Από τον Ηλία Δημητρέλλο
Στην περίπτωση που τελικά δεν εκλεγεί Πρόεδρος και προκηρυχθούν εκλογές, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η προεκλογική τακτική που θα επιλέξει η ΝΔ.
Πόσω μάλλον, όταν στις αρχές φθινοπώρου ο κ. Σαμαράς είχε εξαγγείλει δημοσίως αφενός μεν το τέλος των Μνημονίων και της επιτηρήσεως της Τρόικας, αφετέρου δε ότι η Ελλάδα είναι πια σε θέση να σταθεί στα πόδια μόνη της χωρίς την «ευγενική χορηγία» των δανειστών.
Τι ακριβώς θα επικαλεστεί η ΝΔ σε αυτές τις εκλογές, ποιο εκλογικό δίλημμα θα θέσει, όταν προ ολίγων μηνών όλα αυτά είχαν «λυθεί». Θα επιλεγεί το δίλημμα «ποιο κόμμα», ή «ποιος πολιτικός αρχηγός είναι ο πιο κατάλληλος να διαπραγματευθεί τη νέα συμφωνία»;
Βλέπω ότι κάποιοι στην κυβέρνηση έχουν ήδη επιλέξει να θέτουν και πάλι τα εκβιαστικά διλήμματα «ευρώ ή δραχμή», «διάσωση με ΝΔ ή πτώχευση με ΣΥΡΙΖΑ», και να τρομοκρατούν τους ψηφοφόρους ότι θα κουρευτούν οι καταθέσεις τους. Οι εν λόγω όμως ηθελημένα ξεχνούν ότι αυτά τα διλήμματα είχαν τεθεί και απαντηθεί στις εκλογές του 2012. Ο ελληνικός λαός λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα ανωτέρω, έδωσε τη νίκη στα κόμματα του αποκαλούμενου «συνταγματικού τόξου». Και κυρίως έδωσαν τη νίκη οι δυνάμεις εκείνες της κοινωνίας που ήθελαν παντί τρόπω να κρατήσουν την Ελλάδα εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς κατανόησαν το ιστορικό δίλημμα, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά κυρίως για αυτούς και τις οικογένειές τους, και συσπειρώθηκαν εμπρός στον κίνδυνο η Ελλάδα να χρεοκοπήσει τη Δευτέρα μετά τις εκλογές.
Όμως, από τις εκλογές του Ιουνίου 2012 έχουν περάσει 2 ½ χρόνια διακυβέρνησης από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Υποτίθεται λοιπόν ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα θα έπρεπε να είχε εξασφαλιστεί ότι ο κίνδυνος για την Ελλάδα έχει πια περάσει και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Ότι η θέση της χώρας εντός της Ευρωζώνης είναι παγιωμένη και εξασφαλισμένη. Σε διαφορετική περίπτωση ευλόγως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς ότι η Κυβέρνηση απέτυχε. Απέτυχε, καθώς δεν μπόρεσε να τηρήσει τα υποσχεθέντα στις εκλογές του 2012.
Καθώς πρώτιστη έννοια όλων μας είναι να βελτιωθεί χειροπιαστά η οικονομική ζωή μας και μάλιστα άμεσα, στην επόμενη εκλογική μάχη τα εκβιαστικά διλήμματα του Ιουνίου 2012 θα αποδειχθούν κενά περιεχομένου. Δεν πρόκειται ούτε να συγκινήσουν, ούτε να κινητοποιήσουν ικανές δυνάμεις που θα φέρουν την εκλογική νίκη εκ νέου.
Εξουθενωμένες από την οικονομική λαίλαπα οι παραγωγικές δυνάμεις όχι μόνο αδυνατούν, αλλά το κυριότερο, φαίνεται ότι αδιαφορούν κιόλας για την έκβαση των επόμενων εκλογών. Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο όλοι αυτοί να νοιάζονται πρωτίστως πως θα αντιμετωπίσουν την επιδρομή άμεσων ή έμμεσων φόρων, χαρατσιών, τελών, εισφορών σε ασφαλιστικά ταμεία, ή την εκμηδένιση της παραγωγής (προϊόντων, υπηρεσιών κλπ) και την ανυπαρξία οικονομικής ζωής.
Από την άλλη, η «έφοδος των Κόκκινων στου Μαξίμου» κι ο «μπαμπούλας» της παλαβής Αριστεράς δεν τρομάζουν πια. Φαίνεται αδιάφορο, αν όχι μάταιο και αναπόφευκτο.
Η χώρα χρειάζεται όραμα και έμπνευση.
Τυχόν δε υιοθέτηση εκ μέρους της επίσημης ΝΔ των ανωτέρω αυτών διλημμάτων θα αποτελεί επί της ουσίας ομολογία ότι αυτά τα 2 ½ χρόνια ήταν χαμένα…
