Από τον πρώτο τυχόντα
Μία φορά και έναν καιρό η Ντόροθι και ο σύντροφός της σκύλος Τοτός, έπειτα από πολλούς κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες, έπεσαν να κοιμηθούν αναμένοντας να ξημερώσει μία νέα ημέρα.
Φοβερός ανεμοστρόβιλος (ή άνεμος αλλαγής) σήκωσε το σπίτι - χώρα. Και αυτό έφερε τα πάνω κάτω. Το σπίτι προσγειώθηκε με την σκεπή σε μία νέα πραγματικότητα, πλακώνοντας τη μάγισσα της Δύσης. Αμέσως πλησίασαν τη Ντόροθι και τον Τοτό κάτι περίεργα πλάσματα κραδαίνοντας σημαίες που απεικόνιζαν το Θεό Ήλιο και ζητωκραύγαζαν τους σωτήρες τους που είχαν καταφέρει να εξαφανίσουν τη μισητή μάγισσα της Δύσης. Εμφανίστηκε και μία καλή μάγισσα, αυτή της Ανατολής (ή αλλιώς των Αδεσμεύτων) και αφού υποδέχτηκε και ευχαρίστησε τη Ντόροθι, τη ρώτησε τι θα ήθελε να κάνει για να τη βοηθήσει.
"Θέλω να γυρίσω πίσω, στο σπίτι μου, στην οικογένεια μου" απάντησε η Ντόροθι. "Πάρε αυτά τα μαγικά κρυστάλλινα γοβάκια, πέτα τα παλιά starάκια σου και ακολούθησε με το σύντροφό σου το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει στον περίφημο Μάγο του Οζ, στη Σμαραγδένια Πολιτεία!"
Ο δρόμος ήταν βατός και οι δυσκολίες ελάχιστες. Μετά από λίγο αντικρίζουν μπροστά τους ένα Σκιάχτρο. "Που πάτε εσείς;" ρωτάει το Σκιάχτρο. "Στη Σμαραγδένια Πολιτεία, στον Μάγο του Οζ!"
"Να έρθω και εγώ μαζί σας, δεν έχω μυαλό και θα ήθελα να με βοηθήσει ο Μάγος του Οζ να αποκτήσω". "Φυσικά, έλα μαζί μας".
Και σε λίγο δίπλα σε ένα δέντρο βλέπουν έναν Τενεκεδάνθρωπο-ξυλοκόπο. "Δεν έχω καρδιά ούτε δουλειά καλή και κουράζομαι να κόβω ξύλα κάθε μέρα". Έλα μαζί μας φίλε και σύντροφε, ο μάγος του Οζ σίγουρα θα βοηθήσει και εσένα. Έτσι η παρέα που ολοένα και μεγάλωνε, προχωρούσε χαρούμενη και ξέγνοιαστη.
Ώσπου πετάχτηκε μπροστά τους ένα πελώριο λιοντάρι.... Ο Τοτός άρχισε να γαβγίζει και το λιοντάρι κούρνιασε. "Πρώτη φορά βλέπω τόσο δειλό λιοντάρι" είπε η Ντόροθι. "Ναι αυτή είναι η αλήθεια. Θέλω να αποκτήσω και εγώ θάρρος". Ακολούθησε μας φίλε και ο Μάγος του Οζ θα κάνει κάτι και για σένα.
Μετά από μακρά διαδρομή βρέθηκαν μπροστά στη Σμαραγδένια Πολιτεία. Στην είσοδο ένας φρουρός (ή θυρωρός κατά Κατσιφάρα) τους έδωσε κάτι πράσινα γυαλιά για να μην τυφλωθούν από τη λάμψη της Πολιτείας και την εμβληματική μορφή του Μάγου του Οζ. Τα φόρεσαν και τώρα πια χαρούμενοι και συγκινημένοι, τα έβλεπαν όλα πράσινα! Μπήκαν σε μία μεγάλη αίθουσα και στο βάθος, κάπου ψηλά αντίκρισαν, τον περίφημο και περιλάλητο Μάγο του Οζ. Δεν έβλεπαν όμως το πρόσωπό του, ούτε το σώμα του, απλά μόνο άκουγαν πίσω από μία μάσκα έναν εκπληκτικό ρήτορα και ...μαγεύτηκαν! "Επιτέλους", είπαν, "να ο άνθρωπός μας, η ελπίδα μας , το μέλλον μας"!
"Ό,τι επιθυμείτε ΘΑ γίνει πραγματικότητα. Έχετε μία όμως ακόμα υποχρέωση. Να εξοντώσετε τον κακό μάγο του Νότου" (τον φωνάζουν και Δρακουμέλ σε άλλα παραμύθια). Έτσι η παρέα ξεκίνησε να βρει και να εκτελέσει την αποστολή που τους ανέθεσε ο Μάγος του Οζ. Και προς στιγμήν ο κακός μάγος τους αιχμαλώτισε, αναγκάζοντας τη Ντόροθι και τον Τοτό να δουλεύουν γι' αυτόν, ενώ το Σκιάχτρο, τον Τενεκεδάνθρωπο και το Λιοντάρι τα έκλεισε σε ένα κλουβί - φυλακή. Η Ντόροθι όμως κάποια στιγμή που ο κακός μάγος κλώτσησε τον Τοτό, πάνω στα νεύρα της άδειασε πάνω του, με τη βοήθεια και των μαϊμούδων - φίλων του κακού μάγου, ένα κουβά τσικουδιά....και ω, ναι ήταν το μοναδικό που μπορούσε να εξολοθρεύσει τον κακό αυτό μάγο.
Περιχαρείς οι σύντροφοι γύρισαν στη Σμαραγδένια Πολιτεία και αναζητούσαν τον Μάγο του Οζ που για κάποιο περίεργο λόγο κρυβόταν και δεν τους συναντούσε. Ώσπου κάποια στιγμή πίσω από τον ποδόγυρο μίας ευτραφούς νεαράς, ανακάλυψαν ένα γεράκο, φαλακρό και ήσυχο.
"Εσύ είσαι ο Μάγος του Οζ;"
"Ναι, εγώ είμαι φίλοι μου. Στην πορεία σας όμως μέχρι εδώ, εάν και δεν το καταλάβατε, αποκτήσατε ο καθένας σας λίγο πολύ αυτό που θέλατε. Το Σκιάχτρο και χωρίς μυαλό έγινε ο πιο "έξυπνος" πολίτης της χώρας του, ο Τενεκεδάνθρωπος έγινε δημόσιος υπάλληλος και δεν κάνει κάτι χειρωνακτικό, το Λιοντάρι μπορεί να μην έγινε θαρραλέο αλλά όλο αυτόν τον καιρό επιδιδόταν σε "λεονταρισμούς" αμέτρητους. Και εσύ Ντόροθι με τα κρυστάλλινα γοβάκια και τα ωραία "συνολάκια" ήσουν και είσαι πιο προβεβλημένο κομμάτι της ιστορίας μας και μάλλον δεν επιθυμείς τώρα πια την επιστροφή στο παλιό σου σπίτι και τις ρίζες σου!!"
Και έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς....
Υ.Γ. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική!
Μετά τιμής
Ο πρώτος τυχόν
