγων επιχειρηματιών προσφέρει κάκιστες και συνάμα πανάκριβες υπηρεσίες. Εκμεταλλευόμενοι την απάθεια και τα σύνδρομα ντροπής και αυτό-ενοχής, θησαυρίζουν εις βάρος μας. Άλλωστε δεν είχαν ποτέ την πρόθεση να αναπτύξουν μια σοβαρή οικονομική προσπάθεια, αλλά μια «αρπαχτή»…
Επειδή λοιπόν είναι αστείο να περιμένουμε από το κράτος να παρέμβει, θα πρέπει επιτέλους να τολμήσουμε να απαιτήσουμε να μας παρέχονται οι υπηρεσίες που πληρώνουμε. Συνειδητά και κυρίως μαζικά.
Τα Σέβη μου
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ