Από το Μυστήριο
Υπό μία έννοια η εκών άκων προκήρυξη εκλογών ενδέχεται να αποβεί λυτρωτική για τον τόπο. Το αποτέλεσμα των εκλογών ίσως δώσει επιτέλους ένα τέλος στην πολυετή εκκρεμότητα και αβεβαιότητα.
Από το Μάιο του 2010, με την ψήφιση του πρώτου Μνημονίου, μέχρι σήμερα, η χώρα ταλανίζεται από αμφιβολίες και αμφισβητήσεις για την πορεία της εντός ή εκτός Ευρώπης. Τεράστια ένταση, νοσηρό κλίμα και άνευ προηγουμένου λαϊκισμός επικράτησαν στην πολιτική ζωή. Τα ανωτέρω σε συνδυασμό με την φαυλότητα και ανικανότητα των εκπροσώπων μας, οδήγησαν σε ακραίες πολιτικές συμπεριφορές μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος. Την ίδια στιγμή η κοινωνία δεχόταν το ένα φορομπηχτικό χτύπημα μετά το άλλο, φθάνοντας ένα βήμα πριν από την απόλυτη καταστροφή.
Στις διπλές εκλογές του 2012 έλαβε χώρα το πρώτο μέρος της μάχης. Από τη μία μεριά εκείνοι που ήταν οι μεγάλοι χαμένοι της ανεπανάληπτης οικονομικής κρίσης και δεν είχαν τίποτε άλλο να χάσουν. Μαζί τους κι όσοι αρνούνταν ότι το 2009 αποτελούσε πια μακρινό όνειρο, απαιτώντας την επιστροφή των κεκτημένων τους, είτε από ιδεολογικές εμμονές, είτε από συμφέρον.
Από την άλλη ήσαν εκείνοι που ναι μεν είχαν πληγεί, αλλά είχαν ακόμη πολλά να χάσουν αν η χώρα εκδιωκόταν από την ευρωζώνη. Αναγκαζόμενοι να συσπειρωθούν γύρω από τα κόμματα του παλαιού καθεστώτος, πέτυχαν τότε να κρατήσουν την Ελλάδα όρθια.
Η μάχη μεταξύ των δύο πόλων διεκδίκησης της εξουσίας είναι αδυσώπητη. Όποιος χάσει αυτές τις εκλογές, δεν έχει πολιτικό μέλλον. Η πόλωση θα φθάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα, αντίστοιχα των εκλογών του 1985.
Οι μεν κατηγορούν τους δε ως προδότες και πουλημένους. Εξαγγέλλουν ότι θα θέσουν τέλος στην εξάρτηση της Ελλάδος από τα μνημόνια και τα δανεικά, αποφεύγοντας όμως τεχνηέντως να εξηγήσουν πως ακριβώς μπορεί να καταστεί αυτό εφικτό. Υπόσχονται ότι θα αποκαταστήσουν όλες τις «αδικίες» σωρηδόν. Όλοι οι «αδικημένοι» ψηφίζουν, άρα έχουν δίκιο... Επαγγέλλονται το καινούριο και το άφθαρτο, έχοντας όμως στις τάξεις τους πλείστα όσα στελέχη που, είτε ομνύουν στις ανεφάρμοστες μαρξιστικές απόψεις του 19ου αιώνα, είτε αποτελούν μέρος του σάπιου συστήματος της πασοκαρίας που ρήμαξε τον τόπο. Στελέχη όμως που θα αναλάβουν κυβερνητικά πόστα, αν κερδίσουν τις εκλογές.
Οι δε απαντούν ότι οι μεν είναι εκτός τόπου και χρόνου και επικίνδυνοι, ισχυριζόμενοι ότι σε πιθανή νίκη των αντιπάλων τους, η χώρα θα αποτελέσει τον αποδιοπομπαίο τράγο της Ευρώπης. Παραλείπουν όμως κι εκείνοι να αναφέρουν ότι υποτίθεται ότι από το 2012 θα έπρεπε να είχε εξασφαλιστεί ότι ο κίνδυνος για την Ελλάδα έχει πια περάσει και μάλιστα ανεπιστρεπτί. Αν και εν πολλοίς ευθύνονται για την χρεοκοπία της Ελλάδος (οικονομική, ηθική, κοινωνική), βαυκαλίζονται ότι κατέχουν τη μόνη αλήθεια για την σωτηρία μας. Παραλείπουν βέβαια να παραδεχθούν ότι δεν τόλμησαν επί της ουσίας να πουν όχι σε οιοδήποτε καπρίτσιο των δανειστών.
Τα πάντα έχουν ειπωθεί. Πολλάκις. Οι πάντες πια γνωρίζουν – έστω οφείλουν να γνωρίζουν – ποιο είναι το διακύβευμα αυτών των εκλογών. Τα επιχειρήματα και τα διλήμματα που θα τεθούν από τους αντιπάλους είναι κι αυτά γνωστά και χιλιοειπωμένα.
Τα ψέμματα τελείωσαν για όλους. Η επιλογή είναι πράγματι πολύ δύσκολη. Όμως, στις 25 Ιανουαρίου (ή Γενάρη για τους μεν...) ο αυτοαποκαλούμενος, αλλά και βαυκαλιζόμενος, «κυρίαρχος» λαός καλείται να απαντήσει τελεσίδικα (;) για το μέλλον του. Μετά από τόσα χρόνια, ουδείς πια μπορεί να επικαλεσθεί το άλλοθι της άγνοιας ενώπιον της κάλπης. Ήτοι όπως θα στρώσουμε, θα κοιμηθούμε...
Τα Σέβη μου.
ΜΥΣΤΗΡΙΟΣ
