Ο αστός που μεταμορφώθηκε σε παιδί του λαού
ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr/)
Την επιστροφή του στο πολιτικό προσκήνιο πραγματοποίησε ο «σουπέρ Σαρκό», όπως αποκαλούν οι Γάλλοι τον πρώην πρόεδρο της δημοκρατίας Νικολά Σαρκοζί, επικρατώντας στις εσωκομματικές εκλογές με στόχο την ανάδειξη του νέου προέδρου του κεντροδεξιού νεογκωλικού κόμματος UMP, βάζοντας έτσι πλώρη για τις προεδρικές εκλογές του 2017.
Η επανεμφάνιση Σαρκοζί δεν εξέπληξε κανέναν. Το μένος που συνεχίζει, όμως, να προκαλεί ο Σαρκοζί κατέστη εμφανές στον χειρισμό της εκλογής του από τον αριστερό και σοσιαλιστικό Τύπο. Το ποσοστό του 64,5% που έλαβε στο εσωκομματικό δημοψήφισμα, χαρακτηρίστηκε «ήττα» ή «ανασταλτικός παράγοντας», η συσπείρωση των στελεχών του κόμματος γύρω από το πρόσωπό του θεωρήθηκε «καιροσκοπική», ενώ τα πολυάριθμα σκάνδαλα, στα οποία φέρεται να ενεπλάκη ο πρώην πρόεδρος, αναθερμάνθηκαν από τα αντίπαλα φύλλα.
Το μένος αυτό του Τύπου εναντίον του Σαρκοζί πηγάζει εν μέρει από την άμετρη φιλοδοξία του, την οποία εκδηλώνει χωρίς καμία αναστολή εδώ και 40 χρόνια, αλλά και από το γεγονός ότι ο «Σαρκό» πέτυχε αυτό που ελάχιστοι Γάλλοι πολιτικοί τόλμησαν πριν από αυτόν: να εμφανίσει τον εαυτό του σαν έναν απλό πολίτη, με τα γούστα, τη μόρφωση και τις αξίες του μέσου Γάλλου.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η αγάπη του Σαρκοζί για το «μπλινγκ μπλινγκ», όπως με χαρακτηριστική περιφρόνηση αποκαλεί η γαλλική διανόηση κάθε τι κακόγουστο ή κραυγαλέο. Ο Σαρκοζί, όμως, αποδείχθηκε ισχυρότερος από τους επικριτές του, επιτυγχάνοντας να τους εμφανίσει ως αδιόρθωτους ελιτιστές, αποκομμένους από το λαϊκό αίσθημα.
Οι προτιμήσεις του Σαρκοζί δεν έπαψαν να αποτελούν αντικείμενο ειρωνείας. Ερωτηθείς ποιο μυθιστόρημα δεν αγάπησε ποτέ, ο τότε πρόεδρος Σαρκοζί είπε η «Πριγκίπισσα της Κλεβ», προκαλώντας πραγματικό αγοραστικό κύμα για το σχεδόν ξεχασμένο έργο, αποδιδόμενο στην κ. Ντε Λα Φαγιέτ.
Οι εμφανίσεις του Σαρκοζί ως προέδρου –αλλά και ως ιδιώτη μετά το 2012– στο παρισινό γήπεδο ποδοσφαίρου της PSG συνοδεύθηκαν από περιπαικτικά σχόλια για τις «λαϊκές» του συνήθειες, με τα σχετικά δημοσιεύματα να εστιάζουν στην αγάπη του για τα χάμπουργκερ και τον ποδηλατικό Γύρο της Γαλλίας, αγαπημένη αθλητική διοργάνωση του μέσου Γάλλου.
Η αποτελεσματικότητα της τακτικής αυτής του Σαρκοζί αποδείχθηκε περίτρανα με την επικράτησή του πάνω στον πιο επικίνδυνο εσωκομματικό του αντίπαλο και πρώην πολιτικό του προϊστάμενο, τον τότε πρωθυπουργό Ντομινίκ ντε Βιλπέν.
Ο ευθυτενής, αριστοκρατικός και μελετητής της αρχαιοελληνικής ποίησης και φιλοσοφίας Βιλπέν δοξάστηκε από τα γαλλικά και ευρωπαϊκά ΜΜΕ, ως ο πραγματικός εκφραστής του γαλλικού μεγαλείου και πολιτισμού.
Αναλυτές σε γαλλικά και ευρωπαϊκά έντυπα αναλώθηκαν σε προβλέψεις για τον επικείμενο θρίαμβο του Βιλπέν σε ενδεχόμενη εσωκομματική του μάχη με τον «ακαλλιέργητο» και «αγροίκο» Σαρκοζί.
Η ταπεινωτική ήττα του Βιλπέν στα χέρια του «Σαρκό» απέδειξε ότι οι προτιμήσεις των δημοσιογράφων σπάνια ταυτίζονται με εκείνες των ψηφοφόρων. Η αλαζονεία με την οποία οι αναλυτές αυτοί προεξόφλησαν την επικράτηση του Βιλπέν, τιμωρήθηκε από τα μέλη του UMP, που ξεχώρισαν το ταλέντο και τη χαμαιλεοντική ικανότητα προσαρμογής του Σαρκοζί.
Ο Σαρκοζί, στην αντιπαράθεσή του με τον Βιλπέν, απέδειξε πόσο επικίνδυνος αντίπαλος μπορεί να γίνει. Παρότι η οικογένεια από την οποία κατάγεται ο Σαρκοζί, η ουγγρική Ναγκί-Μποξά, χρονολογεί τα πλούτη και τους πριγκιπικούς της τίτλους από τα μέσα του 12ου αιώνα, ο Νικολά Σαρκοζί επέλεξε να το αποσιωπήσει, παραχωρώντας οικειοθελώς στον Ντε Βιλπέν (απόγονο αστών, που εξαγόρασαν τον 19ο αιώνα τον τίτλο «ντε») την πρωτιά στον ιδιότυπο αυτό αγώνα καταγωγής.
Η επιλογή του Σαρκοζί να εμφανιστεί ως άνθρωπος του λαού, αποκρύπτοντας τις στενές φιλικές του σχέσεις με μερικούς από τους πλουσιότερους συμπατριώτες του (Μπουίγκ, Μπολορέ, Αρνό), απέφερε καρπούς. Ανάλογη τακτική αναμένεται να υιοθετήσει και για τις προεδρικές εκλογές του 2017.
