Ιδιο το δίλημμα, χειρότεροι οι όροι
Στέφανος Κασιμάτης
(Πηγή : http://www.kathimerini.gr)
Ο Π. Λαφαζάνης κρίνει «απαράδεκτη τη θεωρία ότι δεν μπορεί η χώρα να δράσει μονομερώς». (Eχει γούστο πώς ένας μαρξιστής με ανήκεστο βλάβη αντιστρέφει τους όρους, ονομάζοντας την πραγματικότητα των άλλων «θεωρία» και τη δική του θεωρία «πραγματικότητα» - αλλά ας το προσπεράσουμε...)
Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι ο ηγέτης της νεοκομμουνιστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο: είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Μπορούμε, αν θέλουμε, να μειώσουμε το χρέος κατά 70%. Γίνεται πολύ εύκολα. Το είπε, άλλωστε, με σπαρακτική αφέλεια, ο προερχόμενος από το βαθύ ΠΑΣΟΚ Π. Κουρουμπλής: «Μια Παρασκευή βράδυ συγκαλείται η Βουλή και το κάνει» - τόσο απλά.
Η αλήθεια είναι, πάντως, ότι ο ηγέτης της νεοκομμουνιστικής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο: είναι στο χέρι μας να διαλέξουμε τον δρόμο που θα ακολουθήσουμε. Μπορούμε, αν θέλουμε, να μειώσουμε το χρέος κατά 70%. Γίνεται πολύ εύκολα. Το είπε, άλλωστε, με σπαρακτική αφέλεια, ο προερχόμενος από το βαθύ ΠΑΣΟΚ Π. Κουρουμπλής: «Μια Παρασκευή βράδυ συγκαλείται η Βουλή και το κάνει» - τόσο απλά.
Δεν έχει σημασία αν οι ίδιοι τα πιστεύουν αυτά ή όχι. Oσοι τα ακούν αυτά έξω δεν τους ενδιαφέρει να εξηγήσουν το είδος της τρέλας που έχει καταλάβει τους Eλληνες, ούτε τα παιχνίδια των πολιτικών τους, τι μπορεί να εννοούν και τι όχι. Δεν τους ενδιαφέρει να καταλάβουν την ουσιαστική αγραμματοσύνη που εξαπλώθηκε στη χώρα, ενώ σχεδόν κάθε ελληνική κωμόπολη αποκτούσε το πανεπιστημιακό της τμήμα. Για τους έξω αρκεί, ότι αυτά τα πράγματα λέγονται με χαρακτηριστική άνεση κάθε μέρα, αφότου η πολιτική ζωή μπήκε σε τροχιά η οποία μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές. Η πρόσφατη επίσκεψη των Γ. Σταθάκη και Γ. Μηλιού στο Λονδίνο, για επαφές με τους εκπροσώπους των αγορών, λ.χ., δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία σε διπλωματικούς παρατηρητές από τη βρετανική πρωτεύουσα ότι ο σκοπός της επίσκεψης ήταν να σπείρει τον τρόμο στις αγορές.
Ούτε βέβαια έχει καμία σημασία το πινγκ πονγκ μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, γύρω από το μέγεθος των ευθυνών της κάθε πλευράς - είναι ένα παιχνίδι που γίνεται καθαρά για εσωτερική κατανάλωση. Ασφαλώς οι ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) για την επαναφορά του στην επικαιρότητα είναι τεράστιες. Αλλά οι ευθύνες της κυβέρνησης, που επί έξι μήνες προσπαθούσε να βγει από τα αριστερά στην αντιπολίτευση, τι είναι; Στο κάτω κάτω, όσοι παρατηρούν τη διαμόρφωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) γνωρίζουν πολύ καλά ότι τυχόν αποτυχία της χώρας να αντεπεξέλθει στη χρεοκοπία εξυπηρετεί απόλυτα τα σχέδια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η οποία βλέπει στη χρεοκοπία την ευκαιρία για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας. Αυτό ήταν έτσι εξαρχής - δεν είναι τίποτε το καινούργιο. Δυστυχώς, το καινούργιο είναι ότι η κυβέρνηση έδειξε ότι δεν μπορεί και πολλά πέραν των δημοσιονομικών και, το χειρότερο, δείχνει τους τελευταίους μήνες να μη θέλει κιόλας.
Συνηθίσαμε να φθάνουμε στο παρά τρίχα και, παρόλα αυτά, τελευταία στιγμή να τη γλιτώνουμε, ώστε νομίσαμε ότι το κακό δεν μπορεί πια να συμβεί ξανά. Μπορεί, όμως· και μάλιστα αυτή τη φορά με πολύ μικρότερο κόστος για εκείνους που θα μας αφήσουν πίσω. Eτσι βρισκόμαστε έπειτα από δυόμισι χρόνια στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε, αντιμέτωποι με το ίδιο δίλημμα. Με τη διαφορά ότι τώρα πλέον οι όροι του διλήμματος είναι πολύ χειρότεροι. Eχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σ’ εκείνους που πανηγυρίζοντας και θριαμβολογώντας τρέχουν προς τη λάθος κατεύθυνση και στους αδέξιους και αναποφάσιστους, που μπορεί μεν να κινούνται με βήμα σημειωτόν, τουλάχιστον όμως είναι στραμμένοι προς την σωστή κατεύθυνση. Eτσι αντιλαμβάνομαι την κατάσταση και -το λέω ειλικρινά- προτιμώ να μην τη σκέπτομαι καθόλου...
Η κυρία Ξουλίδου
«Αν πούμε πολλά όχι, οι ξένοι θα μας φοβούνται. (...) Η Ελλάδα είναι ένα πολύ πλούσιο κράτος, έχει πλούτο φυσικό και ορυκτό. (...) Η Κρήτη έχει αέριο για να τροφοδοτεί όλη την Ευρώπη για εκατό χρόνια. (...) Δεν υπάρχει ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μην μπουν στη Βουλή οι Ανεξάρτητοι Eλληνες, το ποσοστό μας θα είναι 7%». Σταχυολόγησα μόνο τα πιο ωραία από αυτά που εκστόμισε, με το ύφος της ακράδαντης βεβαιότητας, η βουλευτίνα των ΑΝΕΛ Σταυρούλα Ξουλίδου, θεολόγος ως προς τις σπουδές και συγγραφέας της ιστορικής διατριβής (έτσι την προσδιορίζει η ίδια στο βιογραφικό της) με τον τίτλο «Ανθέλληνες, Μισέλληνες, Φιλέλληνες». Δεν υπάρχει, φυσικά, τίποτε το πρωτότυπο στις κοινότοπες αρλούμπες της κ. Ξουλίδου. Ωστόσο, μας βοηθούν να συλλάβουμε πώς αυτή η γυναίκα πίστεψε ότι πήγαν να εξαγοράσουν την ψήφο της για τρία εκατομμύρια ευρώ μέσω Facebook...
(Στην φωτογραφία : Season’s greetings. Εικόνα από την Αθήνα του μέλλοντος που μας περιμένει...)
