Από το Μυστήριο
Τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα αναβιώνει το δράμα που έζησαν οι χώρες του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ μετά την πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων τους το 1990.
Δεδομένα, πεποιθήσεις, πρακτικές, ιδεολογίες δεκαετιών κατεδαφίστηκαν σε ένα βράδυ, και στα ερείπια οι λαοί προσπάθησαν απεγνωσμένα να συνέλθουν από το σοκ της δραματικής αλλαγής της ζωής τους.
Όπως τότε σε εκείνες της χώρες, έτσι και στην Ελλάδα κατέρρευσε η σοβιετικής δομής και λειτουργίας οικονομία που βασιζόταν σχεδόν εξ ολοκλήρου στο κράτος και στη διαφθορά. Όλοι και όλα γύριζαν γύρω από το κράτος, το οποίο είχε αναλάβει να «σιτίζει» και να «συντηρεί» για να συντηρείται το αυτό κομματικό καθεστώς.
Έτσι υπεργιγαντώθηκε ο δημόσιος τομέας φθάνοντας να απασχολεί σχεδόν 1.000.000 εργαζομένους. Έτσι όσοι επιχειρηματίες είχαν δοσοληψίες με το κράτος έγιναν ζάμπλουτοι. Διαφθορά, ρεμούλα, κομματοκρατία ήταν το τρίπτυχο της καταστροφής. Όσοι ήταν εκτός του «παιχνιδιού» με το κράτος ήταν οι μεγάλοι χαμένοι.
Χρήματα φυσικά δεν υπήρχαν για να ικανοποιούνται οι «ανάγκες» όλων, οπότε η λύση για την διαιώνιση του «πάρτι» ήταν ο άκρατος δανεισμός και η υπερχρέωση των επόμενων γενεών. Όταν λοιπόν η κάνουλα του δανεικού χρήματος σταμάτησε να ρέει, τα πάντα διαλύθηκαν σχεδόν αυτοστιγμής. Party was over.
Αποτελούσε λοιπόν εθνική ανάγκη κατ’ αρχήν να μειωθεί δραστικά ο δημόσιος τομέας, αφού η χώρα αδυνατούσε πλέον να συντηρεί τόσους δημοσίους υπαλλήλους. Ήταν επόμενο η δραστική αυτή μείωση να μην ήταν δυνατό να συντελεσθεί αναίμακτα και χωρίς αντιδράσεις, πόσω μάλλον όταν πριν το 2009 ήταν αδύνατο να φανταστεί κάποιος δημόσιος υπάλληλος ότι μπορεί να χάσει τη δουλειά του.
Δυστυχώς όμως, όπως σε όλα τα πράγματα στην χώρα μας, η μείωση του δημόσιου τομέα γίνεται στο πόδι. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στρατηγικό σχέδιο, χωρίς όραμα. Απλώς επειδή μας απείλησαν οι δανειστές μας.
Αποφασίστηκε λοιπόν εν αρχή το κλείσιμο της ΕΡΤ, χωρίς να έχει ετοιμαστεί συγχρόνως κάποιο σχέδιο αντικαταστάσεώς της. Αφού οι ορέξεις των δανειστών μας δεν ικανοποιήθηκαν, κατόπιν αποφασίστηκε να κλείσει η δημοτική αστυνομία και να απολυθούν οι δημοτικοί αστυνόμοι. Αφού κι αυτό δεν ήταν αρκετό, να απολυθούν κάποιες χιλιάδες εκπαιδευτικοί. Αν και πάλι οι δανειστές μας ζητήσουν νέες απολύσεις, κάποιες άλλες χιλιάδες άτυχοι κάποιου οργανισμού θα πληρώσουν τη νύφη στον κακό χαμό. Επειδή κάποιος υπουργός ή δημόσιος παράγων θα τους θυμηθεί…
Με αυτές σπασμωδικές όμως κινήσεις, μπορεί μεν να «επιτευχθεί» ο στόχος των απολύσεων που έχει θέσει η Τρόικα και να μειωθεί το μισθολογικό κόστος, αποκλείεται όμως ποτέ να δημιουργηθεί ένας παραγωγικός δημόσιος τομέας, φιλικός και ωφέλιμος στους πολίτες αυτής της χώρας. Απλώς αποκλείεται.
Η λύση δεν είναι μόνο το κλείσιμο ενός οργανισμού. Η ενδεδειγμένη λύση ήταν να δημιουργηθεί ένα επιχειρησιακό σχέδιο για τη δομή και λειτουργία του Δημοσίου. Εν συνεχεία να ακολουθήσει αξιολόγηση μέσω ΑΣΕΠ των υπαλλήλων προς αποχώρηση, αρχής γενομένης από εκείνους που προσλήφθηκαν εκτός των διαδικασιών του ΑΣΕΠ. Και μετά να αποφασιστεί ποιος θα απολυθεί. Πρώτα δηλαδή να κριθεί η αναγκαιότητα της θέσης και μετά το πρόσωπο που την καταλαμβάνει.
Αυτά φυσικά θα συνέβαιναν σε οιοδήποτε σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες του. Στη Μπανανία μας αποτελεί απλώς όνειρο θερινής νυκτός.
Φυσικά, κανένα σοβαρό ευρωπαϊκό κράτος δεν θα «κατόρθωνε» να πιάσει πάτο όπως το ελληνικό…
Υ.Γ. 1ο. Αλήθεια, αυτοί οι επίορκοι και οι αποδεδειγμένα ανίκανοι να εργαστούν, γιατί δεν έχουν ακόμη τεθεί εκτός Δημοσίου;
Υ.Γ. 2ο. Καθώς η Ελλάδα δεν είναι ούτε Βέλγιο, ούτε Πορτογαλία, αποτελεί επιτακτική εθνική ανάγκη η συνέχιση της λειτουργίας της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Είναι βέβαια αναγκαίος ο εξορθολογισμός της, η διάλυση όμως αυτής αποτελεί εθνικό έγκλημα.
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
