Ποια αντιπολίτευση θέλει ο Τσίπρας;
Γιώργος Καρελιάς
(Πηγή : http://www.protagon.gr)
Όλα ομαλά, λοιπόν. Η πρώτη κοινοβουλευτική δοκιμασία της δεύτερης κυβέρνησης Τσίπρα πέρασε ανώδυνα. Καμιά ουσιαστική απώλεια. Απολύτως φυσιολογικό το «ναι σε όλα» των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Έτσι έπρεπε να γίνει, αφού ο λαός έτσι αποφάνθηκε πριν από έναν μήνα.
Όλα ομαλά, λοιπόν. Και όλα καλά; Όχι. Υπάρχει μια «λεπτομέρεια» από τη χτεσινή συνεδρίαση της Βουλής, που δεν προσέχθηκε όσο της αξίζει. Ενοχλημένος από την κριτική των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων της αντιπολίτευσης, ο πρωθυπουργός τους απάντησε: «Εσείς, που τον Αύγουστο ψηφίσατε τη συμφωνία, αρνείστε σήμερα να ψηφίσετε τα μέτρα. Τι παριστάνετε, τους αντιμνημονιακούς;». Σύμφωνα με τη λογική αυτού του ισχυρισμού, αφού η αντιπολίτευση ψήφισε (μια φορά) τη συμφωνία, είναι υποχρεωμένη να ψηφίζει (εσαεί) και όσα μέτρα θα τη συνοδεύουν, ακόμα και τα πιο παράλογα, που οι δικοί του υπουργοί πρώτα τα βάζουν στα νομοσχέδια και μετά τα αφαιρούν. Κι επειδή τα μέτρα τα αποφασίζει και τα παίρνει η κυβέρνησή του (δεν μπορεί να γίνει αλλιώς), ο κ. Τσίπρας ζητάει από την αντιπολίτευση να γίνει παρακολούθημά της, δηλαδή να αυτοευνουχιστεί.
Πρόκειται για επίδειξη τυχοδιωκτικού κυνισμού από τον σημερινό πρωθυπουργό. Το καλοκαίρι τρία κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) κράτησαν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου και δεν την άφησαν να πέσει μέσα, υπερψηφίζοντας τη συμφωνία με τους δανειστές, την ώρα που ο κ. Τσίπρας προσπαθούσε να λύσει τους λογαριασμούς του με Βαρουφάκηδες, Λαφαζάνηδες και Ζωές. Η αντιπολίτευση φέρθηκε τότε υπεύθυνα. Δεν ακολούθησε την επιλογή του «όχι σε όλα», που είχε για ευαγγέλιο ο κ. Τσίπρας, όταν εκείνος ήταν στην αντιπολίτευση.
Η σημερινή «απαίτηση» του κ. Τσίπρα να λέει η σημερινή αντιπολίτευση «ναι σε όλα» είναι προβοκατόρικη. Διότι επιδιώκει να ωθήσει την αντιπολίτευση σε ανεύθυνη στάση, σαν κι αυτήν που εκείνος ακολουθούσε. Σήμερα είναι σαν να λέει χαιρέκακα στην αντιπολίτευση: «Είστε κορόιδα που δεν με μιμείσθε». Διότι, κατά βάθος, αυτή είναι η «πρόκληση» που απευθύνει ο κ. Τσίπρας στα τρία κόμματα. Να τα εξωθήσει σε πρακτικές του «όχι σε όλα». Φυσικά, για να τα εκθέσει απέναντι στους ψηφοφόρους εκείνους που επιθυμούν στοιχειώδη συνεννόηση αντί της διαρκούς σύγκρουσης για όλα.
Αυτή, όμως, είναι μια ανεύθυνη αντίληψη για την πολιτική. Το καλοκαίρι η πολιτική ζωή της χώρας είχε μια μεγάλη κατάκτηση. Η αντιπολίτευση έκανε μια επιλογή ωφέλιμη για τη χώρα, αλλά επιζήμια για την ίδια, όπως έδειξαν οι εκλογές. Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να καταστραφεί τώρα αυτό το κεκτημένο; Θέλει η αντιπολίτευση να το γυρίσει στον τσάμικο της άρνησης των πάντων; Οι κυβερνήσεις έρχονται και παρέρχονται. Όπως θα παρέλθει και η σημερινή, όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Η αλαζονεία της εξουσίας, που θέλει τους άλλους παρακολούθημά της, είναι κακός οιωνός. Η πολιτική αντιπαράθεση μπορεί να είναι σφοδρή, αλλά στα στοιχειώδη πρέπει να υπάρχει συνεννόηση.
Η χώρα βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση κατάρρευσης. Αν ο κ. Τσίπρας νομίζει ότι θα συνεχίσει να «κυριαρχεί» σπρώχνοντας την αντιπολίτευση, προβοκατόρικα, στην ανεύθυνη στάση του «όχι σε όλα», πλανάται. Εκτός αν εννοεί κυριαρχία επί ερειπίων…
