Τα ταμπού και τα τοτέμ της μεταπολίτευσης
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Η μεταπολίτευση παρήγαγε πολλά ταμπού και τοτέμ. Ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να διαδραματίσει τον ιστορικό ρόλο του νεκροθάφτη τους. Ηδη έχει ενταφιάσει μερικά. Ποιος, για παράδειγμα, θα τολμούσε πριν από μερικά χρόνια να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς με τον τρόπο που το έχει κάνει ο ίδιος και κορυφαία στελέχη της κυβέρνησής του; Η τύχη του θα ήταν δεδομένη... Θα μπορούσατε επίσης να σκεφθείτε μία κυβέρνηση, και μάλιστα αριστερή, να συνυπογράφει την ιδιωτικοποίηση δεκατεσσάρων αεροδρομίων; Με μία γερμανική εταιρεία;
Να δύο ταμπού που φαίνεται να σπάνε, ο άλογος αντιαμερικανισμός και η ταύτιση των ιδιωτικοποιήσεων με το περιώνυμο ξεπούλημα των ασημικών. Εχουμε, δόξα τω Θεώ, πολλά ακόμη ταμπού να ενταφιάσουμε για να γίνουμε μία κανονική χώρα. Ενας φίλος λέει ότι αυτό θα συμβεί την ημέρα που θα έχουμε εκπροσώπους εταιρειών να κάνουν «Ημέρα Καριέρας» (ή ακόμη καλύτερα Carreer Day) στο Πολυτεχνείο.
Γεγονός είναι ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί και κάνει πράγματα που δεν θα τολμούσε να αγγίξει καμία κυβέρνηση Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ. Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή είναι φρέσκοι στην εξουσία. Ισως πάλι να έχει να κάνει με το γεγονός ότι το αριστερό κομμάτι του νεοελληνικού μυαλού αρνείται να καταλάβει μερικά πράγματα. Είναι, όμως, εντυπωσιακό. Με τα μισά από αυτά που έχει συμφωνήσει ο κ. Τσίπρας από το καλοκαίρι θα καιγόταν η Αθήνα τις επόμενες ημέρες. Μάλλον, όμως, δεν θα κουνηθεί... κουνούπι. Οι παλαιοί πολιτικοί νιώθουν να τους πνίγει το δίκιο. Δίκαιο ή άδικο, έτσι έχει η κατάσταση. Η αριστερά και ο λαϊκισμός έχουν ασυλία, ακόμη και όταν παραβιάζουν τα δικά τους άγια των αγίων.
Το κακό είναι ότι ο κ. Τσίπρας, προς το παρόν, δεν είναι νεκροθάφτης ταμπού και στερεοτύπων από επιλογή. Το κάνει, και το δείχνει αυτό, από ανάγκη. Μοιάζει με άθεο που κάνει και τον σταυρό του, από συνήθεια ή από φόβο. Στο τέλος της ημέρας, όμως, αυτό που μετράει είναι ότι η χώρα πάει μπροστά. Αν γίνει η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, αν μπει μία τάξη στο ασφαλιστικό επί των ημερών Τσίπρα θα έχει ανοίξει ο δρόμος για τις επόμενες κυβερνήσεις που θα έχουν τα χέρια λυμένα από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Δύσκολα θα σηκωθεί σε μια επόμενη Βουλή ο «μελλοντικός Τσίπρας» για να αναπαραγάγει τα γνωστά κλισέ, με αφορμή κάποια ιδιωτικοποίηση.
Ελλοχεύει, ασφαλώς, ένας κίνδυνος. Τα ταμπού και τα μεταπολιτευτικά τοτέμ ενδέχεται να μην ενταφιασθούν πλήρως, αλλά να εναποτεθούν κατά τρόπο βαθύτατα νεοελληνικό σε μία «χωματερή». Εκεί θα σαπίζουν χωρίς να τελειώνουν για πολλά ακόμη χρόνια. Οταν ένας λαοφιλής ηγέτης φοβάται να υποστηρίξει μία δύσκολη απόφαση σαν κάτι καλό για τον τόπο και την παρουσιάζει σαν επιβληθείσα έξωθεν αναγκαίο κακό δηλητηριάζει το ελληνικό μυαλό. Γιατί τότε θα έλθει κάποιος ακόμη πιο ακραίος και αντιευρωπαϊστής και θα ξαναδυναμώσει όλα αυτά που μας κατατρέχουν και είναι βαθιά ριζωμένα στο υποσυνείδητό μας.
Αφήστε που ο κ. Τσίπρας θα έχει απέναντί του πολλούς, στο κόμμα και την κυβέρνηση, που θα του φωνάζουν τις επόμενες εβδομάδες «μα τι κάνεις, θα γίνεις ο νεκροθάφτης όσων πιστεύαμε τόσα χρόνια;». Δεν έχει όμως άλλη επιλογή. Ή θα γίνει ο νεκροθάφτης όλων αυτών ή θα είναι ο πρωθυπουργός ενός απέραντου οικονομικού, δημογραφικού, κοινωνικού «νεκροταφείου».
