Κεντροαριστερά μπερδέματα
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Μία φίλη ήρθε την Τετάρτη απ’ τα παλιά, φορτωμένη με χιλιάδες κεντροαριστερές αναμνήσεις. Ηταν η Αννα Διαμαντοπούλου, που μπορεί να μην είχε ούτε γκρίζα ούτε και σγουρά μαλλιά, αλλά με το Δίκτυό της έστησε κεντροαριστερή ημερίδα στην Αθήνα, για να τραγουδήσει το «απόψε θα γυρίσεις» σ’ όποιον κομματάρχη ή ψηφοφόρο μπόρεσε να βρει διαθέσιμο.
Και όπως φάνηκε, οι νοσταλγοί του παλαιού τραγουδιού δεν ήταν λίγοι. Γιατί ο «γυρισμός» αφορούσε την επιστροφή στη χιλιοταλαιπωρημένη Ιθάκη της σοσιαλιστικής τους νιότης.
Κι έτσι, στο ξενοδοχείο μπροστά απ’ τους στύλους του Ολυμπίου Διός έσπευσαν όλες οι ολύμπιες κεφαλές της κεντροαριστεράς. Από τον Κώστα Σημίτη με το μπλοκάκι του μέχρι τον Π. Πικραμμένο με τις πρωθυπουργικές περγαμηνές του, κι απ’ τον παλαιό γαλάζιο υπουργό Πέτρο Δούκα μέχρι τον ακόμα παλαιότερο πράσινο υπουργό Γ. Φλωρίδη. Φυσικά, ουδείς εξ αυτών συγκέντρωσε τόσα φωτογραφικά φλας όσα οι wannabe (πρωθ)υπουργοί της μελλοντικής κεντροαριστεράς: Δηλαδή, ο Σταύρος Θεοδωράκης του Ποταμιού, που κόντεψε να γίνει ρυάκι στις εκλογές, και η Φώφη Γεννηματά του νέου αλλά όχι και τόσο βελτιωμένου ΠΑΣΟΚ. Οι οποίοι, πάντως, προς μεγάλη απογοήτευση των υπολοίπων, ουδέποτε συναντήθηκαν μεταξύ τους. Ούτε στο ξενοδοχείο ούτε και στη ρητορική.
Ο Στ. Θεοδωράκης, βλέπετε, βγήκε το μεσημέρι να καλέσει «σε διάλογο όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της κοινωνίας» – δηλαδή, να δελεάσει τους πασόκους μήπως και βουτήξουν στο Ποτάμι. Και αφού εκείνος έφυγε, βγήκε το απόγευμα η Φ. Γεννηματά να ζητήσει «τη συμμετοχή όσων αισθάνονται ότι ανήκουν στον προοδευτικό, σοσιαλιστικό, δημοκρατικό πολιτικό χώρο» – δηλαδή, να ξελογιάσει τους ποταμίσιους μήπως και βγουν να στεγνώσουν στη Χαριλάου Τρικούπη. Ατυχώς για τους φιλοπαίγμονες της κεντροαριστεράς, ο μόνος κομματάρχης που δεν εμφανίσθηκε, προφανώς γιατί ποτέ δεν εκλήθη, ήταν ο Βασίλης Λεβέντης. Ο οποίος πάντως έστειλε διά των εφημερίδων το τρομοκρατικό του κεντροαριστερό μήνυμα. «Εγώ θέλω να καταπιώ το Ποτάμι και το ΠαΣοΚ!», είπε, αφού ειδικά με το Ποτάμι ο κ. Λεβέντης αφρίζει όταν ακούει πως ανήκει στο Κέντρο. «Το κόμμα μου είναι η ανερχόμενη δύναμη του Κέντρου», λέει και ξαναλέει ο αρχηγός της Ενωσης Κεντρώων, και το γεγονός πως οι ατάκες του δε μοιάζουν πια και τόσο αλλόκοτες, ίσως να είναι σημάδι των κεντροαριστερών καιρών. Οπως θα επισήμαινε και η Α. Διαμαντοπούλου, για όλα φταίει αυτός ο καταραμένος νέος όρος που χρησιμοποίησε στην ομιλία της: είναι το «pasokification», το οποίο τώρα ετοιμάζεται να μπει στα ξένα λεξικά, καθώς ορίζει τη δύστηνο μοίρα των κομμάτων που στην κρίση υφίστανται απ’ τους πολυαγαπημένους τους ψηφοφόρους μεταχείριση πασοκική και πένθιμη.
Για πιο εκτενή προσδιορισμό της νέας λέξης μπορείτε πάντα να ανατρέξετε στο κίνημα της «Ελιάς» που όχι μόνο φυλλορρόησε, αλλά κόλλησε και μουχρίτσα στη ΔΗΜΑΡ, με αποτέλεσμα εκείνη να κοντέψει να μαραθεί, αφού αποκολλήθηκε απ’ τις ρίζες της ακόμα και ο Φ. Κουβέλης. Καθώς το μικρό κόμμα παλεύει ακόμα ν’ αποτινάξει το κεντροαριστερό ζιζάνιο, οι παλιοί θαμώνες του αναζητούν νέες θεραπείες. Ο Σπ. Λυκούδης, ας πούμε, που πρώτα είδε τη ΔΗΜΑΡ να μαδάει, και τώρα βλέπει το Ποτάμι ν’ αποξηραίνεται, ψάχνει για απινιδωτή, γιατί, όπως λέει, «πρέπει να γίνει προσπάθεια αναγεννητική».
Αλλά παρότι στο ιατρικό συμβούλιο της κεντροδεξιάς όλοι συμφωνούν με τη λυκούδειο διάγνωση, μόλις έρθει η συζήτηση στο ποιος θα βάλει την ιατρική ρόμπα για να εγχειρίσει τον κεντροαριστερό ασθενή, ξεσπά η διχόνοια. Απ’ τις ολύμπιες κεφαλές στην εκδήλωση του Δικτύου, βλέπετε, δύσκολα θα βρείτε έστω και μία που να μην πιστεύει πως «έχει έναν ρόλο να παίξει τελευταίο». Τι θα περιλαμβάνει ο ρόλος; Μιας και πρωθυπουργικά καθήκοντα δε φαίνονται στον ορίζοντα, το μόνο βέβαιον είναι ένα: αν κάποιος αναδειχθεί τελικά, θα κάνει όλους τους άλλους επίδοξους κεντροαριστερούς κομματάρχες αδιάκοπα να κλαίνε.
(Στην φωτογραφία : Στην εκδήλωση του Δικτύου της Α. Διαμαντοπούλου συγκεντρώθηκαν όλοι όσοι πιστεύουν πως έχει μέλλον η κεντροαριστερά στη μικρή μας χώρα. Αν κρίνει κανείς, πάντως, από τις διαφωνίες τους, το μόνο βέβαιον είναι πως έχει ταραχώδες παρόν)
