Συνέβη στην Αθήνα
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Την είδα! Την είδα, σας λέω, υπάρχει! Συγχωρήστε μου τον ενθουσιώδη τόνο, αλλά το περιστατικό που θα περιγράψω παρακάτω είναι πραγματικό. Ημουν εκεί. Συνέβη μπροστά στα μάτια μου.
Προχθές, Τρίτη και ώρα 11.15 π.μ., στη γωνία Πινδάρου και Ακαδημίας. Στέκομαι στη γωνία δίπλα στο περίπτερο και περιμένω να διασχίσω τον δρόμο. Βιάζομαι, επειδή έχω αργήσει και για να διασκεδάσω τη νευρικότητά μου όσο περιμένω, στρέφομαι δεξιά να κοιτάξω τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που είναι κρεμασμένες με τα μανταλάκια στο περίπτερο. Και τότε αντιλαμβάνομαι την παρουσία της δίπλα μου. Ψηλή, μεσόκοπη, ντυμένη άτσαλα με κάτι τσαλακωμένα ριχτά ρούχα σε αταίριαστα χρώματα. Μαλλί ξανθό, στη χρυσαφιά απόχρωση της εθνικής Αλίκης Βουγιουκλάκη. (Διόλου τυχαίο αυτό, κρατήστε το, παρακαλώ...). Μέσα στο λιοπύρι, αντί καπέλου φορά στο κεφάλι -επί λόγω τιμής- ένα μεγάλο, πλούσιο στεφάνι από κλαδιά ελιάς. Οχι από πραγματική ελιά, αλλά από κάποιο υλικό που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ήταν. Πρόσεξα όμως ότι οι καρποί της ελιάς ήταν χρώματος ασημί, που έκανε και ωραία αντίθεση με τα χρυσά μαλλιά της. Στο ένα χέρι κρατάει μια πλαστική σακούλα. (Hondos; Θα σας γελάσω...). Με το άλλο έχει ανοίξει την έγκυρη Esspresso, που κρέμεται μαζί με τις άλλες εφημερίδες στο περίπτερο και διαβάζει κάτι με φανερό ενδιαφέρον. Από φάτσα (τουλάχιστον όσο μπόρεσα να δω, γιατί φορούσε κάτι μεγάλα μαύρα γυαλιά) άστα να πάνε... «Θιασώτις της λεγόμενης πατρώας θρησκείας ή μήπως η φυγόδικος επαναστάτρια Ρούπα Παναγιώτα του Βίκτωρος και της Ειρήνης, επιδέξια μεταμφιεσμένη για να περνά απαρατήρητη;» Αυτό πέρασε από τον νου μου, χαμογέλασα και διέσχισα τον δρόμο.
Φθάνοντας απέναντι όμως, ένιωσα την ανάγκη να την κοιτάξω ξανά - να βεβαιωθώ ότι δεν ήταν παραίσθηση αυτό που είχα δει. Δεν ήταν. Πρόσεξα ότι οι περαστικοί την κοίταζαν κι αυτοί, δεν ήμουν ο μόνος που του είχε τραβήξει την προσοχή. Ξαφνικά, κατάλαβα τι μου θύμιζε. Στον νου μου η στερεοτυπική απεικόνισή της στις λιθογραφίες του 19ου αιώνα: ψηλή, λυγερόκορμη, στεφανωμένη, να φορά μια μακριά εσθήτα. Θυμήθηκα επίσης τον περίφημο πίνακα του Θεοδώρου Βρυζάκη «Η Ελλάς ευγνωμονούσα». Ω, ναι! Η κυρία στο περίπτερο ήτο η Ελλάς αυτοπροσώπως! Και άλλοι την κοιτούσαν, όπως σας είπα, αλλά την προσπερνούσαν, σκεπτόμενοι ίσως ότι η καημένη δεν ήταν εντελώς στα καλά της. Ομως εγώ την είχα αναγνωρίσει! Ενιωσα την ανάγκη να τρέξω αμέσως πάνω της, να την αγκαλιάσω κραυγάζοντας «ω, πατρίδα μου γλυκιά!». Αλλά είπα: «άσε καλύτερα, μην σε πατήσει κανένα αυτοκίνητο». (Διότι, τέλος πάντων, εντάξει να χάσεις κανένα πόδι - έχεις και δεύτερο. Αλλά η ξεφτίλα να είσαι κάτω εν μέσω αγνώστων που θα σου λένε «είσαι καλά, φίλε;» δεν υποφέρεται...) Και επίσης, αν μύριζε; Πού το βάζετε αυτό; Κι έτσι συνέχισα τον δρόμο μου.
Βέβαια, όταν επιτέλους κατάφερα να ελέγξω τη συγκίνησή μου και να σκεφθώ καθαρά, κατέληξα ότι δεν ήταν ακριβώς η Ελλάς του Βρυζάκη. Ηταν μάλλον η ρακένδυτη Ελλάς του μεγάλου Μποστ - καλή του ώρα. Μόνο που αντί για περικεφαλαία, είχε στο κεφάλι στεφάνι από κλάδους ελιάς. Ασήμαντη η διαφορά - το σημαντικό είναι ότι υπάρχει και ζει ανάμεσα μας.
Λυπάμαι αν ενόχλησα κάποιους αναγνώστες, καταγράφοντας μια προσωπική εμπειρία η οποία μπορεί να μην τους ενδιαφέρει. Θεωρώ, όμως, ότι το περιστατικό του οποίου υπήρξα μάρτυς ενισχύει τη θεωρία μου -για την απόδειξη της οποίας εργάζομαι χρόνια τώρα- ότι ο Θεός φοράει φουστανέλα, πετάει τα σκουπίδια του όπου βρει, φυσικά είναι ΠΑΣΟΚ και για όλα που πάνε στραβά στον κόσμο τού φταίνε οι Αμερικάνοι και ο Εβραιοσιωνισμός...
Η λάθος λέξη
Ο Δημήτρης ο Καρύδης του ΠΑΣΟΚ είναι καλά; Εννοώ, στην υγεία του. Πώς είναι η όψη του; Κυκλοφορεί με κανένα μάτι μαυρισμένο και τίποτε τσιρότα στο πρόσωπο; Μήπως του λείπει κανένα δόντι; Ρωτώ διότι, προχθές, διέπραξε ένα ασυγχώρητο λάθος, το οποίο φαντάζομαι ότι θα εξόργισε το Βαγγέλη το Βενιζέλο (χωρίς ευφωνικό νι). Απαντώντας στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος θύμισε πως αποκτήσαμε το ΕΕΤΗΔΕ (το «επιπλέον ασφάλιστρο για το σπίτι μας», όπως το είχε πει με τη χαρακτηριστική θρασύτητά του ο Βενιζέλος...), εξέδωσε ανακοίνωση με τον τίτλο «Σε ποιον πουλάει τσαμπουκά ο Κυριάκος Μητσοτάκης;»
«Τσαμπουκά»! Πώς τόλμησε να χρησιμοποιήσει αυτή τη λέξη; Ξέχασε, προφανώς, ότι ο Βενιζέλος ήταν εκείνος που, κατά κυριολεξία, πούλησε τσαμπουκά στην τρόικα. Ξέχασε πως τους παράτησε μέσα στη νύχτα να περιμένουν στο γραφείο του, νομίζοντας ότι θα επέστρεφε αργότερα, ενώ εκείνος είχε φύγει με ένα ταρατατζούμ από το υπουργείο. Και, βέβαια, ξέχασε πως μετά τους παρακαλούσε να επιστρέψουν. Με τα νεύρα που έχει τελευταία ο αντιπρόεδρος, δεν είναι φρόνιμο να αναξέει κάποιος τέτοιες φρικτές πληγές στον εγωισμό του Βενιζέλου και μάλιστα ένας στενός συνεργάτης του. Γι’ αυτό ενδιαφέρομαι για την υγεία του Δ. του Καρύδη...
Του πρέπει βραβείο
«Το δίκαιο κράτος είναι κράτος δικαίου, όχι δημίων. (δε σφάζει)». Χθεσινό τουίτ προβεβλημένου πολιτικού του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο του αξίζει οπωσδήποτε να γίνει shortlisted για τον «Χρυσούν Μπακαλιάρο 2014», η απονομή του οποίου θα τελεσθεί, ως γνωστόν, στο Μέγαρο Μουσικής στις 26 Δεκεμβρίου. Βέβαια, την απόφαση θα λάβει η αρμόδια επιτροπή, που έχει ορισθεί από το υπουργείο Πολιτισμού. Εγώ, πάντως, την καλή κουβέντα μου την είπα...
(Στην φωτογραφία : Εντάξει, το ξέρω ότι αυτό το έχετε ξαναδεί και, επίσης, ότι το θέαμα δεν είναι ευχάριστο. Είναι χρήσιμο όμως να θυμόμαστε ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα...)
(Στην φωτογραφία : Εντάξει, το ξέρω ότι αυτό το έχετε ξαναδεί και, επίσης, ότι το θέαμα δεν είναι ευχάριστο. Είναι χρήσιμο όμως να θυμόμαστε ότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα...)
