Η θεωρία των πάντων
Κώστας Γιαννακίδης
(Πηγή : http://www.protagon.gr/)
Το Άγιο Δισκοπότηρο της Φυσικής είναι η ενοποιημένη θεωρία των πάντων, δηλαδή ένα πλαίσιο που να περιγράφει τη Δημιουργία. Βέβαια ακόμα και αν η θεωρία διατυπωθεί, η θρησκεία θα διατηρεί το δικαίωμα να τοποθετήσει τον Θεό πίσω και πάνω από όλα αυτά.
Στην πραγματικότητα, όμως, θα έχουμε μία αλήθεια για να μοιραστούμε. Μπορεί να μην μάθουμε για ποιο λόγο είμαστε στο σύμπαν, όμως θα ξέρουμε πώς ήρθαμε, θα γνωρίζουμε τις πράξεις του κοσμικού δράματος. Κάτι αντίστοιχο χρειαζόμαστε και εμείς εδώ. Και μάλιστα ούτε καν θεωρία, κάτι πιο απλό. Μία ενοποιημένη αφήγηση λόγων και γεγονότων που μας έριξαν στα γόνατα. Και αυτό είναι πιο σημαντικό από όσο φαίνεται.
Στην πραγματικότητα, όμως, θα έχουμε μία αλήθεια για να μοιραστούμε. Μπορεί να μην μάθουμε για ποιο λόγο είμαστε στο σύμπαν, όμως θα ξέρουμε πώς ήρθαμε, θα γνωρίζουμε τις πράξεις του κοσμικού δράματος. Κάτι αντίστοιχο χρειαζόμαστε και εμείς εδώ. Και μάλιστα ούτε καν θεωρία, κάτι πιο απλό. Μία ενοποιημένη αφήγηση λόγων και γεγονότων που μας έριξαν στα γόνατα. Και αυτό είναι πιο σημαντικό από όσο φαίνεται.
Υπάρχουν χιλιάδες συμπολίτες μας που θα υποστούν μία νέα βίαιη περικοπή της σύνταξής τους. Διαπιστώνουν ότι με τις εισφορές τους τάιζαν για δεκαετίες ένα τέρας - σήμερα δεν έμεινε τίποτα για αυτούς. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν. Αλλά και καθήκον να ακούσουν. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν έχουν εξηγήσει στους πολίτες τι ακριβώς συνέβη με το ασφαλιστικό σύστημα. Για αυτό και κάθε πολίτης διατηρεί την προσωπική του άποψη. Οι περισσότεροι, βέβαια, δέχονται ως βασικό αίτιο της κατάρρευσης την κακοδιαχείριση, άλλοι δείχνουν προς το PSI και κάποιοι άλλοι υιοθετούν θεωρίες συνωμοσίας. Η αλήθεια στέκεται ανείπωτη και μισή.
Στην πραγματικότητα τα κόμματα σιωπούν. Αλλά και τι να πουν; Ο παλαιός δικομματισμός έπαιξε το μέλλον γενεών για την ευκαιριακή νομή της εξουσίας. Και η Αριστερά; Μα, η Αριστερά δεν κυβέρνησε! Ναι, αλλά πότε η Αριστερά διαμαρτυρήθηκε για τις ρουσφετολογικές προσλήψεις, τις χαριστικές συντάξεις και την κατασπατάληση των πόρων; Για την Αριστερά οι προσλήψεις ήταν πάντα λίγες, οι συντάξεις μικρές και τα όρια ηλικίας υψηλά. Όχι, δεν είναι το PSI, ούτε τα δομημένα ομόλογα που ρήμαξαν το ασφαλιστικό. Το ασφαλιστικό υπονομεύθηκε από τον καιροσκοπισμό και τον λαϊκισμό του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης. Είναι το πάθημα δύο γενεών που μπορεί να γίνει μάθημα των επομένων. Τρεις μέρες συζητούσαν στη Βουλή, κανένας τους δεν τόλμησε να ψέξει την ευκολία με την οποία τα Ταμεία χορηγούσαν συντάξεις ή έθεταν ελαστικές προϋποθέσεις. Και για άλλη μια φορά, πληρώνουμε τόσα λεφτά και δεν αγοράζουμε μία αλήθεια για να μοιραστούμε όλοι. Κρίμα, γιατί το ασφαλιστικό παραμένει μία σπουδαία ευκαιρία για να φτάσουμε στην ενοποιημένη εθνική θεωρία των πάντων. Να βρούμε, δηλαδή, τον διάολο μας. Έχουμε, βέβαια, τον χρόνο να το συζητήσουμε αμέσως μετά, όταν θα έρθουν στο τραπέζι τα δύσκολα. Αν η συζήτηση είναι ειλικρινής, τα πάντα θα γίνουν πιο εύκολα.
