Σε κατάσταση πολιορκίας...
Της Ζέζας Ζήκου
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ακόμα και αν τα σώματα των κοινωνιών υποφέρουν, δυσφορούν, αντιδρούν και αντιστέκονται, η συνταγή των Μνημονίων –τραγικά εσφαλμένη για μένα– δεν αλλάζει.
Θα υπογραμμίσω απλώς και πάλι ότι αυτό ακριβώς επαγγέλλεται η θεωρία και πρακτική των μονοδρόμων. Και η αναγκαία μεταμόρφωση» δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι πολιτιστική, ιδεολογική και ηθική. Οι πολιτικές ηγεσίες καλούνται να διαγράψουν όλα εκείνα τα οποία, καλώς ή κακώς, οι πολίτες έχουν κατακτήσει.
Τα κριτήρια της μεταμόρφωσης παραμένουν, όμως, ανομολόγητα. Ουδείς φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι η επιθυμητή αλλαγή συνεπάγεται πως, την ίδια στιγμή που πρέπει να καταξιώνονται απερίφραστα τα διαλυτικά προσόντα των «ορθολογικών μεταμορφώσεων», πρέπει να απαξιώνονται με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση οι «ευτελείς μικρο-ιδιοτέλειες» μιας κοινωνίας που δεν επιδιώκει παρά μόνον την επιβίωσή της.
Ομως, κάθε συζήτηση είναι πλέον σχεδόν άνευ σκοπού και αξίας, αν δεν υπάρχει το αντικείμενό τους. Αν, δηλαδή, δεν υπάρχει κοινωνία! Δυστυχώς, η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να συμπιέζεται στα όριά της σε τέτοιο βαθμό, που σε πολλούς από τους υποφέροντες συμπατριώτες μας τα πάντα αναδεικνύονται σε ατελέσφορους συβαριτισμούς. Είναι μείζον θέμα η διατήρηση του κοινωνικού ιστού και η επιβίωση της κοινωνίας μας – δηλαδή του έθνους. Το οικονομικό μέλλον της χώρας έχει διαβρωθεί από το εφιαλτικό χρέος. Μας επιβάλλουν αυτό να κερδηθεί μέσω σκληρών δημοσιονομικών και εργασιακών πολιτικών, από τις οποίες υποφέρουν πρωτίστως τα αδύναμα νοικοκυριά. Η ελληνική κοινωνία έχει ήδη πικρά αντιληφθεί ότι δεν αρκεί η λογική των θυσιών για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Συνταγές-πανάκειες για την άμεση αντιμετώπιση της (εξ υποθέσεως προσωρινής, αλλά συχνά καταλυτικής) οικονομικής καταστροφής δεν φαίνεται να διατίθενται. Τα πολλά θύματα δεν έχουν παρά να προσβλέπουν σε ένα καλύτερο απόμακρο μέλλον, αλλά παράλληλα θα πρέπει να σταματήσουν να δείχνουν την ιώβειο υπομονή που αρμόζει στην ανημποριά τους.
Ομως, οι επιτήδειοι πολιτικοί και οι αδίστακτοι κερδοσκόποι αντλούν οφέλη μέσα από την εξαθλίωση των άλλων. Και όπως συνέβη και στη γερμανική κατοχή, και ακόμα περισσότερο, οι εκκολαπτόμενοι «δωσίλογοι της ειρήνης» δεν πρόκειται να υποστούν καμία απολύτως ηθική ή νομική συνέπεια. Ολοι γνωρίζουν ότι ο Μαμμωνάς, ο θεός του χρήματος, θα φροντίσει να ξεπλύνει όχι μόνο τα κέρδη, αλλά και τις υπολήψεις τους.
Η Ελλάδα μοιάζει με «φουσκωμένο βάτραχο, που έχει αποδυναμωθεί από το πελατειακό κράτος και την κατάχρηση εξουσίας», ενώ είναι και «ζαλισμένη από τα πέντε χρόνια βαθιάς ύφεσης και σκληρής λιτότητας και είναι πλέον έτοιμη να καταρρεύσει, επισημαίνουν σε νέο άρθρο τους οι New York Times.
Το άρθρο επιτίθεται και στην κυβέρνηση Σαμαρά, για την οποία επισημαίνει πως είναι «αυταρχική και παρακάμπτει τους νόμους κατ’ επιλογήν και προσεγγίζει την ατζέντα της Χρυσής Αυγής. Οι αναφορές για τη Χούντα του 1967 δεν είναι πλέον το αποκλειστικό “βασίλειο” της αριστερόστροφης ρητορικής», σημειώνεται, ενώ για το «λουκέτο» της ΕΡΤ οι New York Times υπογραμμίζουν πως «έφερε πίσω μνήμες από τανκ και στρατιωτική μουσική σε πολλούς, οι οποίοι κανονικά θα ήταν αρνητικοί σε τέτοιες παρομοιώσεις».
Στη συνέχεια, το δημοσίευμα επισημαίνει πως η αυταρχική πολιτική έχει δυναμώσει τη Χρυσή Αυγή, ενώ η Νέα Δημοκρατία, μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, έχει περιέλθει σε μια διολίσθηση, με το δημοσίευμα να αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος σύμφωνα με τους New York Times έλεγε πως «οι Εβραίοι ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα», ενώ τον κατηγορούν πως διαφήμιζε το έργο του γνωστού και ως «πατέρα» της Ακροδεξιάς Κωνσταντίνο Πλεύρη.
Παράλληλα, στο άρθρο διατυπώνονται κατηγορίες κατά της σύνθεσης της νέας κυβέρνησης και σημειώνεται πως «οι μεταρρυθμίσεις φαίνονται σαν μια απέλπιδα προοπτική, όταν τα δύο κόμματα τα οποία εξέθρεψαν το σάπιο σύστημα κυβερνούν».
Κλείνοντας, οι New York Times θυμίζουν την «ιστορία του βατράχου» λέγοντας: «Το νερό ζεσταίνεται, ο βάτραχος πέφτει σε βαθύ ύπνο και μετά σε κώμα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, η Ευρώπη φαινόταν σαν ένα “ασφαλές μέρος”. Τώρα, η Ευρώπη ανεβάζει τη θερμοκρασία».
Αραγε, πρόκειται για προβοκατόρικο άρθρο;
