Οταν τα αστεία γίνονται πραγματικότητα
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Νόμιζα ειλικρινά ότι ήταν, ας το πούμε έτσι, ένα «αστείο» και μάλιστα κρύο: κουβέντες του αέρα, που ελέχθησαν ελαφρά τη καρδία από τον άνθρωπο, ο οποίος, ως πρωθυπουργός εν μέσω κρίσης, έκανε τρίωρες διαλέξεις στο υπουργικό συμβούλιο για κάποιον Ινδό που κατάφερε να χτίσει μόνος ένα σπίτι. Τελικά όμως, ο Γιώργος (το κακορίζικο...) κάνει κόμμα. Κυκλοφορούν μάλιστα και ιδέες για ονόματα, οπότε ας προσθέσω κι εγώ τη δική μου ιδέα: «Λεφτά Υπάρχουν»! Γιατί όχι; Σε αυτές τις κουβέντες οφείλει τη μεγαλύτερη επιτυχία του: να ανεβάσει το ΠΑΣΟΚ στην ταράτσα και από εκεί να πηδήξουν μαζί στο κενό.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που κυκλοφορούν στην αγορά, ο Γιώργος ετοιμάζεται να ανακοινώσει την ίδρυση κόμματος, την επομένη κιόλας της τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, εφόσον αυτή αποβεί άκαρπη, δηλαδή στις 29 του μηνός. Να το πω διαφορετικά: αν εφέτος δεν ντυθεί Αη Βασίλης ο Σταύρος Δήμας (προς χάριν του έθνους, βεβαίως) θα ντυθεί ο Γιωργάκης. Από αυτή την άποψη και υπό κανονικές συνθήκες, η απειλή θα έπρεπε να ενσπείρει τον πανικό στους βουλευτές και να οδηγήσει στην πανηγυρική εκλογή του Σταύρου Δήμα. Εδώ όμως είναι η χώρα, όπου σχεδόν οι μισοί αρνούνται ακόμη να αντιληφθούν τι έφταιξε για την κρίση και τι πρέπει να αλλάξει ― κι ας έχουν περάσει σχεδόν πέντε χρόνια αφότου τη ζούμε κάθε μέρα.
Συμβαίνει, επίσης, να είμαστε χώρα στην οποία ένα διόλου ασήμαντο τμήμα του πληθυσμού της αναγνωρίζει τη φυσική ανωτερότητα μιας «αριστοκρατίας» λίγων οικογενειών που δεσπόζουν στην τάξη των επαγγελματιών της πολιτικής ― την αντιμετωπίζει, δε, με αισθήματα ανάλογα εκείνων που έτρεφε κάποτε για τους βασιλείς: φθόνο (βεβαίως, αφού μιλάμε για Ελληνες...) και δέος.
Επομένως, το κακορίζικο μπορεί σχετικά εύκολα να συγκεντρώσει κάποιον κόσμο γύρω του και φαίνεται αποφασισμένο να το κάνει. Δεν έλαβε υπ’ όψιν του, λ.χ., το γεγονός ότι κοτζάμ Φώφη η Γεννηματά «έσπασε την εκκωφαντική σιωπή της» (που είναι η φυσική της κατάσταση, εδώ που τα λέμε...) για να τον προειδοποιήσει να μη διασπάσει το ΠΑΣΟΚ. Ηταν, δεν λέω, κάπως αναιδές εκ μέρους της. Διότι ποια είστε εσείς, κυρία μου, μπροστά στον Γιώργο; Εκείνου ο μπαμπάς έφτιαξε ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο ο δικός σας ήταν απλώς ένας υψηλόβαθμος υπάλληλος! Κεραμιδαριό το κάναμε; Ισα κι όμοια γίναμε όλοι;
Τι σημαίνει όμως «διάσπαση του ΠΑΣΟΚ» εν σχέσει με το εγχείρημα του Γιώργου; Οτι θα τον ακολουθήσουν κάποιοι που βρίσκονται σήμερα στο ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν βέβαιο. Μήπως όμως μαντρώσει (περιστασιακά έστω) και κάποιους Νεάντερταλ πασόκους, αυτούς που σήμερα έχουν προσκολληθεί στον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ); Υποθέτω ότι όλο και κάποιος θα βρεθεί τις επόμενες μέρες να μετρήσει την απήχηση στην κοινή γνώμη ενός κόμματος υπό το κακορίζικο, οπότε σύντομα θα ξέρουμε.
Απομένει το ερώτημα αν ο Γιώργος φοβάται την ενδεχόμενη ξεφτίλα ενός πενιχρού εκλογικού αποτελέσματος. Εξαρτάται, νομίζω, από το αν είναι μεγαλύτερος ο φόβος του για τον ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ). Αν ισχύει αυτό, αν δηλαδή η πραγματική επιδίωξή του είναι να έχει το κόμμα του ως προσωπική ασπίδα, για να καλυφθεί πολιτικά εν όψει κάποιου επερχόμενου κακού για τον ίδιο, τότε ας μου επιτραπεί να νομίζω ότι θα πρέπει να είναι πανευτυχής και με ένα 2%. Εν ολίγοις, ο σκοπός του Γιώργου είναι πάνω απ’ όλα να φαίνεται ενεργός πολιτικά, ώστε να αισθάνεται ασφαλής* από επιθέσεις. Τόσο απλός είναι ο Γιώργος κάποιες φορές ― δεν κατορθώνει πάντα να εκφράζει την ασύλληπτη περιπλοκότητα του χάους, που είναι και το μεγάλο ταλέντο του...
* Ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο Γιώργος είναι πράγματι πολύ γνωστός στο εξωτερικό, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι τυχόν δίωξή του στην Ελλάδα θα πλήξει την όποια φήμη του στο εξωτερικό. (Αφήστε, δε, το ότι θα προκαλέσει δεινή κρίση στο διεθνές σοσιαλιστικό κίνημα, αφού θα πρέπει μάλλον να παραιτηθεί από την προεδρία της Διεθνούς...). Από την άλλη πλευρά, τυχόν δίωξη κατά του Γιώργου θα προσέφερε ανέλπιστα στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου τον αποδιοπομπαίο τράγο που έχει ανάγκη και, κατά συνέπεια, ακόμη και ο Γιώργος (για να το πω μεταφορικά) δεν θα αγόραζε μεταχειρισμένο αυτοκίνητο από έναν πωλητή σαν τον Βαγγέλη!
Ο Καραγκιόζης βουλευτής
Με αφορμή τα πρόσφατα καραγκιοζιλίκια με τις καταγγελίες περί απόπειρας χρηματισμού, ακούω διαφόρους φίλους να εκφράζουν τη φρίκη τους καθώς διαπιστώνουν ότι «αυτούς τους τύπους εμείς τους ψηφίζουμε». Συμμερίζομαι τη φρίκη τους απολύτως· φοβάμαι όμως ότι η κατάσταση είναι ακόμη χειρότερη. Διότι, είτε τους ψηφίζουμε επειδή οι σημερινές αξίες ευνοούν τα νούμερα (δηλαδή ανθρώπους που προσφέρουν «πλούσιο θέαμα») είτε τους ψηφίζουμε επειδή οι ίδιοι είμαστε νούμερα και αναγνωρίζουμε σε αυτούς τον εαυτό μας, πρόκειται για τον φαύλο κύκλο μέσω του οποίου παρακμάζει μια Δημοκρατία…
Σαρτζετακισμός
Παρά τις αυστηρές παραινέσεις του ειδήμονος Ιορδάνη Τζαμτζή προς τους διαφωνούντες να ξεσκονίσουν τη γραμματική τους, στην περίπτωση της επιμονής του προεδρείου της Βουλής να ψηφίζουν οι γυναίκες με το «παρών» έχουμε ένα τυπικό κρούσμα νομικίστικης τυπολατρείας, που οδηγεί σε διαστροφή της γλώσσας και της κοινής λογικής ― είναι ο λεγόμενος «σαρτζετακισμός» στην ορολογία της σύγχρονης Πολιτικής Επιστήμης. Φαντασθείτε μόνο πόσο γελοίο θα ήταν για κάτι άντρακλες τύπου Τζαμτζή (που επιβιώνουν τρώγοντας και το «παξιμάδι» τους, αν οι περιστάσεις το επιβάλλουν...) αν θα έπρεπε να καταψηφίζουν φωνάζοντας «παρούσα»...
(Στην φωτογραφία : Τέλεια! Οπως βλέπετε, πάμε ολοένα και καλύτερα. Εκτός από τους ζουρνάδες, τα νταούλια και τις λύρες, να σου και τα κλαρίνα του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ). Υποθέτω ότι το παγερό βλέμμα της κυρίας αριστερά ίσως οφείλεται στο ότι, με τα μάτια της φαντασίας, βλέπει τις αγορές να χορεύουν τσάμικο και δεν τις λυπάται καθόλου...)
